ความรักสีคราม นิยาย บท 61

ตอนนี้วิเวียนเพิ่งนึกออกว่าเธอทิ้งสปาเก็ตตี้โบโลเนสสําหรับมื้อกลางวันไว้ที่บ้านตอนที่เธอรีบร้อนออกมาเมื่อวานนี้

เธอคิดว่าฟินนิคต้องกินไปหนึ่งจานและเก็บอีกจานไว้ในตู้เย็น

วิเวียนรู้สึกอาย เธอเขย่งปลายเท้าและพยายามเอื้อมมือไปแย่งสปาเก็ตตี้โบโลเนสในมือของฟินนิค “คุณไม่จําเป็นต้องกินของเหลือจากเมื่อวานนี้ก็ได้ฉันอยู่นี่แล้ว เดี๋ยวจะทําจานใหม่ให้”

เมื่อเห็นวิเวียนยื้อยุดเพื่อขอสปาเก็ตตี้คืน ฟินนิคกระตุกยิ้ม แทนที่จะส่งจานพาสต้าในมือให้ เขากลับก้มลงเพื่อมองหน้าวิเวียน

วิเวียนรู้สึกตกใจที่ฟินนิคขยับเข้ามาใกล้เธอมากขนาดนั้นจนเธอเสียการทรงตัวและสะดุดขาตัวเอง โชคดีที่ฟินนิคมีมีปฎิกิริยาที่รวดเร็ว แขนข้างหนึ่งของเขาตวัดโอบกอดร่างเธอกลับมาให้ตั้งตรง

“ระวังหน่อย” ฟินนิคพึมพําเบาๆ “ไม่ต้องทําอะไรให้ผมหรอก ผมชอบสปาเก็ตตี้ของคุณมาก”

ด้วยอะไรบางอย่างวิเวียนหน้าแดงวูบกับคําพูดของฟินนิคแม้ว่าเขาสองคนจะไม่มีอะไรพิเศษต่อกันก็ตาม บางทีอาจเป็นเพราะเสียงที่ลึกและแหบแห้งของเขา

“ถ้าคุณชอบสปาเก็ตตี้ของฉัน งั้นให้ฉันทําให้คุณใหม่ดีกว่า” วิเวียนกลัวว่าฟินนิคจะสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอจึงก้มหน้าลง “กินของเหลือมันไม่ดีต่อสุขภาพ”

“ไม่ใช่ว่าผมจะกินของเหลืออยู่ตลอดหรอก” ฟินนิคค่อยๆ ปล่อยเอวของวิเวียนและดันจานสปาเก็ตตี้เข้าไปในไมโครเวฟ “ผมเสียดายอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งจานที่คุณทําเองกับมือ”

วิเวียนรู้ว่าเธอเถียงสู้ฟินนิคไม่ได้จึงถอยออกมา เธอได้แต่มองฟินนิคเอาสปาเก็ตตี้ที่อุ่นจากไมโครเวฟออกมาและกินมันอย่างช้าๆ

ฟินนิคดูงามสง่าแม้กระทั่งตอนกินสปาเก็ตตี้ แม้ว่าจะเป็นแค่อาหารที่ทำเอง แต่เขาก็ทําราวกับว่าเขากําลังกินอาหารสามดาวมิชลิน

“นี่” วิเวียนซึ่งนั่งตรงข้ามกับฟินนิคพูดอย่างลังเลกุมมือตัวเองไว้นิ่ง “ฉันจะพยายามหาค่าผ่าตัดและค่ายาของแม่ฉันมาคืนคุณนะ"

ดวงตาของฟินนิคหรี่แคบลงตามคําพูดของวิเวียน เขากำลังหมุนเส้นสปาเก็ตตี้สองสามเส้นให้เป็นก้อนกลม

“วิเวียน” ฟินนิคกลืนอาหารและพูดเสียงต่ำ “คุณลืมสัญญาที่คุณให้กับผมเมื่อวานนี้ไปแล้วเหรอ"

“เมื่อวาน” วิเวียนนิ่งงัน และแล้วเธอก็จําได้ว่าฟินนิคกําลังพูดถึงอะไร “อ๋อ สัญญาที่ว่าถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรให้มาหาคุณน่ะเหรอ”

“อื้ม” ฟินนิคขยับสายตาไปที่ใบหน้าของวิเวียน “ผมคิดว่าเราสนิทกันมากพอที่ผมจะช่วยคุณได้"

ดวงตาของฟินนิคเหมือนมีดผ่าตัดที่สามารถผ่าความคิดของวิเวียนได้ในทันที ในขณะนั้นวิเวียนรู้สึกราวกับว่าเธอกําลังยืนเปล่าเปลือยอยู่ตรงหน้าเขา เธอตอบอย่างเหนียมอายว่า “ฉันไม่ได้คิดว่าเราไม่สนิทกันมากพอ ฉันแค่ไม่ชอบเป็นหนี้คนอื่น”

วิเวียนเม้มริมฝีปากของเธออย่างมุ่งมั่น ขณะเดียวกันเธอก็พยายามทําให้ตัวเองดูผ่อนคลาย

ถึงแม้ตอนนี้เธอเห็นว่าฟินนิคเป็นเพื่อน แต่วิเวียนก็ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณคนอื่น

ฟินนิคเปลี่ยนใจไม่พูดอะไรออกไป เมื่อสังเกตเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของวิเวียน

“ถ้าคุณอยากตอบแทนผมจริงๆ” สายตาของฟินนิคเปลี่ยนไปมองที่สปาเก็ตตี้ข้างหน้าและคิดอะไรขึ้นมาได้ “คุณไม่ต้องจ่ายคืนให้ผมเป็นตัวเงินเพราะยังไงผมก็ไม่จำเป็นต้องใช้มันอยู่ดี คุณตอบแทนผมด้วยวิธีอื่นก็ได้"

“แล้วจะให้ฉันตอบแทนคุณด้วยวิธีไหน” วิเวียนรู้สึกฉงนเพราะเธอคิดไม่ออกว่าฟินนิคต้องการอะไรตอบแทนเขาเป็นคนที่มีทุกอย่างเพียบพร้อม

“อาหาร” ฟินนิคตอบวิเวียน “ถ้าคุณอยากตอบแทนผมจริงๆ แค่ทําอาหารให้ผมกิน”

วิเวียนอ้าปากค้าง เธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

“หา คุณต้องการแค่นั้นเองเหรอ” วิเวียนรู้สึกงุนงง “แต่ฉันทําอาหารไม่เก่งนะ”

วิเวียนยอมรับว่าฝีมือทำอาหารของเธออยู่ไม่ได้เก่งมากนักและห่างไกลกับคำว่ายอดเยี่ยมเมื่อเทียบกับกฝีมือารทำอาหารของมอลลี่

ฟินนิคเป็นคนที่กินอะไรยากเย็น ทําไมเขาถึงอยากให้ฉันทําอาหารให้ล่ะ

“มันแปลกตรงไหน” ฟินนิคเลิกคิ้วข้างหนึ่ง “คุณไม่อยากทําอาหารให้ผมกินหรอ”

“อยากสิ” วิเวียนตอบอย่างร้อนรน “แต่ค่ารักษาพยาบาลของแม่ฉันมันตั้งหกหมื่น ฉันต้องทําอาหารกี่มื้อถึงจะจ่ายหมด”

“แล้วคุณจะคิดค่าอาหารยังไงล่ะ” ฟินนิคโยนคําถามกลับไปให้วิเวียน

วิเวียนพูดไม่ออก