ความรักสีคราม นิยาย บท 648

“แม่ดีใจนะะที่หนูสบายดี” ราเชลถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วถามอย่างกระวนกระวายว่า “อพาร์ทเม้นท์นั่นอยู่ที่ไหนเหรอวิเวียน? แม่กลัวว่าอีฟเวลีนจะลำบากที่จะต้องอยู่คนเดียว”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูจ้างพี่เลี้ยงมาคอยดูแลเธอแล้ว” วิเวียนพยายามจะทำให้ราเชลสบายใจ “พี่เลี้ยงคนนี้ทำงานให้ครอบครัวมอร์ริสันมานานหลายปีแล้ว เธอมีประสบการณ์มากดังนั้นแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ตอนนี้ร่างกายของแม่ยังไม่ค่อยจะแข็งแรงดีนัก ดังนั้นก็อย่ากังวลไปเลยค่ะ หลังจากหายดีแล้วหนูจะพาเธอแม่ไปพบกับเธอนะคะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของวิเวียนแล้ว ราเชลก็รู้สึกขอบคุณ “ขอบใจมากนะวิเวียน ขอบใจที่ช่วยดูแลอีฟเวลิน”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ไม่จำเป็นจะต้องมาขอบคุณหนูหรอกค่ะ” วิเวียนตอบอย่างสุภาพ “แม่เคยบอกหนูไม่ใช่เหรอคะว่าอีฟเวลินกับหนูควรจะดูแลกันและกัน?”

“แม่ดีใจนะที่ลูกคิดได้แบบนี้” ราเชลยิ้มอย่างโล่งใจขณะที่พูดโทรศัพท์ “วิเวียนจ๊ะ อีฟเวลินเพิ่งจะโดนฟินนิคไล่ออกจากบ้าน ในฐานะแม่กลับช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย หนูเป็นคนเดียวที่แม่ไว้วางใจได้ว่าจะคอยดูแลเธอ”

“หนูเข้าใจค่ะ” เสียงของวิเวียนฟังดูไม่ค่อยดีนัก “หนูมีอย่างอื่นที่จะต้องไปทำก่อนค่ะ หนูขอวางสายก่อน แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะดูแลอีฟเวลินให้ดีที่สุด”

“จ้ะ ดีใจจังที่ได้ยินอย่างนี้” ราเชลตอบอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่วางสายลงวิเวียนก็เงยหน้าขึ้น แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ อย่างเหนื่อยล้า

การต้องแสดงละครกับอีฟเวลินนั้นเหนื่อยมาก แต่การที่ต้องคุยกับราเชลนั้นเหนื่อยยิ่งกว่าอีก เธอไม่ชอบชีวิตที่น่าเหนื่อยหน่ายในตอนนี้เลย มันทำให้เธอคิดถึงตัวตนเดิมที่มองโลกในแง่ดีของเธอ

แต่เพื่ออนาคตของเธอและลูกชายแล้ว ความเป็นจริงในชีวิตก็ทำให้เธอไม่มีทางเลือก นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้แน่ใจได้ว่าจะได้รับความยุติธรรม

วิเวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อให้หัวโล่งขึ้นแล้วก็ก้าวเดินไปที่รถของเธอ ตอนนี้แลร์รี่น่าจะเลิกเรียนแล้ว เมื่อนึกถึงใบหน้าและน้ำเสียงที่แสนน่ารักของลูกชายก็ทำให้เธอมีอารมณ์สดใสขึ้นเล็กน้อย

แต่หลังจากที่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว วิเวียนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรีบวุ่นวายที่ด้านหลังเธอ แต่ก่อนที่เธอจะทำได้หันไปอย่างระแวดระวังก็ถูกแขนอันแข็งแรงรัดคอของเธอไว้

ต่อมาเธอก็รับรู้สึกถึงความมืดรอบตัว มันทำให้วิเวียนตระหนักได้ว่าเธอกำลังถูกปิดตา ดังนั้นเธอก็ยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น ชายผู้นี้เป็นใครกันแน่? ใครส่งเขามา?