ความรักสีคราม นิยาย บท 66

”คะ..คุณรู้ได้ยะ...ยัง” วิเวียน วิลเลียมตะกุกตะกัก ริมฝีปากของเธอสั่นระริก ก่อนที่เธอจะพูดจบ ฟาเบียน นอร์ตัน เดินลงเท้าโครมๆ ตรงเข้ามาหาเธอและจับไหล่เธอไว้

”ไม่สำคัญหรอกว่าผมรู้เรื่องนี้ได้ยังไง” ฟาเบียนโกรธหนักเข้าไปอีกเมื่อวิเวียนไม่ได้ปฏิเสธการแต่งงานของเธอกับฟินนิค ซึ่งหมายความว่านี่ไม่ใช่ข่าวปลอม “ทําไมคุณไม่บอกผมเรื่องนี้ คุณปิดผมเรื่องการแต่งงานของคุณทำไม”

ฟาเบียนนึกถึงตอนที่เขาพาวิเวียนไปพบฟินนิคและแนะนําวิเวียนให้รู้จักกับอาของเขา ฟาเบียนคิดว่าทั้งคู่ต้องหัวร่องอหายกับความไม่รู้ประสาของเขาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา

วิเวียนทนแรงบีบของฟาเบียนบนไหล่ของเธอไม่ได้อีกต่อไป เธอแผดเสียง “ฟาเบียน นอร์ตัน ช่วยสงบสติอารมณ์หน่อย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดคุณเรื่องการแต่งงานของฉันแต่คุณเป็นคนที่ไม่เคยถามฉันเรื่องนี้ตั้งแต่แรก”

ฟาเบียนสังเกตเห็นสีหน้าเจ็บปวดของวิเวียนและรู้ว่าเขากำลังทำให้เธอเจ็บ อารมณ์เกรี้ยวกราดของเขาก็สงบลงทันที

เขารีบปล่อยมือออกจากไหล่วิเวียนและเซถลานั่งลงไปบนโซฟา เขาจิกนิ้วเข้าไปในเรือนผมของตัวเองและกุมศีรษะเอาไว้ในขณะที่พึมพําว่า “ทําไมคุณถึงแต่งงานกับฟินนิค ทําไมเมื่อสองปีก่อนคุณถึงนอกใจผม”

วิเวียนรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในใจที่เห็นฟาเบียนอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่แบบนั้น

จนถึงตอนนี้เธอยังคงจําหนุ่มน้อยในเสื้อยืดสีขาวที่จะส่งอาหารเช้าถึงหน้าประตูบ้านของเธอทุกวันด้วยรอยยิ้มกว้างและลักยิ้มเล็กๆ ที่สองข้างแก้ม ที่หน้าหอพักของเธอหนุ่มคนนั้นจะตะโกนออกมาดัง ๆ ว่า “อรุณสวัสดิ์วิเวียน วิลเลียม”

วิเวียนสงสัยว่าความสัมพันธ์ของเธอกับหนุ่มน้อยที่ร่าเริงคนนั้นมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร

วิเวียนเม้มปากขณะที่เธอเองพยายามกลั้นน้ำตาไว้อย่างเต็มที่