ความรักสีคราม นิยาย บท 67
เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเธอถึงสงบใจได้เมื่อฟาเบียนดูถูกเธอ แต่ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกโกรธมากเมื่อฟาเบียนดูถูกฟินนิค
ช่วยไม่ได้ที่เธอจะรู้สึกชิงชังฟาเบียนเมื่อใดก็ตามที่วิเวียนนึกถึงฟินนิค ชายที่สมบูรณ์แบบที่นั่งอยู่บนอาและแววตาของเขาเผยให้เห็นความรู้สึกเหงาโดยไม่รู้ตัว
ฟินนิคถูกบังคับให้ซ่อนพรสวรรค์ของเขาและแสร้งทําเป็นพิการเป็นเวลาสิบปีเพราะครอบครัวที่โหดร้ายของเขา
ฟาเบียนตกตะลึงเพราะเขาไม่คาดคิดว่าวิเวียนจะมีปฎิกิริรยาแบบนี้
วิเวียนไม่แม้แต่จะชายตามองเขาอีกเมื่อเขาหยุดชะงัก
”ฟาเบียนฉันรู้ว่ามันแปลกสําหรับคุณเพราะคุณคิดว่าฟินนิคกับฉันแอบมีความสัมพันธ์กัน แต่ความจริงก็คือเราเป็นคู่แต่งงานที่ถูกต้องตามกฎหมายและฉันจะรู้ดีกว่าเขาทำอะไรได้ดีกว่าที่คนอื่นไม่รู้ ดังนั้นมันไม่ใช่กงการอะไรของคุณ” เธอพูดอย่างเย็นชา
เธอกระแทกประตูสํานักงานของฟาเบียนอย่างแรงขณะที่เธอเดินออกไปโดยไม่หันมามองเขาอีกเลย
เมื่อเธอออกไป ฟาเบียนอยู่คนเดียวในห้องทำงาน เขายืนอยู่ตรงนั้นราวกับว่าวิญญาณของเขาออกจากร่างไปแล้ว
เขากลับมาสู่ความเป็นจริงเมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นเบอร์คนโทร นั่นคือแอชลีย์ ความรู้สึกขุ่นเคืองค่อยๆ คืบคลานเข้ามาหาเขาโดยไม่รู้ตัว
”ว่าไง มีเรื่องอะไร” เขาถามห้วนๆ
”ฟาเบียน ตอนนี้คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า” แอชลีย์ถามอย่างอ่อนหวาน
”ไม่ยุ่ง แล้วคุณมีอะไร”
”อ๋อ ไม่มีอะไรมาก ฉันเพิ่งนึกได้ว่าตั้งแต่เราตัดสินใจแต่งงานกันฉันยังไม่เคยพบกับปู่ของคุณเลย คุณไม่คิดว่าฉันควรจะได้พบหัวหน้าตระกูลนอร์ตันเหรอ”
ฟาเบียนหมดความอดทนและตั้งใจจะตอบว่า”"อีกสักพักจะได้ไหม” แต่แววตาของเขาพลันสว่างขึ้นด้วยความคิดวาบมาในหัว
”คุณพูดถูก ไม่เพียงแต่ปู่ของผมเท่านั้นแต่คุณควรได้พบกับอาๆ ของผมและสมาชิกในตระกูลนอร์ตันที่เหลือด้วย” เขาตอบอย่างใจเย็น
”จริงเหรอ เมื่อไหร่ดี” แอชลีย์ถามอย่างมีความสุข
”ผมว่าน่าจะเร็วๆ นี้แหละ ผมจะจัดเลี้ยงอาหารค่ำสำหรับครอบครัวและเชิญทุกคน และผมจะแนะนำคุณอย่างเป็นทางการกับพวกเขา” เขาตอบขณะที่มุมปากของเขากระตุกยิ้มเย็นเยือก
เมื่อเข็มนาฬิกาเวียนมาชนเลขหกวิเวียนแทบรอไม่ไหวที่จะออกจากที่ทำงาน
ขณะที่เธอยืนขึ้นเธอสังเกตเห็นหลายคนรวมหัวกันซุบซิบขณะที่จ้องมองเธอด้วยท่าทีดูถูกดูแคลน
วิเวียนหงุดหงิดกับฟาเบียนและพวกชอบซุบซิบนินทา
เธอสงสัยว่าถึงเวลาแล้วหรือยังที่เธอจะต้องเปลี่ยนงานเพราะอาการของแม่ของเธอเริ่มคงที่แล้ว
วิเวียนวนเวียนอยู่ในความคิดตัวเองตลอดทางกลับบ้าน เมื่อเธอมาถึงเธอก็รู้ว่าฟินนิคอยู่บ้านแล้ว เขาไม่ได้นั่งอยู่บนอา แต่เขายืนอยู่ในห้องนั่งเล่น
”ถึงบ้านแล้วเหรอ” ฟินนิคถามเอื่อยๆ
วิเวียนมองไปรอบๆ บ้านขณะถอดรองเท้าและถามว่า “มอลลี่กับเลียมอยู่ไหน”
”อ๋อ ผมให้พวกเขาหยุดน่ะ”
”อ๋อค่ะ งั้นฉันเตรียมอาหารเย็นให้คุณดีกว่า คุณอยากทานอะไร” วิเวียนถามขณะที่เธอเดินเข้าไปในครัว
”อะไรก็ได้”
วิเวียนเหนื่อยล้าหลังจากทํางานมาทั้งวัน เธอจะทําอาหารง่ายๆ ถ้าทำให้ตัวเอง แต่เมื่อเธอสัญญาว่าจะจ่ายหนี้คืนให้ฟินนิคด้วยการทําอาหารดังนั้นเธอจึงไม่กล้าละเลยเขา เธอจึงเลือกทำอาหารจานหรูเป็นสตูเนื้อเป็นเมนูอาหารค่ำของเธอ
จิตใจของเธอล่องลอยไปถึงเรื่องที่น่ารําคาญใจในบริษัทนิตยสารในขณะที่เธอกําลังหั่นผัก เธอเผลอไปเพียงเสี้ยววินาที ละทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บแปลบที่นิ้วมือ
”โอ๊ย”
เธอร้องแล้วหดมือขึ้นมาดูและเห็นว่าเธอทำมีดบาดนิ้วตัวเอง
”เกิดอะไรขึ้น” เสียงของฟินนิคดังขึ้นข้างหลังเธอ วิเวียนหันมาเห็นฟินนิคกำลังเดินเข้ามาในครัว
”ไม่มีอะไร ฉันทำมีดบาดนิ้วตัวเองไม่เป็นไรมากติดพลาสเตอร์ไว้ก็พอ” วิเวียนฝืนยิ้ม
มันเป็นบาดแผลเล็กๆ และตื้น ดังนั้นจึงมีเลือดออกไม่มาก
”ขอผมดูหน่อย” ฟินนิคไม่สนใจคําพูดของวิเวียนและคว้ามือเธอมาดู เธอเขินอายเล็กน้อยที่เห็นฟินนิคมีสีหน้าเคร่งเครียด
”ฉันไม่เป็นไร แผลบาดนิดเดียว ฉันจัดการเองได้ เอ๊ะ ฟินนิค คุณจะทําอะไร” เธอถามเบาๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม