ความรักสีคราม นิยาย บท 68
ฟินนิคไม่สนใจวิเวียนขณะที่เขาดูดนิ้วของเธออย่างรวดเร็ว
วิเวียนรู้สึกได้ทันทีว่ามีคลื่นกระแสไฟฟ้าไหลผ่านนิ้วของเธอเมื่อความรู้สึกอุ่นและชื้นสัมผัสเธอ ความรู้สึกเสียวซ่านก็กระจายไปทั่วร่างกายของเธอในทันที
เธอรู้สึกได้ว่าแก้มของเธอร้อนขึ้นแต่เธอไม่สามารถมองดูรูปหน้าอันหล่อเหลาของฟินนิคได้ตรงๆ เธอรู้สึกว้าวุ่นใจและเหลือบมองเขาก่อนจะพูดว่า “ฟินนิค ไม่เป็นไร”
เธอรู้สึกประหม่ามากจนพูดไม่เป็นคำ จากนั้นฟินนิคก็ปล่อยมือของเธอและขยับสายตาไปมองหน้าที่แดงเหมือนแอปเปิ้ลของเธอ
”รอแป๊บนึง ผมจะไปเอาพลาสเตอร์ปิดแผล” เขาหัวเราะเบาๆ และเดินออกจากครัว
เมื่อฟินนิคเดินออกไป วิเวียนรู้สึกว่าเธอสามารถหายใจได้อีกครั้งและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อย่างรวดเร็ว
ไม่นานนักฟินนิคก็กลับมาพร้อมพลาสเตอร์ปิดแผลในมือ เขาฉีกพลาสเตอร์และพันรอบนิ้วของวิเวียนอย่างระมัดระวัง ดวงตาของเขาเปล่งประกายเจิดจ้าเหมือนก้อนหินออบซิเดียนที่เต็มไปด้วยความจริงจัง เหมือนว่าเขากําลังมองของล้ำค่าบางอย่างแทนที่จะเป็นนิ้วที่โดนมีดบาด
เมื่อเขาปิดพลาสเตอร์ให้เธอแล้วเขามองไปที่ห้องครัวและขมวดคิ้ว “เอางี้ ไว้คราวหน้าคุณค่อยทำแล้วกัน คืนนี้เราสั่งอาหารมากินกันดีกว่า”
วิเวียนคิดอะไรไม่ออกเพราะเธอเต็มไปด้วยความเขินอาย เธอจึงเห็นดีด้วยกับทุกอย่างที่ฟินนิคพูด
ทั้งคู่เข้าไปในห้องนั่งเล่นขณะที่ฟินนิคเริ่มเลื่อนดูเว็บไซต์สั่งอาหารแบบซื้อกลับบ้าน เขาเลิกคิ้วและถามว่า “คุณอยากทานอะไร”
”อะไรก็ได้”
ฟินนิคพยักหน้าและพิมพ์คำสั่งซื้อลงบนคอมพิวเตอร์แล็ปท็อป
ขณะนั้นโทรศัพท์มือถือของฟินนิคบนโต๊ะกาแฟก็ดังขึ้น
ฟินนิคไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองแต่ถามสบายๆ ว่า “ใครโทรมา”
วิเวียนเหลือบมองเบอร์ที่โทรเข้าและตอบว่า “โนอาห์โทรมาค่ะ”
”คุณช่วยเปิดลําโพงหน่อยได้ไหม”
วิเวียนทําตามที่เขาบอก และครู่ต่อมาเสียงของโนอาห์ดังขึ้นจากโทรศัพท์
”คุณนอร์ตัน” โนอาห์พูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูตื่นเต้นเล็กน้อย
”ว่ามา”
”ผมเจอเบาะแสเรื่องสาวน้อยในอดีตครับ”
วิเวียนตกตะลึง สาวน้อยในอดีตงั้นเหรอ
สีหน้าของฟินนิคเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินคําพูดของโนอาห์ เขารีบถามว่า “เบาะแสอะไร”
”มันเป็นภาพที่ถ่ายรอบๆ ตรงที่เกิดอุบัติเหตุ ให้ผมส่งให้คุณดูไหม”
”ส่งมาเลย”
หลังจากโนอาห์วางสาย ฟินนิคก็กลับมาเลือกอาหารสั่งกลับบ้าน วิเวียนอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความอยากรู้ “เอ่อ โนอาห์หมายถึงใครคะสาวน้อยในอดีต”
ฟินนิคเหลือบมองวิเวียน
เขาไม่ชอบให้คนอื่นถามเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวและจะรู้สึกรําคาญแต่เขากลับมีความสุขนิดๆ เพราะคนที่ถามคือวิเวียน
ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะอยากรู้เรื่องของฉัน
“ผมถูกช่วยโดยเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งตอนถูกลักพาตัวในสมัยนั้น ผมจึงพยายามตามหาเธอเพื่อตอบแทนเธอ” ฟินนิคตอบตามความจริง
คดีลักพาตัว วิเวียนชะงักครู่หนึ่งขณะที่เธอคิดอยู่ในใจ
มันเป็นคดีลักพาตัวที่ทุกคนคิดว่าทำให้ฟินนิคพิการนั่นน่ะหรือ
แม้วิเวียนจะอยากรู้เรื่องนั้นแต่เธอเดาได้ว่าเรื่องนั้นจะส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของฟินนิคมากแค่ไหน เหมือนกับเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนของเธอที่เหมือนฝันร้าย เธอจึงเลือกที่จะเงียบและไม่ถามต่อ
หลังจากที่ฟินนิคสั่งอาหารกลับบ้านได้สักครึ่งชั่วโมง กริ่งประตูก็ดังขึ้น
วิเวียนเปิดประตูบ้านและเห็นเด็กส่งของยืนอยู่ข้างประตูอย่างประหม่าและถามว่า “สวัสดีครับ คุณสั่งพิซซ่าใช่ไหม”
วิเวียนลังเลเมื่อเธอเหลือบมองกล่องในมือของเขา
”มีคนสั่งพิซซ่าเหรอ”
”ใช่ครับ” เด็กส่งอาหารตอบอย่างประหม่า เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยส่งอาหารในย่านของชนชั้นสูงมาก่อน วิเวียนรีบหยิบพิซซ่าเซ็นชื่อและพูดว่า “ขอบคุณมาก”
วิเวียนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับพิซซ่า เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า “ฟินนิค นี่คุณชอบกินพิซซ่าเหรอ”
ฟินนิคชะงักเมื่อเห็นกล่องพิซซ่าในมือของเธอ “ร้านอาหารนั่นเป็นร้านพิซซ่าหรอกเหรอ”
”ใช่น่ะสิ แล้วคุณคิดว่ามันเป็นร้านอะไร”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม