ความรักสีคราม นิยาย บท 766

วิเวียนเห็นอย่างชัดเจนว่ามีแมลงบินเข้ามาในห้อง

ใบหน้าของเธอซีดเผือดไร้สีเลือด เธอกลัวแมลงสุดชีวิต

เธอได้แต่หวังว่าแมลงจะไม่บินไปมาหลังจากบินเข้ามาทางหน้าต่าง เธอไม่คาดคิดว่ามันจะบินมาหาเธอและเกาะที่แขนของเธอ

เธออ้าปากค้างและพยายามหนีจากแมลง บังเอิญไปหยุดอยู่ในอ้อมแขนของฟินนิค

ความอบอุ่นของร่างกายทำให้ทั้งคู่สงบลง ในขณะที่เธอจ้องมองเขาอย่างตื่นตระหนกและหวาดกลัว

เขาเอาแขนโอบรอบเอวของเธอไว้ รอยยิ้มที่มีเสน่ห์และพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของเขา ราวกับได้รับของขวัญถูกใจ

แลร์รี่รู้จักแม่ของเขาเป็นอย่างดี เขารู้ดีว่าแม่กลัวแมลงทุกชนิด

เมื่อเห็นว่าคนทั้งคู่ในนั้นตอบสนองอย่างที่เขาต้องการ เขาหัวเราะคิกคักกับตัวเองและเตรียมพร้อมที่จะดำเนินการขั้นตอนสุดท้ายของแผน

ขณะที่ตั๊กแตนได้ถูกฟินนิคกระทืบจนตายไปนานแล้ว วิเวียนเงยหน้าขึ้นจากอกของเขาช้าๆ แก้มของวิเวียนแดงระเรื่อ

"คุณโอเคมั้ย?" ฟินนิคถามด้วยความกังวล

"ฉันโอเค" เขาคิดว่าเธอจะพูดกับเขาเพียงเท่านั้น แต่เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อเธอพูดขึ้นว่า “ขอบคุณ”

แม่ของวิเวียนเคยป่วยเป็นประจำและจำเป็นต้องดื่มยาสมุนไพรแผนโบราณ แต่ครอบครัวของเธอยากจนและไม่สามารถซื้อยาจากร้านค้าได้

ดังนั้น วิเวียนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเก็บสมุนไพรมาทำยาให้แม่ เธอต้องระงับความกลัวและความขยะแขยงทุกครั้งที่เธอก้าวเข้าไปในหญ้ายาวที่เต็มไปด้วยแมลงนานาชนิด

นั่นส่งผลให้เธอกลายเป็นโรคกลัวแมลงในที่สุด ขาของเธอจะอ่อนแรงเมื่อเห็นพวกมันเพียงแค่ตัวเดียว

ขอบคุณพระเจ้าที่ฟินนิคอยู่ที่นี่ เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะยังคงมีสติสัมปชัญญะอยู่ได้จนกว่าแลร์รี่จะได้รับการช่วยเหลือหรือไม่

"โอเคแล้ว มันไปแล้ว" ฟินนิคกล่าวเมื่อสังเกตเห็นว่าวิเวียนกำลังจ้องมองไปในอากาศที่ว่างเปล่า จึงสันนิษฐานว่าเธอกำลังคิดถึงเรื่องในอดีต

เขาก้าวไปข้างหน้าและกอดเธอไว้ ลูบหลังของเธอเพื่อพยายามบรรเทาความกลัวของเธอลง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ถอยห่างจากเขา เป็นสัญญาณให้เขารู้ว่าเธอสบายดีก่อนที่เขาจะยอมปล่อยเธอไป

"นั่นอะไร?"