ความรักสีคราม นิยาย บท 77

รูปถ่ายทั้งหมดนั้นเป็นรูปของเธอ

ในรูปนั้นใบหน้าของเธอแดงก่ำผมเผ้ายุ่งเหยิงและชิ้นส่วนเสื้อผ้าของเธอหล่นเกลื่อนกลาดไปทั่ว เธอนอนอยู่ในท่าทางยั่วยวนและสีหน้าเร่าร้อน

แม้ว่าจะไม่มีส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายของเธอถูกเปิดเผยแต่ใบหน้าแดงก่ำและสีหน้าร้อนแรงของเธอก็บอกได้มากพอที่ทุกคนจะมองออกว่าที่เกิดขึ้นคืออะไร

วิเวียนจําภาพเหล่านี้ได้ทันที

มันถูกถ่ายไว้เมื่อสองปีก่อนและเป็นภาพเดียวกับที่ฟาเบียนเคยถามเธอ

เธอหันหน้ากลับมาจ้องไปที่ฟาเบียนทันที การจ้องมองของเธอไม่ใช่การมองแบบเหลือเชื่ออีกต่อไปแต่กลับกลายเป็นความเกลียดชังที่หยั่งลึกถึงกระดูกดำ

เธอรู้ว่าฟาเบียนเกลียดเธอเพราะเขาเข้าใจผิดว่าเธอนอกใจเขาในตอนนั้น นั่นคือเหตุผลที่เขาขุดอดีตของเธอออกมาแฉระหว่างงานเลี้ยงอาหารค่ำต่อหน้าตระกูลนอร์ตัน เขาแค่ต้องการแก้แค้น

แต่เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะเอารูปถ่ายพวกนี้ออกมาและยิ่งไปกว่านั้นเขานำมันออกมาเปิดเผยต่อหน้าทุกคน

เขาแค่อยากจะทําลายฉัน

ถึงแม้ว่าในตอนนั้นฉันจะทรยศเขาจริงๆ แต่ก็ไม่จําเป็นต้องทำกันขนาดนี้

ฟาเบียนเองก็ตกใจไม่แพ้วิเวียน

เขานําอดีตที่น่าอับอายของวิเวียนขึ้นมาแฉแต่ไม่เคยคิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้

แม้กระทั่งสําหรับเขาเองก็ยังคิดว่าการทําแบบนั้นน่ารังเกียจและโหดร้ายเกินไป

ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เลยว่าภาพเหล่านั้นถูกนำมาแสดงบนหน้าจอได้ยังไง

ท่าทางที่ตื่นตระหนกของเขาสะท้อนถึงคำอธิบายตัวเองกับวิเวียนแต่เมื่อเขามองไปที่เธอ เขาก็พบกับสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

พริบตานั้นเขารู้สึกเหมือนโลกของเขาพังถล่มทลายลง

เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งผู้หญิงที่เขารักอย่างสุดซึ้งจะมองเขาด้วยความเกลียดชังล้นใจ

ที่ตกใจไม่แพ้กันคือแขกในงานทุกคนที่อยู่ตรงนั้น

มีแขกหลายคนในงานเลี้ยงที่ไม่ใช่สมาชิกของตระกูลนอร์ตันและยังมีอีกหลายคนที่เป็นญาติและผู้ร่วมธุรกิจ ดังนั้นทั้งห้องโถงจึงเต็มไปด้วยแขก

เมื่อทุกคนเห็นรูปถ่ายพวกนั้นพวกเขารู้สึกมึนงง

แม้ว่าจะถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีมีมารยาทและเป็นสมาชิกของสังคมชั้นสูงแต่ธรรมชาติของมนุษย์ก็อยากรู้อยากเห็นเป็นปกติ ดังนั้นทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะซุบซิบขึ้นมาเบาๆ

"พระเจ้าช่วย เกิดอะไรขึ้น ทําไมภาพพวกนี้ถึงถูกนำมาเปิดตอนมีงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลนอร์ตัน"

"คุณนี่ไม่รู้อะไร คุณไม่เห็นหรือไงว่าผู้หญิงในภาพเป็นภรรยาใหม่ของคุณนอร์ตัน"

"โอ้ว นั่นใช่เธอจริงๆ ด้วย ภาพพวกนี้ถูกถ่ายขึ้นเมื่อไหร่ ฉันไม่คิดว่าฟินนิคเป็นคนถ่ายนะ น่าจะเป็นผู้ชายคนอื่นมากกว่า"

"นี่เป็นเรื่องน่าอับอายอย่างที่สุด ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องถูกไล่ออกจากตระกูลนอร์ตันแน่ๆ"

เนื่องจากแขกส่วนใหญ่เป็นสมาชิกที่มีหน้ามีตาในสังคมจึงไม่มีใครพูดอะไรที่รุนแรง แต่พวกเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะกับความทุกข์ของตระกูลนอร์ตันและออกความเห็นในทำนองเย้ยหยัน

เมื่อวิเวียนได้ยินคําพูดของแขกในงานใบหน้าของเธอก็ยิ่งซีดเซียว เธอกำหมัดแน่นอยู่ใต้โต๊ะจนรู้สึกเหมือนนิ้วจะจิกทะลุฝ่ามือออกมา

อารมณ์ของฟินนิคเองก็ลุกโชนขึ้นทันทีที่เขาเห็นภาพถ่ายพวกนั้น

ให้ตายสิ

ใครบังอาจกล้าแตะต้องผู้หญิงของฉันต่อหน้าฉัน

โต๊ะอาหารหลักอยู่ไม่ไกลจากแผงควบคุม โดยไม่ต้องคิดฟินนิคหยิบมีดสเต็กขึ้นมาและปักมันลงไปที่สวิตช์ควบคุมของหน้าจอ

แคร่ก

ในพริบตาหน้าจอก็มืดลง

ไม่มีใครคาดคิดว่าฟินนิคจะทำแบบนั้น เพราะตกใจกับวิธีที่เขาทำทุกคนจึงหยุดซุบซิบทันที

ครู่ต่อมาก็เงียบสนิทไปทั้งห้อง

ไม่มีใครกล้าพูดอะไรแม้แต่คําเดียวและพร้อมกันมองไปทางผู้เฒ่านอร์ตัน ทุกคนอยากรู้ว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

"อะแฮ่ม" แม้จะเป็นคนที่ผ่านอะไรมามากมายในชีวิตแต่เขาก็ยังคงตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น แต่เขาก็ดึงสติได้อย่างรวดเร็วและหันความสนใจมาที่ฟินนิคเขาพูดเยาะๆ "ฟินนิคนี่เรื่องจริงเหรอ"

ฟินนิคไม่ตอบคําถามของเขาทันที จริงๆแล้วฟินนิคไม่สนใจผู้เฒ่านอร์ตันแม้แต่น้อยแต่สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่วิเวียนคนเดียว

เมื่อเขาเห็นเธอสีหน้าซีดอย่างน่าตกใจดวงตาของเขาก็เย็นยะเยือก