ความรักสีคราม นิยาย บท 83

วิเวียนตกตะลึง

ทำให้การแต่งงานของเราสำเร็จในคืนนี้

ก่อนที่เธอจะฟื้นจากอาการตกตะลึง คุณนอร์ตันก็เรียกหา“นายเซน”

ประตูห้องทำงานเปิดออกและพ่อบ้านผู้สูงอายุก็รีบเข้ามา

"นายเซน พาคุณวิลเลียมและฟินนิคไปที่ห้องนอนเดี๋ยวนี้” คุณนอร์ตันกลั้นหัวเราะไม่ได้ “ฉันได้เตรียมห้องนอนนั้นไว้เป็นพิเศษ”

อะไรนะ มีห้องนอนที่เตรียมไว้เป็นพิเศษด้วยเหรอ

ยังไม่ทันที่เธอจะถามได้ด้วยซ้ำว่าห้องนี้เป็นอย่างไร วิเวียนซึ่งกำลังสำรวจห้องถูกนายเซนพาออกมา หลังจากที่พวกเขาจากไป พวกเขายังได้ยินเสียงหัวเราะอันอบอุ่นของชายชรานอร์ตันจากทางเดิน

นายเซนพาเธอไปที่ห้องนอนบนชั้นสาม เมื่อเข้ามานายเซนก็บอกให้เธอมั่นใจว่า“พื้นที่ทั้งชั้นเป็นของคุณทั้งคู่ดังนั้นคุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณพอใจและไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครได้ยินหรือรบกวนคุณ”

เมื่อวิเวียนเข้าใจสิ่งที่นายเซนพยายามจะพูดแล้ว เธอก็หน้าแดง ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบนายเซนก็ผลักเธอเข้าไปในห้อง

ตอนที่ที่เธอตั้งตัวได้ พ่อบ้านก็ปิดประตู

แกร๊ก

เธอได้ยินเสียงมันถูกล็อกจากภายนอก

วิเวียนจึงเคาะประตูด้วยความตกใจ “นาย..เซน นายล็อกประตูทำไม”

ไม่มีใครตอบจากภายนอก

วิเวียนเริ่มรู้สึกกังวลและพยายามแงะประตูออก แต่มันถูกล็อคไว้แน่นจากด้านนอกและไม่ขยับเขยื้อน

“คุณหยุดเคาะประตูได้แล้ว พวกเขาตั้งใจล็อคประตู” เมื่อวิเวียนเริ่มกังวล เธอได้ยินเสียงที่เยือกเย็นจากด้านหลังของเธอ

เธอหันกลับมาด้วยความประหลาดใจและเห็นฟินนิคนั่งอยู่ข้างหลังเธอ

ใต้แสงสีเหลืองสลัว ฟินนิคกำลังนั่งอยู่ในอาของเขา เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตและสวมแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวเท่านั้น กระดุมสองเม็ดบนนั้นหลวมเสียแล้ว มันเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าอันเย้ายวนของเขา

“ฟินนิคเหรอ” วิเวียนได้สติและสำรวจห้อง เมื่อจ้องมองไปที่เตียงที่อยู่ตรงกลาง ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ “ที่นี่คือห้องที่เราจะพักค้างคืนหรือเปล่าเตียงไม่เล็กเกินไปเหรอ”

เตียงซึ่งอยู่ข้างหน้าเธอดูเหมือนเตียงเดี่ยวขนาดใหญ่ มันแทบจะกว้างไม่พอที่คนสองคนจะนอนได้ หากจะนอนด้วยกันแล้ว คนสองคนก็จะต้องตัวแนบชิดกัน

“อืม” สำหรับฟินนิคแล้ว มันชัดเจนตั้งแต่เริ่มต้น “สิ่งเหล่านี้ต้องเป็นส่วนหนึ่งของแผนของพวกเขา”

ในที่สุดวิเวียนก็เข้าใจสิ่งที่ชายชรานอร์ตันต้องการสื่อ เมื่อเขาพูดว่า 'เตรียมไว้เป็นพิเศษ' แค่คิดก็ทำให้เธอหน้าแดง

วิเวียนและฟินนิคนอนด้วยกันที่บ้าน แต่เนื่องจากเตียงมีขนาดใหญ่พอ พวกเขาจึงไม่ค่อยได้สัมผัสร่างกาย อย่างไรก็ตามเตียงที่อยู่ข้างหน้าพวกเขานั้นต่างไปมาก

เมื่อเขาหันไปทางวิเวียน ฟินนิคก็ถามขึ้นทันที “คุณปู่คุยอะไรกับคุณบ้าง”

เมื่อวิเวียนคิดถึงเรื่องที่ชายชรานอร์ตันคุยกับเธอ แก้มของเธอก็ร้อนผ่าว

“อ๋อ ก็ไม่มีอะไรมาก” วิเวียนอายเกินกว่าจะเล่าถึงสิ่งที่พวกเขาคุยกัน แต่เนื่องจากเธอไม่ชินกับการโกหก คำพูดของเธอก็เลยฟังดูแข็งกระด้าง

ฟินนิคเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยและลุกขึ้นเพื่อเดินไปหาวิเวียน “ถึงคุณไม่บอกผม ผมก็เดาได้ง่ายๆ ว่าคุณปู่พูดเรื่องอะไรกับคุณ”

แก้มของวิเวียนรู้สึกเหมือนอยู่ท่ามกลางไฟที่โหมกระหน่ำ “จ-จริงเหรอ”

ฟินนิคยืนอยู่ตรงหน้าวิเวียน เมื่อเขาเห็นว่าเธอขี้อายแค่ไหน เขาก็พบว่านั่นดูน่ารักมาก เขาอดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเธอ

"แหงล่ะผมรู้สิ " ฟินนิคตั้งใจลดเสียงลงเพื่อให้ฟังดูมีเสน่ห์มากขึ้น นอกจากนี้เขายังวางมือบนประตูข้างแก้มของวิเวียนก่อนที่จะเอนตัวเข้ามาใกล้ “ผมเดาว่าเขาอยากให้คุณมีลูกกับผม ใช่ไหมล่ะ”

วิเวียนลดสายตาลงเมื่อเธอไม่รู้สึกถึงแก้มของเธออีกต่อไป "ถูกต้อง อืม พวกเขาเป็นญาติผู้ใหญ่ของเรา เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะกังวลเกี่ยวกับคุณ ถูกไหมล่ะ”

เมื่อฟินนิคก้มหน้าเข้าหาวิเวียน เสียงของฟินนิคก็ค่อยๆ อ่อนลง ตอนนี้พวกเขาอยู่ใกล้กันมากจนแก้มของพวกเขากำลังจะสัมผัสกัน

เมื่อเธอรู้สึกว่าลมหายใจของชายหนุ่มโอบล้อมร่างกายของเธอ ก็ทำให้เธอรู้สึกประหม่าจนหัวใจของเธอเริ่มเต้น