ความรักสีคราม นิยาย บท 85

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อนยังคงหลอกหลอนวิเวียนมาจนถึงทุกวันนี้ มันเป็นฝันร้ายที่สุดของเธอ

ไม่ใช่เพราะเธอสูญเสียสมบัติล้ำค่าที่สุดของเธอในชั่วข้ามคืน แต่ในคืนนั้นชื่อเสียงของเธอก็พังทลาย

มันเป็นเวลาที่เนิ่นนานหลังจากตอนนั้น ที่เธอทนไม่ได้ที่จะอยู่ใกล้ผู้ชายคนหนึ่ง และไม่ค่อยพูดคุยกับใคร แม้แต่การจับมือกับเพศตรงข้ามก็กระตุ้นความกลัวของเธอได้

ตอนนี้เธอหายดีแล้ว เธอคิดว่าเธอสามารถยอมรับการอยู่กับฟินนิคได้

ร่างกายของเธอยังคงปฏิเสธความสนิทสนมกับผู้ชายในทุกรูปแบบ และมันเกิดขึ้นตามสัญชาตญาณอย่างที่เธอไม่ได้คาดคิด

เมื่อเธอเห็นว่าฟินนิคผิดหวังต่อเธอเพียงใด เธอจึงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่ได้พูดออกมา

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฟินนิคคิดว่าฉันกำลังเล่นตัวอย่างหนักเพื่อให้เขามาหรือคิดว่าฉันแกล้งโง่ ท้ายที่สุดพวกเขาก็แต่งงานกัน นอกจากนี้เธอยังให้ความยินยอมด้วย ดังนั้นสำหรับเธอการที่จะปฏิเสธเขาในนาทีสุดท้ายอย่างกะทันหันเมื่อทุกอย่างเริ่มดีขึ้น...

ไม่มีใครสามารถทนต่อการปฏิเสธที่น่าอับอายเช่นนี้ได้

เมื่อเธอคิดดังนั้น เธอก็กัดฟันและเข้าหาฟินนิคอย่างระมัดระวัง ขณะที่ปรารถนาจะจุดไฟราคะในตัวเขาขึ้นใหม่ เธอใช้แขนโอบรอบคอเขาและเริ่มจูบเขา

ทันใดนั้นเองฟินนิคก็อุ้มเธอขึ้นอย่างอ่อนโยนแล้ววางเธอลงบนเตียง

เมื่อคิดว่าเขาจะทำต่อจากที่ค้างไว้ วิเวียนก็ได้เตรียมร่างกายของเธอให้พร้อม คราวนี้เธอต้องการให้แน่ใจว่าร่างกายของเธอจะเชื่อฟังและไม่ผลักไสเขาออกไปอีกตามสัญชาตญาณ

เธอเฝ้ารอในสิ่งที่กำลังจะมา อย่างไรก็ตามฟินนิคไม่ได้ทำการเคลื่อนไหวใด ๆ ตรงกันข้าม เขาเอาผ้าห่มข้างๆ มาคลุมตัวเธอ

วิเวียนตะลึงแล้วถามเขาว่า “คุณโกรธฉันเหรอ”

ขณะที่ฟินนิคนั่งลงข้างเตียง เขามองเธอด้วยดวงตาที่สงบและผ่อนคลายและตอบเธอว่า “เปล่า”

“แล้วทำไม...”

“ทำไมผมไม่ทำต่อน่ะเหรอ” เขาตัดบทโดยจบคำถามของเธอ เขาใช้นิ้วสัมผัสแก้มเธออย่างอ่อนโยนก่อนจะกระซิบเบาๆ กับเธอว่า “เพราะผมหวังว่าคุณจะสนุกกับมันเหมือนที่ผ่านๆ มา แทนที่จะแค่ทำเหมือนว่าคุณต้องทนกับผม”

เขาถูกปลุกเร้าโดยร่างกายของเธออย่างแท้จริง ความจริงแล้วเขาอยากให้เธออยู่ที่นั่น

หากเขาไม่ได้ดูแลเธอตั้งแต่แรก เขาก็จะยืนกรานหรือบังคับเธอเพื่อตัวเขาเอง ท้ายที่สุดในฐานะที่เขาเป็นผู้ชาย การห้ามตัวเองไว้หลังจากที่ความปรารถนาทางกามารมณ์ถูกปลุกให้ตื่นแล้วนั้นเป็นเรื่องยากจะทำได้

อย่างไรก็ตามเขาหวงแหนวิเวียนมากเกินที่จะยอมทำตามความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของเขา

ด้วยความเป็นห่วง เขาไม่ต้องการให้ครั้งแรกของพวกเขากลายเป็นความทรงจำที่น่ากลัวสำหรับเธอ

ถ้าเขาเห็นแก่ตัว เขาจะต่างผู้ชายที่ทำร้ายเธอเมื่อสองปีก่อนอย่างไร

วิเวียนไม่ได้คาดหวังการแสดงความยอมรับจากฟินนิคอย่างอ่อนโยน ในขณะนั้นเธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอสัมผัสได้ถึงความจริงใจของเขา ความรู้สึกของความรักเบ่งบานในตัวเธอ

ผู้ชายและผู้หญิงแตกต่างกัน สำหรับผู้หญิงการดูแลใครสักคนหมายถึงการมอบให้ตัวเองกับเขา สำหรับผู้ชายการดูแลใครสักคนหมายถึงการอดทนเพื่อเธอ

ขณะที่เธอขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนุ่มๆ ดวงตาของเธอก็สั่นไหว ร่างกายที่รัดแน่นของเธอก็ผ่อนคลายในที่สุด “ขอบคุณนะ ฟินนิค”

เขาหัวเราะและยืนขึ้น และเดินไปที่เก้าอี้ข้างโต๊ะก่อนนั่งลง “วันนี้คุณนอนบนเตียงเถอะ”

เธอรู้สึกตกตะลึงแล้วถามด้วยความเป็นห่วง “แล้วคุณล่ะ ไม่ต้องนอนเหรอ”

“เตียงเล็กเกินไป ผมลืมไปเลยว่ามีผ้าห่มแค่ชุดเดียว”

วิเวียนขมวดคิ้วและให้เหตุผลว่า “ถึงเตียงจะเล็ก แต่ก็กว้างพอสำหรับเราสองคนนะ มาเถอะ เรานอนเบียดกันก็ได้ คืนนี้คุณควรนอนกับฉัน”

ฟินนิคมองไปที่เธออย่างรู้ทัน “วิเวียน คุณท้าทายการควบคุมตนเองของผมอยู่เหรอ”

ตัวของเธอแข็งในทันที

เธอเกือบลืมไปเลยว่าเธอได้ท้าทายขีดจำกัดของฟินนิค แม้มันอาจจะผ่านมาแล้ว ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ได้มอบตัวเองให้กับเขา เขาคงเก็บเอาความปรารถนาทางกามารมณ์คืนมาอย่างเอาจริงเอาจัง และฉันถึงกับขอให้เขานอนด้วย...

เธอเมินเฉยต่อความต้องการของเขามากเกินไป

วิเวียนไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป เธอเอาผ้าห่มคลุมตัวเองอย่างเชื่อฟังและนอนนิ่ง

...

ในขณะเดียวกันที่ห้องทำงาน ชายชรานอร์ตันกำลังยุ่งอยู่กับการเดินไปมาอย่างกระวนกระวายใจ

ขณะที่นายเซนเดินเข้ามา ชายชรานอร์ตันก็รีบเข้ามาถามอย่างประหม่าว่า “เป็นอย่างไรบ้าง ทั้งสองคนเป็นยังไงบ้าง”

“พวกเขากลับเข้าไปในห้องของพวกเขาแล้ว ส่วนเรื่องต่อไปจะเป็นอย่างไร ผมไม่แน่ใจ” นายเซนตอบอย่างตรงไปตรงมา ท้ายที่สุดเขาไม่กล้าที่จะแอบฟังพวกเขา

ขณะที่พยักหน้าคุณนอร์ตันก็ถอนหายใจ “ฉันหวังว่าทั้งสองคนจะเกรงใจคนแก่ที่นี่มากกว่านี้ และมีหลานให้ฉันเร็วๆ นี้”

“อย่ากังวลมากครับท่าน” นายเซนปลอบด้วยสีหน้ากังวล

“ฉันเกือบลืมไปแล้ว” ชายชรานอร์ตันอุทานขณะที่ความคิดเข้ามาในหัวเขาอย่างฉับพลัน ใบหน้าของเขาเย็นชาทันทีในขณะที่เขาถาม “วันนี้นายหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับรูปภาพนั้นได้แล้วหรือยัง”