ความรักสีคราม นิยาย บท 93

ฟาเบียนเอากล่องอาหารกลางวันไปที่ตู้กับข้าวเพื่อทำการอุ่น อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดคิดว่าจะชนกับวิเวียนและถูกทำให้ชะงัก

ใบหน้าของวิเวียนเปลี่ยนไปอย่างเฉยเมย เธอหันหลังกลับเพื่อเดินจากไป แต่ฟาเบียนเบียนเรียกเธอ

“วิเวียน”

วิเวียนไม่ได้หยุดเธอเดินต่อเพื่อออกไปข้างนอก เธอรู้สึกว่าฟาเบียนกำข้อมือของเธอไว้ เธอเลยต้องหยุดเดิน วิเวียนหันกลับมาและได้รับการต้อนรับด้วยท่าทางที่โกรธเคืองของฟาเบียน

“วิเวียน” ใบหน้าของฟาเบียนหุบลง “ผมกำลังเรียกคุณ คุณไม่ได้ยินผมหรือไง”

"ฉันได้ยิน" น้ำเสียงของเธอเย็นชา “ฉันแค่ไม่อยากตอบคุณ”

ความเฉยเมยของวิเวียนทำให้ฟาเบียนเจ็บปวด เขาจับเธอแน่นโดยไม่รู้ตัว

“คุณยังโกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้นในงานปาร์ตี้อยู่เหรอ” ฟาเบียนพยายามระงับความหงุดหงิดของเขา “เรื่องนั้นผมขอโทษจริงๆ ผมไม่มีความคิดเกี่ยวกับรูปถ่ายจริงๆ คุณต้องเชื่อใจผม ผมไม่มีวันทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนั้นหรอก”

วิเวียนไม่อยากจะสนใจเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินเขาพูดว่า “คุณต้องเชื่อใจผม” คำถากถางก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ "เชื่อคุณ เชื่อคุณได้อย่างไร เชื่อว่าคุณจะทำลายชื่อเสียงของฉัน หรือวางใจว่าคุณจะไม่หยุดทรมานฉันน่ะเหรอ”

เมื่อเธอพูดใส่หน้าเขา ฟาเบียนก็หน้าซีดเผือด แล้วเขาก็โวยวาย “วิเวียน คุณไม่รู้หรือว่าผมเป็นคนยังไง เพราะเรารู้จักกันมานาน ฉันจะไม่ทำเรื่องที่น่าสลดใจแบบนี้ แม้ว่าผมจะเกลียดคุณก็ตาม”

คำพูดของฟาเบียนทำให้เธอหัวเราะเยาะ

ฟาเบียนรู้ว่าคำพูดของเขารุนแรง ย้อนกลับไปเมื่อสองสามปีก่อน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะพูดคำที่ลึกซึ้งได้ขนาดนี้

รอยยิ้มเยาะเย้ยของเธอแฝงไปด้วยความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ถูก “ฟาเบียนคุณขอให้ฉันเชื่อใจคุณ แต่คุณเคยเชื่อฉันไหม”

เธอกำลังพูดอะไร

เธอกล่าวหาว่าตอนนั้นผมไม่ไว้ใจเธอเหรอ

ฉันเป็นอีตัวในสายตาของเขา ทำไมฉันถึงต้องกังวลว่าเขาจะไว้ใจฉันหรือเปล่า