ความรักสีคราม นิยาย บท 963

วิเวียนมองไปที่ฟินนิค ความตื่นตระหนกเต็มดวงตาของเธอ หวังให้เขาตอบเธอโดยเร็ว เธอรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก ด้วยความรู้สึกผิด เขาจ้องมองเธอและไม่แน่ใจว่าจะตอบเธออย่างไรดี

"บอกฉันสิ! ฟักทองน้อยอยู่ที่ไหน? เขายังถูกอีฟเวลินจับตัวไว้อยู่ใช่ไหม?” เมื่อมองไปที่สีหน้าของฟินนิค

วิเวียนก็รู้ทันทีว่าเขายังไม่สามารถช่วยลูกชายของพวกเธอได้

ต้องเป็นอย่างนั้นแน่! น้ำตาของเธอเอ่อล้นและไหลลงมาอาบแก้มของเธอ

วันนั้น อีฟเวลินตีเจ้าฟักทองตัวน้อย ถึงตอนนี้เธอคงต้องทรมานเขาอย่างไร้ความปราณี!

ขณะที่คิดถึงแลร์รี่ วิเวียนก็จ้องไปที่ฟินนิค "ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ! ทำไมคุณไม่ไปตามหา

อีฟเวลิน คุณปล่อยให้เธอพาลูกชายของเราไปได้ยังไง คุณไม่รักเขาเลยหรือไง?”

เธอเกือบมีอาการทางประสาทและคงจะยิ่งทรุดลงกว่านี้หากไม่ใช่เพราะแลร์รี่

ฟินนิครู้สึกแย่ที่ทำให้เธอกระวนกระวายทันทีหลังจากที่เธอตื่นขึ้น เขาไม่มีทางเลือกได้แต่มองดูและปลอบโยนเธอ “วิเวียน อย่าโกรธไปเลยนะ! ผมรู้แล้วว่าแลร์รี่อยู่ที่ไหน ให้เวลาผมสามวัน แล้วเราจะไปรับเขาและคิดบัญชีกับอีฟเวลิน ผมสัญญา!"

ในที่สุด คำพูดของเขาทำให้วิเวียนสงบลงและคลายความกังวลในตัวเธอ จากนั้นเขาก็วางหมอนไว้ข้างหลังเธอเพื่อให้เธอพักผ่อนได้อย่างสบาย

"จริงเหรอคะ? เราจะเจอฟักทองน้อยใช่ไหม?” วิเวียนมองฟินนิคเหมือนเด็กขอขนม

เพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่เธอเชื่อใจในตอนนี้

วิเวียนไม่อยากถูกหลอก และเธอก็ไม่อยากให้ความหวังของเธอกลายเป็นความสิ้นหวัง เธอประสบความเจ็บปวดจากการหมดความหวังมาแล้วทั้งที่ความหวังอยู่เต็มเปี่ยม

เธอจะต้องหิวตอนตื่นขึ้นมากลางดึกอย่างแน่นอน ฉันจะต้องออกไปหาซื้ออาหาร เธอจะได้กินเมื่อเธอตื่นขึ้น