ความรักสีคราม นิยาย บท 964

ฟินนิคตั้งใจเลือกอาหารที่บำรุงผู้ป่วยหลังผ่าตัดให้กับวิเวียน

แน่นอนว่าแล้วเธอหิวจริงๆ เมื่อมองไปที่อาหารในมือของเขา เธอพยักหน้าตอบรับและพยายามลุกขึ้นนั่ง ฟินนิคก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อพยุงเธอ หลังจากที่วิเวียนลุกขึ้นนั่ง เขาก็ดึงโต๊ะข้างเตียงมาหาเธอ

และเสิร์ฟอาหาร จากนั้นเขาก็ยื่นช้อนส้อมให้เธอ

"แล้วคุณกินอะไรหรือยัง?" วิเวียนรู้ว่าฟินนิคไม่ค่อยได้กินอะไรเลย เพราะเขายุ่งอยู่แต่กับการดูแลเธอ

ผมยังไม่ได้กินอะไรเพราะผมนึกถึงแต่คุณน่ะสิ ที่รัก!

ฟินนิคนิ่งไป วิเวียนดูออกว่าเขายังไม่ได้กินอะไร เธอให้เขานั่งหันหน้าเข้าหากัน เธอส่งสัญญาณให้เขาอ้าปาก วิเวียนป้อนอาหารให้เขา และพวกเขาก็กินอาหารด้วยกัน

ฟินนิคยิ้มอย่างมีความสุข แต่สักพักรอยยิ้มของเขาก็กลายเป็นรอยยิ้มที่หม่นหมอง

เราเคยป้อนอาหารกันและกันโดยมีแลร์รี่วิ่งอยู่ใกล้ๆ แต่ตอนนี้มีแค่เราสองคน! ฉันเกลียดความรู้สึกนี้! แต่ฉันจะทำอะไรได้อีก

?

ฉันหวังว่าเราจะพบแลร์รี่เร็วๆ นี้ เพื่อที่วิเวียนจะได้ฟื้นตัวเร็วขึ้นและพวกเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข!

หลังจากนั้นสามวัน ฟินนิคก็โทรไปเพื่อตรวจสอบความคืบหน้าแต่ก็ไม่มีข่าวดีเลย ฉันควรทำอย่างไรดีตอนนี้? ฉันสัญญากับวิเวียนเอาไว้ว่าจะต้องได้ตัวแลร์รี่ภายในวันนี้!

ตรงกันข้าม วิเวียนกลับไม่ได้เซ้าซี้อะไรเขา เพราะรู้ว่าเขาเหนื่อย เธอไม่อยากกดดันเขาต่อไป ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามอย่างที่มันควรจะเป็น! ฉันได้แต่หวังว่าฟักทองน้อยจะปลอดภัย!

ทันใดนั้น วิเวียนรู้สึกว่าคำทำนายที่หมอดูเคยทายไว้ระหว่างที่เธอเดินทางท่องเที่ยวจะเป็นจริงขึ้นมา

เธอจำคำทำนายไม่ได้ทั้งหมด แต่จำได้ลางๆ ว่าหมอดูบอกว่าเธอจะไม่มีลูก

หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม และเธอก็หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ฉันโชคดีที่อุตส่าห์ได้มีลูกชาย ฉันจะต้องปกป้องเขาทุกวิถีทาง หลังจากเหตุการณ์นี้ไป ฉันสาบานว่าจะไม่มีวันปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าฟักทองน้อยอีกเป็นอันขาด!

“วิเวียน! วิเวียน!” น้ำเสียงของฟินนิคเต็มไปด้วยความตื่นเต้นระคนความสุข

วิเวียนจ้องมองเขาด้วยสีหน้างุนงง เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาเจอตัวอีฟเวลินแล้ว?

เขาพูดว่า “เราพบอีฟเวลินแล้ว!”

เดี๋ยวนะ นี่ฉันได้ยินผิดไปหรือเปล่า? หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ตระหนักได้ว่ามันคือเรื่องจริง คำพูดของเขาทำให้เธอใจเต้นเป็นระลอก เธอตอบทันทีว่า “เร็วเข้า! ฉันอยากจะออกจากโรงพยาบาล เราไปตามหาฟักทองน้อยกันเถอะ!”

วิเวียนรู้ว่าเธอยังฟื้นตัวไม่เต็มที่ แต่เธอสามารถพักฟื้นที่บ้านต่อได้หลังจากที่ช่วยแลร์รี่

เธอเพิ่งจะรู้สึกหดหู่และสิ้นหวัง และในที่สุด วิเวียนก็ได้สิ่งที่รอคอยสักที และนั่นทำให้จิตใจของเธอเบิกบาน

ฟินนิคไม่ต้องการทำให้เธอผิดหวัง เขาพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นเขาช่วยสวมรองเท้าให้วิเวียน เมื่อเขากำลังจะเก็บข้าวของของเธอ เธอพูดว่า “เดี๋ยวฉันจัดการเองค่ะ! คุณไปจัดการทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลที ฉันจะเก็บข้าวของเอง!”

พวกเขาแบ่งงานกันทำให้เสร็จโดยเร็ว

ฟินนิคเรียกรถแท็กซี่และสั่งให้คนขับรถขนสิ่งของกลับบ้าน หลังจากนั้นพวกเขาก็พาบอดี้การ์ดสี่คนไปยังสถานที่ที่นักสืบบอกไว้

เขาชำเลืองดูที่อยู่และแจ้งให้คนขับทราบตำแหน่ง มันเป็นสถานที่ที่อยู่ห่างไกล พวกเขาสันนิษฐานว่า

อีฟเวลีนน่าจะอยู่ในสถานที่ดังกล่าวเพื่อซ่อนตัวจากฟินนิค

วิเวียนรู้สึกกังวลเมื่อเข้าใกล้สถานที่นั้น เธอเคยล้มเหลวในการช่วยเหลือแลร์รี่ครั้งก่อน และกลัวว่าจะพลาดอีกครั้ง

ฟินนิคสัมผัสได้ถึงความไม่สบายใจของเธอ เขาจับมือเธอทันที พยายามทำให้เธอสงบลงและบอกให้เธอรู้ว่าเขาอยู่เคียงข้างเธอ วิเวียนตั้งใจแน่วแน่ที่จะช่วยเหลือแลร์รี่เมื่อจ้องมองมาที่เขา ฟินนิคอยู่นี่แล้ว! ทำไมฉันต้องกลัว?

เมื่อคิดเช่นนั้น วิเวียนก็ให้กำลังใจตัวเองให้เข้มแข็ง จากนั้นเธอก็มองไปยังถนนเบื้องหน้า สังเกตเหตุการณ์และสิ่งต่างๆ ระหว่างทาง เผื่อมีเหตุฉุกเฉิน ในขณะเดียวกันฟินนิคก็จับมือเธอไว้