ความรักสีคราม นิยาย บท 966

วิเวียนต้องการเห็นหลักฐานทั้งหมดเพื่อเป็นเครื่องยืนยัน เธอไม่สามารถปล่อยให้แลร์รี่ตายไปแบบนั้นได้ เธอตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปและฟังสิ่งที่อีฟเวลินจะบอก

“อย่าเข้าไปนะวิเวียน” ฟินนิคสัมผัสได้ว่านี่เป็นอุบายจึงห้ามเธอไว้

วิเวียนสะบัดตัวออกจากฟินนิคที่รั้งเธอ เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่

อีฟเวลินมองดูวิเวียนที่กำลังเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ทีละก้าว เธอเตรียมพร้อมขยับตัว ฟินนิคออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดยิงทันทีที่เห็นความผิดปกติเพียงเล็กน้อย บอดี้การ์ดทั้งสี่ส่งสัญญาณว่ารับทราบ

ขณะนี้วิเวียนเร่งฝีเท้าเข้าไปเรื่อยๆ เธออยากรู้ว่าแลร์รี่อยู่ที่ไหน เธอพุ่งเข้ามาใกล้และในที่สุด

ก็ถึงอีฟเวลิน "ฉันอยู่นี่ พูด!"

“ศพฟักทองน้อย อยู่ที่...” วิเวียนไม่มีสมาธิเลย เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ร้องไห้ เธอไม่ขออะไรมาก

สิ่งที่เธอต้องการรู้ก็คือลูกชายของเธออยู่ที่ไหน และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอีฟเวลินจะไม่หลอกลวงเธอ

ขณะที่วิเวียนโน้มตัวเข้าไปฟังใกล้ๆ อีฟเวลินรีบหมุนตัวเธอแล้วล็อคคอ พร้อมกดมีดเล่มเล็กไปที่คอของ

วิเวียน ฟินนิคยกปืนขึ้นทันทีและเล็งไปที่อีฟเวลิน เขาจ้องมองทั้งคู่ด้วยความตกใจ

“อีฟเวลิน เธอคิดจะทำอะไร?” ฟินนิคมองไปที่วิเวียนซึ่งยืนสั่นเป็นลูกนก หากเขาขยับผิดพลาดเพียงครั้งเดียว วิเวียนอาจจะจากเขาไปตลอดกาล บอดี้การ์ดทั้งสี่ยังคงปฏิบัติตามคำสั่งก่อนหน้าของฟินนิคอย่างเคร่งครัด พวกเขาจ้องมองไปที่อีฟเวลินเพื่อหาจังหวะ

“คุณถามฉันงั้นเหรอ ฟินนิค? ฉันควรจะเป็นคนถามคุณมากกว่านะ เราเคยมีความสุขด้วยกันแท้ๆ ทำไมสุดท้ายคุณถึงเลือกนังแพศยาคนนี้? ทำไม! ฉันผิดตรงไหน?”

คำพูดของอีฟเวลินนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ไร้ซึ่งน้ำตาในดวงตาของเธอ บางทีเธออาจจะไม่เหลือน้ำตาให้ร้องไห้ได้อีกต่อไป

สิ่งเดียวที่ทำให้เธอมีแรงผลักดันในตอนนี้คือการแก้แค้นเท่านั้น เธอเลิกรักฟินนิคไปนานแล้ว

“เธอจำได้ไหมว่าเธอเดินจากฉันไปยังไง? เธอบีบบังคับฉันอย่างไร ทั้งหมดนี้เป็นเพราะการกระทำของเธอเอง” ฟินนิคโต้กลับ สายตาของเขาจับจ้องไปที่มือของอีฟเวลินตลอดเวลา

“อยากให้ฉันยอมรับผิดงั้นเหรอ? นี่เป็นความผิดของฉันสินะ? ได้ ถ้าอย่างนั้น! ฉันก็จะตายไปพร้อมกับ

นังวิเวียนวันนี้แหละ!” อันที่จริง ฟินนิคพร่ำบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่ามันเป็นความผิดของเธอ แต่อีฟเวลินไม่เคยฟังคำพูดของเขาเลย

ตอนนี้อีฟเวลินตัดสินใจแล้ว เธอตั้งใจจะทำตามนั้น เมื่อเห็นว่ามีดกำลังจะเฉือนคอของวิเวียน ฟินนิคจึงเตรียมพร้อมทันที แต่วิเวียนส่งสัญญาณหยุดเขาไว้ เธอส่ายหัวช้าๆ ขอร้องอย่างเงียบๆ ว่าอย่ารีบร้อน

เพราะถ้าอีฟเวลินตาย การหาลูกชายของพวกเขาจะยิ่งยากขึ้นไปอีก

แน่นอนว่าฟินนิคสังเกตเห็นสีหน้าของวิเวียนอย่างชัดเจน แต่ไม่ว่าจะอันตรายแค่ไหน ชีวิตของวิเวียนก็ยังคงความสำคัญเป็นอันดับแรกเสมอ

โดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า เสียงกระสุนปืนก็ดังขึ้นในอากาศ ก่อนที่วิเวียนจะทันได้ขยับตัว อีฟเวลิน

ก็ล้มลงกับพื้นแล้ว นิ่งไม่ไหวติงและมีเลือดไหลออกมา ดวงตาของเธอเปิดกว้าง ความคิดสุดท้ายของเธอคือการทรยศ อีฟเวลินไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฟินนิคจะฆ่าเธอได้อย่างง่ายดาย

จนถึงวาระสุดท้าย เธอยังคงคิดเหมือนเดิม ว่าฟินนิคยังคงรักเธอ

ดูเหมือนว่าเธอจะจมอยู่กับความรู้สึกในอดีตมากเกินไป ฟินนิคไม่ได้สนใจเธออีกต่อไป วิเวียนคือสิ่งเดียวที่เขาสนใจ และวิเวียนคือต้นเหตุของเรื่องนี้

อีฟเวลินรู้สึกว่าร่างกายของเธอมีเลือดไหลออกมาอย่างช้าๆ และการมองเห็นของเธอก็เริ่มพร่ามัว เธอรู้สึกได้ว่ามีคนพยุงเธอขึ้นและถามเธออย่างอ่อนโยนว่า “ฟักทองน้อยอยู่ไหน”

อีฟเวลินยิ้ม พูดได้สามคำ และตาของเธอก็ปิดลง เธอจากโลกนี้ไปแล้ว

“เขา...ตายแล้ว” เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น วิเวียนก็ทรุดตัวลงกับพื้นโดยไม่สนใจว่าเลือดเปรอะหน้าแค่ไหน ดวงตาของเธอว่างเปล่า จากนั้นเธอก็ขดตัวเป็นลูกบอลแน่นและเริ่มร้องไห้

ลูกชายของเธอตายแล้ว ตายแล้วจริงๆ เหรอ? ทำไมสวรรค์ช่างใจร้ายนัก!

ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร ภาพที่เธออยู่กับแลร์รี่ เจ้าฟักทองน้อยของเธอก็ผุดขึ้นมาไม่หยุด น้ำตาเธอไหลอย่างต่อเนื่อง

ฟินนิคมองไปที่ผู้หญิงที่เขารัก กำลังร้องไห้อยู่บนพื้น ทั้งหมดที่เขาทำได้คือกอดเธอไว้

เวลาผ่านไปไม่นานวิเวียนก็หมดสติ โชคดีที่ฟินนิครับไว้ได้ทันไม่ให้หัวเธอกระแทกพื้นตอนล้มลงไป