ความรักสีคราม นิยาย บท 971

“มีอะไร?” ฟินนิคถาม ไม่แน่ใจกับท่าทีของวิเวียน เขาคิดว่าเธอคงรู้สึกไม่สบายตรงไหนสักแห่ง แต่คำตอบของวิเวียนทำให้เขาตัวแข็ง “ฟักทองน้อย” เธอตอบทันที

ฟินนิคชะงักไปครู่หนึ่ง เขามองหน้าเธอและพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “ฟักทองน้อยไม่ได้อยู่ที่นี่ แค่คุณทำตัวดีๆ เขาก็จะกลับมาบ้าน”

หมอฟอสเตอร์บอกเขาให้ปะเหลาะวิเวียนเหมือนเด็ก ต่อให้เธอจะร้องขอสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็ตาม เพราะนั่นเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้วิเวียนสงบและช่วยเยียวยาสภาวะทางจิตของเธอได้

ฟินนิคไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามคำแนะนำของอีกฝ่าย หวังเพียงอย่างเดียวว่าวิเวียนจะกลับมาควบคุมตัวเองได้ และขณะที่เขาดูแลเธออยู่ที่บ้าน ก็ส่งคนออกไปสืบหาที่อยู่ของแลร์รี่อย่างต่อเนื่อง

แม้วิเวียนจะสื่อสารกับฟินนิคด้วยสติปัญญาระดับเดียวกับเด็กและต้องให้เขาคอยตามใจ แต่เธอก็ไม่มีอาการสติแตกอีกตั้งแต่เข้ารับการรักษา เหตุการณ์ที่ฟินนิคหวาดกลัวที่สุดผ่านไปกว่าครึ่งเดือนแล้ว

เขาปล่อยให้เธอเดินเตร่เข้าไปในพื้นที่ต้องห้าม-ห้องของแลร์รี่ โดยไม่ได้ตั้งใจ บำบัดมาครึ่งเดือน เราคิดว่าเธอคงดีขึ้นแล้ว แต่ดูเหมือนเราอาจหวังไปเอง

“วิเวียน” ฟินนิคยื่นมือไปห้ามวิเวียนไว้ แต่ชายเสื้อเชิ้ตของเธอลื่นหลุดจากฝ่ามือของเขาไป

“ฟักทองน้อย…ฟักทองน้อยตายแล้ว” วิเวียนสะอื้นขณะลงนอนบนเตียงของแลร์รี่ “ฟักทองน้อยของแม่ทิ้งแม่ไปได้ยังไง?”

อีกครู่ใหญ่กว่าวิเวียนจะยอมลุกจากเตียง ดวงตาของเธอบวมเป่งจนแทบปิด ฟินนิคทนเห็นเธอในสภาพนั้นไม่ได้ เขาพยายามจะอุ้มเธอออกจากห้อง แต่ถูกน้ำเสียงเย็นชาหยุดไว้

“อย่าแตะต้องฉัน” ฟินนิคตัวแข็งทื่อ ครั้งล่าสุดที่วิเวียนพูดกับเขาอย่างหมางเมินแบบนั้นก็กว่าหนึ่งเดือนแล้ว ถ้าเธอพูดกับเราแบบนี้อีก นั่นแปลว่าเธอดีขึ้นแล้วใช่ไหม?

ฟินนิคจับจ้องทุกอิริยาบถของวิเวียน หวังจะได้พบว่าข้อสังเกตของเขาถูกต้อง แต่กลับได้เห็นเพียงสายตาเย็นชาของเธอ