ความรักสีคราม นิยาย บท 972

ฟินนิครู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาดกับคำพูดของวิเวียน เขาหยุดเดินตามและปล่อยให้เธอจากไป เลือกที่จะเชื่อว่าถ้าวิเวียนบอกว่ากลับ เธอก็จะกลับ

เขามองตามร่างนั้น วิเวียนมีเงินติดตัวพอใช้หรือเปล่า? ฟินนิคส่ายหัว เธอจะออกไปโดยไม่พกเงินให้พอใช้เชียวหรือ?

ฟินนิคบอกตัวเองให้หยุดคิดมาก เขาสั่งแม่บ้านให้เตรียมอาหาร และเมื่อกินเสร็จก็กลับไปบริษัททันที ครั้งสุดท้ายที่เขาไปทำงานก็นานสองนานแล้ว แม้จะชอบทำงานจากที่บ้าน แต่ก็รู้สึกว่าเข้าบริษัทสักหน่อยก็ดีในเมื่อวิเวียนไม่ต้องการการดูแลแบบเป็นกิจวัตรจากเขาอีก

ถึงอย่างไรเขาก็หายตัวไปพักใหญ่แล้ว ฟินนิคเดาออกว่าบรรดาลูกน้องของเขาคงกำลังจับตามอง ถ้าเขายังไม่ปรากฏตัวอีกก็อาจส่งผลให้พนักงานรู้สึกไม่ปลอดภัย

ทันทีที่ฟินนิคเดินเข้าบริษัทและเจอสภาพแวดล้อมที่คุ้นตา ก็พลันนึกได้ว่าวิเวียนกับแลร์รี่เคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง หัวใจของเขาถูกความทรงจำนั้นบีบคั้นจนเจ็บปวด เราเป็นผู้ชาย จะอ่อนแอไม่ได้ เขาย้ำเตือนตัวเอง

“คุณฟินนิค” ผู้ช่วยของเขาเอ่ยทักทายและเข้ามาหาทันทีที่เห็นเขาบริเวณบันได

เธอไม่พบเจ้านายมาพักใหญ่แล้ว แม้เอกสารที่เกี่ยวกับเรื่องงานจะถูกส่งไปที่บ้านของเขา แต่เธอก็ยังต้องจัดการเรื่องปลีกย่อยมากมายตอนเขาไม่อยู่ เป็นภาระที่หนักเอาการ จึงไม่แปลกอะไรที่เธอจะทำท่าราวกับพบผู้ช่วยชีวิตเมื่อเห็นฟินนิคกลับมา

“อือ” ฟินนิคพยักหน้า “ในบริษัทเป็นไงบ้าง?” ทั้งคู่หารือเรื่องงานทันทีที่เข้ามาในออฟฟิศของฟินนิค ผู้ช่วยของเขาแจ้งข่าวสารสำคัญอย่างรวบรัดให้ฟินนิคฟัง

ส่วนอีกด้านหนึ่ง วิเวียนที่ออกจากบ้านแต่เช้ากินอาหารเช้าของเธอตามลำพังก่อนจะขับรถไปยังบ้านพักคนชราที่ราเชลอาศัยอยู่ เธอรู้สึกว่าต้องเสียลูกชายไปเพราะความใจดีของตัวเอง

รถวิ่งผ่านฉลุย ไม่นานวิเวียนก็มาถึงที่หมาย สิ่งแรกที่เห็นคือราเชลกับเชนนั่งด้วยกันบนม้านั่ง กำลังคุยกันอย่างสบายใจ