ความรักสีคราม นิยาย บท 973

“ราเชล วิลเลี่ยม เธอจะโทษฉันไม่ได้นะ ต้องโทษลูกสาวของเธอที่ตายไปแล้วโน่น” วิเวียนพูด ไม่แยแสความเป็นแม่ลูกอีกต่อไป เธอให้โอกาสราเชลครั้งแล้วครั้งเล่าในฐานะที่อีกฝ่ายเลี้ยงดูเธอมา แต่ในเมื่อราเชลคือผู้สมรู้ร่วมคิดในสิ่งที่เกิดขึ้นกับแลร์รี่ เธอก็จะตอบแทนแบบเบาๆ

วิเวียนพูดจบก็เรียกผู้จัดการมาสอบถามสองสามข้อ

“ไม่ทราบว่าราเชล วิลเลี่ยมยังมีเงินเหลืออยู่เท่าไหร่คะ?” โดยปกติบ้านพักคนชราจะเรียกเก็บค่าใช้จ่ายเป็นรายเดือน ซึ่งวิเวียนมองว่ายุ่งยาก เธอจึงจ่ายล่วงหน้าไปหนึ่งปี มาดูกันว่ายังเหลือเงินเท่าไหร่

“ประมาณหนึ่งหมื่นค่ะ” ผู้จัดการตอบ ที่นี่อยู่ในบริเวณเงียบสงบ มีสิ่งอำนวยความสะดวกชั้นยอด และห้องสวีทหรูที่ราเชลพักอยู่ก็มีสนนราคาค่าบริการสูงลิ่ว

“ถ้าอย่างนั้นช่วยทำเรื่องคืนเงินให้ฉัน ฉันขอยุติการเข้าพักค่ะ ส่วนหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็เป็นเรื่องของเธอ” วิเวียนต้องการดึงทุกอย่างที่เธอเคยให้ราเชลกลับคืนมา และดูว่าอีกฝ่ายจะเอาตัวรอดได้อย่างไรโดยไม่มีมัน

ที่ผ่านมา เธออยากฝากผีฝากไข้กับลูกสาวในไส้ของเธอ แต่แม่นั่นก็พึ่งพาไม่ได้ เธอถึงกับสังเวยตัวฉันที่เป็นคนออกเงินให้เธอได้มีชีวิตหรูหราฟู่ฟ่าเพื่อแลกกับลูกสาว ถึงเวลาแล้วที่เธอจะได้รู้รสชาติของการใช้ชีวิตโดยไม่มีฉัน

ได้ฟังแบบนั้น เชนรู้ว่าตัวเขาจบเห่แล้ว เราเพิ่งเรียนจบ และตอนนี้ก็ไม่มีที่ซุกหัวนอนแล้ว เราควรทำยังไง? จะไปไหนดี? หรือควรกลับบ้าน? เขาส่ายหัว ไม่ได้! แบบนั้นก็ขายหน้าแย่เลยสิ

“ฉันจะวางยาของเธอไว้ตรงนี้ ยาหมดเมื่อไหร่ก็หาเอาเองนะ ถ้าทำได้ ก็ให้ลูกสาวในไส้ของเธอไปซื้อมา” เราให้เธอทุกอย่าง แต่เธอก็เลือกนังนั่น เพราะฉะนั้น อย่ามาหาว่าเราไร้ความเมตตา!

“ไม่! เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!” ราเชลตะโกน ขวัญกระเจิงกับการจะถูกพรากทุกอย่างไป “วิเวียน มอร์ริสัน เธอมันบ้าไปแล้ว! เวรกรรมจะตามสนอง!” เมื่อขอร้องวิเวียนไม่ได้ ราเชลก็ได้แต่ใช้ถ้อยคำเชือดเฉือนที่หวังว่าจะทำให้วิเวียนเสียใจ