ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 106

“แบร่” คนถูกบีบจมูกแลบลิ้นใส่ ไม่ได้หวาดกลัวสักนิด

พลชยกยิ้มมุมปาก เขากระซิบขู่ไอรินให้ได้ยินกันแค่สองคน

“เล่นลิ้นเก่งนักนะไอริน เลิกงานเมื่อไหร่จะจูบให้ขาอ่อนเลย”

“ดีน!!”

“พี่รินกับพี่ดีนสุดหล่ออย่าทะเลาะกันนน” เด็กน้อยที่ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่คุยอะไรกันรีบร้องห้ามด้วยความไร้เดียงสา

ไอรินส่งค้อนให้แฟนหนุ่มวงเบอเร่อ เด็กนั่งอยู่ตรงนี้ยังจะพูดเรื่องจูบอีก เธอจะไปตามหาพลชคนเดิมได้จากที่ไหน คนนี้นิสัยไม่ดีเกินไปแล้ว

.

.

อดีตเลขาอยากอยู่ช่วยงานอดีตเจ้านาย อย่างน้อย ๆ คอยส่งตะปูให้ก็ยังดี แต่พลชยืนยันเสียงแข็งว่าไม่ได้ เพราะรอบ ๆ ที่ก่อสร้างอันตรายเกินไป เขาร้องขอกึ่งขู่ให้ไอรินกลับบ้าน

ขู่ว่าถ้าไอรินไม่ยอมกลับ เขาจะจับเธอจูบให้ขาอ่อนต่อหน้าชาวบ้าน

“คนนิสัยไม่ดี!”

“ใครหรือริน”

ไอรินสะดุ้งโหยง เกือบปาหนังสือในมือทิ้งเพราะความตกใจ พอเห็นว่าเป็นแม่ไอรินก็ยิ้มแห้ง ขยับที่นั่งให้คุณครูไอยราได้นั่งข้าง ๆ กัน

“เมื่อกี้ว่าใครน่ะลูก”

ไอยรายังไม่หายข้องใจ เธอเห็นลูกนั่งอ่านหนังสือแต่ไม่ได้มองหนังสือมาสักพักแล้ว เดี๋ยวก็ทำหน้าไม่พอใจ เดี๋ยวก็หน้าแดงก่ำ ล่าสุดพูดคนเดียว

อดสงสัยไม่ได้ว่าลูกสาวเป็นอะไรหรือเปล่า

“คุณดีนน่ะสิแม่ ช่วงนี้ชักจะเอาใหญ่แล้ว ไม่รู้ไปเรียนมาจากไหน คำพูดคำจาแต่ละอย่างเหมือนจะให้รินเขินตายให้ได้ เอ่อ..” พูดจนจบแล้ว ไอรินเพิ่งรู้ว่าตัวเองเผลอพูดเรื่องของแฟนหนุ่มให้แม่ฟัง ไหล่เล็กห่อเข้าหากันน้อย ๆ ใบหน้าก้มงุด เพราะรู้ว่ายังไงแม่ก็คงเดินหนีเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

แต่แล้วสิ่งที่ไอรินกลัว วันนี้มันกลับไม่เกิดขึ้น

แม่ยังนั่งอยู่ที่เดิม

ไอรินค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมอง คุณครูไอยราเองก็กำลังมองเธออยู่เหมือนกัน สองแม่ลูกสบตากัน โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักพัก ก่อนที่มือของคนเป็นแม่จะวางลงบนเส้นผมนุ่มของลูกสาว

“กับคน ๆ นั้น.. รินมีความสุขมากเลยใช่ไหม”

ไอรินกระพริบตาปริบ ๆ เธอตกใจกับคำถามที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของไอยรา เพราะที่ผ่านมาแม่ไม่เคยเห็นพลชอยู่ในสายตา ไม่เคยพูดถึง ไม่เคยสนใจ

แล้วทำไม..

“เขาทำให้ลูกสาวแม่มีความสุขมากใช่ไหม”

ลูกสาวพยักหน้าหงึก คนเป็นแม่ยิ้มบาง

“ดีแล้ว แม่อยากให้รินมีความสุขมาก ๆ”

“แล้วแม่ล่ะ”

“แม่ทำไม”

“ถ้ารินยังคบกับคุณดีนต่อไป แม่จะมีความสุขใช่ไหม”

ไอยราไม่ได้ตอบในทันที เธอมองหน้าลูกสาวนิ่ง ๆ จนคนเป็นลูกเผลอกลั้นหายใจระหว่างที่รอฟังคำตอบ

“มีสิ”

“แม่..”

“เขาพิสูจน์ให้แม่เห็นแล้ว”

“แม่!” ไอรินยิ้มกว้าง โผเข้ากอดผู้ให้กำเนิดด้วยความดีใจ ในที่สุดวันที่เธอรอคอยก็มาถึงจนได้ “รินรักแม่ที่สุด!”

“แม่ก็รักริน..”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน