ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 63

เหตุผลของไอรินเหมือนจะเข้าท่า แต่ก็แค่เหมือน.. พลชรู้ดีว่ามันไม่ใช่ทั้งหมด แต่เขาเลือกที่จะไม่ถามออกไป

“คุณกลับเร็ว จะไปไหนหรือเปล่า”

ไอรินชะงัก มือบางขยับออกห่างช้า ๆ “ค่ะ รินมีนัดกับนุ เขาจะเลี้ยงฉลองที่งานเสร็จค่ะ”

“จะกลับห้องหรือเปล่า”

“ต้องกลับสิคะ รินแค่ไปทานข้าว”

“ผมก็เหมือนกัน” พลชจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย “ผมแค่ไปทานข้าว จะรีบกลับ ไม่ต้องล็อกห้องนะ”

“สำหรับบอส ห้องรินเคยล็อกด้วยเหรอคะ”

พลชหัวเราะ เขาดึงไอรินขึ้นมานั่งบนตัก สูดดมกลิ่นหอมเข้าปอดอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย

“ผมชอบคุณตรงนี้นี่แหละ ไอริน”

.

.

สถานที่แรกที่นัดเจอกัน พลชเลือกเป็นรูฟท็อปสุดหรูบนยอดตึกของโรงแรมชื่อดัง ชายหนุ่มอยู่ในชุดเดียวกับที่ใส่ไปทำงาน แค่เปลี่ยนสูทตัวนอกจากสีดำเป็นสีเทาอ่อน เส้นผมถูกเซ็ทขึ้นอย่างดี เขานั่งไขว่ห้างรอหญิงสาวที่นัดมาเจอกันเพราะเป็นฝ่ายมาก่อนเวลา

ที่จริงพลชตั้งใจว่าจะออกจากที่ทำงานสักห้าโมงครึ่ง แต่พอไอรินมาขอกลับก่อนเขาก็ทนทำงานต่อคนเดียวไม่ไหว รีบเลิกงานแล้วกลับไปที่เพนท์เฮ้าส์พร้อมเลขา ไอรินอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เขาจึงถือโอกาสเปลี่ยนสูทและทำผมเล็กน้อย แล้วออกมาจากเพนท์เฮ้าส์ก่อนไอริน

มือหนาจับเนคไทเล่นพร้อมเหม่อมองออกไปไกล เขาเหม่อจนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคนที่นัดหมายไว้มายืนอยู่ตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ พอมองวิวจนพอใจพลชถึงได้รู้ว่าแพทริเซียมาแล้ว

“คุณแพท” พลชรีบลุกขึ้นยืนอย่างที่สุภาพบุรุษพึงกระทำ “ขอโทษครับ ผมเหม่อไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

แพทริเซียไม่ได้ถือสา เธอนั่งลงตรงข้ามกับชายหนุ่ม ส่งยิ้มบาง ๆ ให้เขาตามมารยาท

อันที่จริง เธอยังไม่ได้รู้จักพลชดีเท่าไหร่จึงค่อนข้างไว้ตัว แต่ก็ไม่อยากปฏิเสธนัดจากเขา เพราะ พลช ดีน แม็กซ์เวล ไม่ใช่คนที่จะนัดเจอใครง่าย ๆ

“สั่งอาหารก่อนไหมครับ เย็นแล้ว เดี๋ยวคุณแพทจะหิว”

“ก็ได้ค่ะ”

บริกรรีบเข้ามาบริการคนทั้งคู่ พลชเหมาโต๊ะรอบข้างจนหมดทำให้ใกล้ ๆ ไม่มีลูกค้าคนอื่น บรรยากาศกำลังดี ลมเย็นสบายพัดเอื่อย ๆ เคล้ากับเสียงดนตรีคลาสสิกที่ดังแว่วมาไกล ๆ

“เท่านี้ค่ะ คุณดีนรับอะไรเพิ่มไหมคะ”

“ไม่ครับ”

พลชคืนเมนูให้บริกร เขาหันมาสำรวจแพทริเซียเป็นครั้งแรก วันนี้หญิงสาวอยู่ในชุดสวยงามของแบรนด์ดังเหมือนเคย แต่ไม่ใช่สีขาวเหมือนงานครั้งก่อน เธออยู่ในชุดเดรสคอวีเว้าหลังสีดำ คริสตัลที่ปักอยู่บนชุดนับพันสะท้อนแสงไฟในยามค่ำคืนระยิบระยับ

แพทริเซียยังสวยเหมือนเดิม เพียงแต่ครั้งนี้เธอไม่ได้ดูอ่อนหวาน ออกจะเซ็กซี่และน่าค้นหากว่า

“วันนี้คุณสวยมากครับ”

“คุณก็ดูดีมากค่ะ”

ทั้งคู่เริ่มพูดคุย แลกเปลี่ยนรสนิยมของกันและกัน ไม่นานแพทริเซียก็ยอมลดกำแพงลง หญิงสาวเล่าเรื่องในวัยเด็กให้ชายหนุ่มฟัง เสียงหัวเราะใส ๆ ดังคลอไปกับเสียงของเปียโน แสงไฟ และบรรยากาศบนตึกสูงยิ่งส่งเสริมให้ทุกอย่างดูโรแมนติกไปหมด มันเป็นช่วงเวลาที่พลชควรมีความสุขและพอใจที่สุด แต่เขากลับเอาแต่มองนาฬิกาหลายต่อหลายครั้ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน