ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 85

สามเดือนต่อมา

.

“พี่รินจ๋าาาาา”

เสียงเรียกสดใส มาพร้อมกับเสียงหอบหายใจแฮ่ก ๆ เมื่อร่างเล็กกระจิดริดวิ่งเข้ามาใกล้ ไอรินละสายตาจากหนังสือไปมองด้วยแววตาขบขัน

“คำแก้ว จะวิ่งมาเร็ว ๆ ทำไม พี่ไม่ได้หนีไปไหนซะหน่อย เดี๋ยวก็ล้มจนได้ ดูสิ.. หอบเป็นลูกหมาเลยเรา”

“ไม่ได้ ๆ คำแก้วต้องรีบเพราะครูให้มาตามพี่รินจ้ะ”

“แม่เหรอ” ไอรินเลิกคิ้วสูงด้วยความฉงน “แม่ให้มาตามพี่จริง ๆ เหรอคำแก้ว”

“จริงจ้ะ”

“แล้วตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนล่ะ”

“ครูอยู่ที่โรงเรียนจ้ะพี่ริน” เด็กน้อยตอบเสียงใส “พี่รินรีบไปหาครูเถอะจ้ะ เดี๋ยวคำแก้วถูกดุว่าเถลไถล”

ไอรินหลุดหัวเราะ ยื่นมือไปบีบปากที่ยื่นออกมาน้อย ๆ ของคำแก้ว ครูไอยราดุมาก เด็ก ๆ มักจะพูดกันแบบนั้น

แต่ก็จริงอย่างที่เด็ก ๆ พูดกัน แม่ของเธอดุมากจริง ๆ จำได้ว่าสมัยเด็ก ๆ ไอรินไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่ ถูกแม่ทำโทษให้อดขนมเป็นประจำ

แต่ก็เป็นเพราะแม่และครูคนนี้นี่แหละ ที่คอยสั่งสอนและผลักดัน จนไอรินเติบโตขึ้นมาเป็นไอรินได้อย่างทุกวันนี้

“ก็ได้ ๆ คำแก้วพาพี่ไปสิ”

“ได้เล้ย คำแก้วจะนำทางพี่รินเอ๊ง!”

ไอรินหัวเราะด้วยความเอ็นดู คำแก้ว เด็กสาวตัวน้อยวัยแปดขวบเป็นลูกสาวของผู้ใหญ่บ้าน นิสัยซุกซนตามวัย พูดเก่ง เข้ากับคนง่าย และฉลาดเป็นกรด

ไอรินไม่ได้กลับบ้านมาเกือบสองปี เด็กน้อยตัวสูงขึ้นแค่นิดเดียว แต่พูดเก่งขึ้นมากจนบางทีไอรินก็แอบฟังไม่ทัน

ขาเรียวก้าวตามร่างน้อยไปตามทางอย่างระมัดระวัง เพราะแม้จะถูกถางให้เป็นทางเดินแล้ว แต่ก็ไม่ได้สะดวกสบายเท่าในตัวเมือง ทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้และกอหญ้ารกชัฏ ทุก ๆ สามสิบก้าวจะพบกับเนินดิน สูงต่ำต่างกันไป

หญิงสาวกระชับเสื้อกันหนาวเข้าหาตัว ปลายเดือนกุมภาพันธ์ภาคเหนืออุณหภูมิไม่เกินสิบห้าองศา แต่ถ้าอยู่บนดอยสูงแบบนี้ต่อให้เป็นช่วงเวลากลางวันก็จะอยู่ที่ประมาณสิบองศาเท่านั้น ส่วนกลางคืนบางครั้งลดต่ำกว่าห้าองศาก็ยังมี เมื่อเช้าไอรินตื่นมาเจอแม่คะนิ้งที่เกาะอยู่บนต้นหญ้า มันเป็นความสวยงามที่เธอไม่ได้เห็นมาสักพักแล้ว

“โอ๊ะ! ครูอยู่ตรงนั้นจ้ะพี่ริน” คำแก้วชี้นิ้วสั้นป้อมให้พี่สาวดู ไอรินมองตามจนได้เห็นร่างที่คุ้นเคยกำลังนั่งคุยกับใครบางคนอยู่

เธอไม่แน่ใจว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร เพราะอีกฝ่ายสวมฮู้ดและนั่งหันหลังให้ แต่ที่มั่นใจคือคนที่แม่คุยด้วยเป็นผู้ชายแน่นอน เพราะขนาดตัวของเขาใหญ่โตจนบังคุณครูไอยราเกือบมิด

“มีคนมาเหรอคำแก้ว”

“ใช่แล้วจ้ะ! เป็นฝรั่งด้วย มาหาพี่รินแหนะ”

“ฝะ ฝรั่งเหรอ.. มาหาพี่?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน