ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 86

ไอรินอดถามไม่ได้ ตอนเธอขึ้นมายังต้องพักเป็นวันถึงจะออกไปทักทายคนในหมู่บ้านได้ ทางขึ้นดอยนี้เหมือนเป็นถนนปราบเซียน คงจะมีแค่ชาวบ้านที่ต้องขึ้นลงเป็นประจำที่คุ้นชินกับมัน

“ไม่ครับ”

“งั้นก็ตามใจค่ะ”

ไอรินลุกขึ้นยืน เธอสวมรองเท้าแตะแล้วเดินนำหน้า พาคนอยากเที่ยวไปเที่ยวให้สมใจ

เธอเหลียวกลับไปมองเป็นพัก ๆ เพื่อดูว่าหนุ่มต่างชาติที่ยังไม่รู้ฤทธิ์เดชของดอยนี้ดีจะไหวแค่ไหน พอได้เห็นสีหน้าสบาย ๆ ของเขาไอรินก็เดินนำต่อ

เธอนำไปจนถึงจุดชมวิวของดอย กว่าจะขึ้นมาถึงตรงนี้ได้ก็หอบพอสมควร พอหันไปมองคนด้านหลังไอรินก็หลุดหัวเราะออกมา

“ไหวไหมคะ”

“ไหว แฮ่ก!”

มาร์ตินหยักหน้ารับด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เขาเป็นคนตะวันตกที่มีผิวขาวจัด เวลาเหนื่อยหรือร้อนจะแดงไปทั้งตัว ไม่สามารถโกหกได้เลยว่าไม่เหนื่อย

“ยังไหวครับ ดะ เดิน เดินต่อสิครับ”

“ถ้าเดินอีกเราคงตกหน้าผาแล้วล่ะค่ะ”

“เอ๊ะ อะไรนะครับ”

“เราถึงจุดหมายแล้วค่ะ” ไอรินยื่นมือออกไปให้อีกฝ่ายจับ “มาตรงนี้สิคะ”

มาร์ตินไม่จำเป็นต้องคิดให้เสียเวลา เขารีบคว้ามือนั้นเอาไว้ระหว่างที่เดินขึ้นไปยังจุดสูงสุด

เมื่อถึงชุดชมวิวไอรินก็ดึงมือออกทันที คนที่ถูกปล่อยกะทันหันก้มมองมือใหญ่ที่ว่างเปล่าด้วยความเสียดาย

อยากจับให้นานกว่านี้ ตลอดไปยิ่งดี..

“คุณมาร์ติน ดูสิคะ” มาร์ตินเลิกสนใจมือตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นมองจุดที่ไอรินชี้ให้ดู “เห็นไหมคะ ตรงนั้นมีภูเขาซ้อนกันสามลูกเลย”

“สวยจังครับ”

“ใช่ไหมคะ ฉันชอบที่นี่มาก”

ไอรินยิ้มกว้าง เธอหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพตรงหน้า ก่อนจะอัพโหลดลงโซเชียลมีเดียส่วนตัวเพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ

“เอ่อ ตรงนี้มีสัญญาณอินเตอร์เน็ตด้วยเหรอครับ”

“มีค่ะ คุณมาร์ตินอยากทำอะไรก็ทำได้เลยนะคะ ถ้ากลับลงไปแล้วสัญญาณจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

“ถ้าอย่างนั้น.. ผมขอถ่ายรูปกับคุณลงอินสตาแกรมได้ไหมครับ”

“อืม.. ก็ได้ค่ะ” ไอรินนิ่งคิดไปสักพักก็พยักหน้ารับ มือบางสางเส้นผมที่ยุ่งเหยิงให้เข้าที่ ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้อีกคน “แต่ห้ามลงรูปที่ฉันไม่สวยเด็ดขาดนะคะ”

“ได้เลยครับ”

.

.

เมื่อกลางวันไอรินพาฝรั่งผมทองอย่างมาร์ตินเดินเล่นรอบหมู่บ้าน พาไปทักทายผู้ใหญ่หลาย ๆ คน ก่อนจะส่งเขาเข้าโฮมสเตย์ที่ชาวบ้านเปิดต้อนรับนักท่องเที่ยว เธอนัดชายหนุ่มว่าพรุ่งนี้จะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้น และเก็บสตอว์เบอรีที่เป็นรายได้หลักของชาวบ้าน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน