ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 91

ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น คนป่วยที่หมอย้ำนักย้ำหนาว่าต้องนอนพักอีกอย่างน้อยหนึ่งถึงสองวัน ยื่นคำขาดว่าจะออกจากโรงพยาบาลให้ได้ พลชไม่ได้โวยวาย แต่เขาใช้สายตากดดันจนใครก็เอาไม่อยู่ ท้ายที่สุดอาจารย์หมอที่เป็นเจ้าของไข้ก็เป็นฝ่ายยกธงขาว ยินยอมเซ็นอนุญาตให้นักธุรกิจหนุ่มออกจากโรงพยาบาลได้ในครึ่งชั่วโมงต่อมา

ไมค์ถูกเรียกตัวมารับเจ้านายแทนวิลล์ ที่ตอนนี้คงกำลังวุ่นอยู่กับปีศาจแพทริเซีย ผู้หญิงคนนั้นเป็นปีศาจจริง ๆ ไม่รู้ว่าเขาเคยมองว่าเธอเป็นเหมือนเจ้าหญิงไปได้ยังไง

หลงผิดชัด ๆ

พลชนั่งร้อนใจอยู่บนรถคันหรู ที่กำลังมุ่งตรงไปยังสนามบินเพื่อให้ทันเวลาเครื่องขึ้น อย่างน้อย ๆ ในความวุ่นวายไมค์ก็หาตั๋วเครื่องบินไปเชียงรายให้เขาได้ทัน มันเป็นเที่ยวสุดท้ายของวันที่ถ้าพลาด คงต้องรอวันต่อไป หรือไม่ก็ต้องขับรถไปเอง ซึ่งพลชคงเลือกอย่างหลังมากกว่าเสียเวลานั่งรอเปล่า ๆ

“ใกล้ถึงหรือยังไมค์”

ถึงน้ำเสียงจะเรียบนิ่ง แต่คนที่ทำงานกับเจ้านายมานานรู้ดีว่าพลชกำลังร้อนใจแค่ไหน

“อีกสามกิโลครับ ไม่เกินห้านาที”

“อืม”

พลชใช้ช่วงเวลาที่เหลือหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูอีกครั้ง ใบหน้าที่เคยเรียบนิ่งเสมอบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจ้องมองภาพคนสองคนที่ยิ้มกว้างให้กล้อง ด้านหลังเป็นวิวภูเขาสวยงามด้วยความร้อนรุ่มในอก

ไอ้หัวทองมาร์ตินมันรู้จักบ้านไอรินที่เชียงรายได้ยังไง

รูปนี้ถูกถ่ายเมื่อไม่กี่วันก่อน และโพสลงในอินสตาแกรมส่วนตัวที่เปิดเป็นสาธารณะไว้ของมาร์ติน พลชที่ไม่เคยคิดจะเล่นแอพอะไรพวกนี้ถึงกับต้องสมัครแอคเคาน์ของตัวเอง เพราะอยากเข้าไป ‘ส่อง’ ว่าสองคนนั้นไปถึงไหนกันแล้ว

พอได้ส่องทุกซอกทุกมุมหัวใจที่ร้อนรุ่มก็ค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ หลังจากดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนพลชไม่เจอรูปที่ชวนให้หัวร้อนแบบนี้อีก เขาเลิกสนใจแอคเคาน์ของฝรั่งหัวทอง แล้วจิ้มเข้าไปหน้าโปรไฟล์ของไอรินที่มาร์ตินแท็กเอาไว้

แต่ว่า..

“ไมค์ ขึ้นแบบนี้หมายความว่ายังไง” พลชยื่นมือถือราคาแพงให้คนสนิทดู ไมค์ที่กำลังชะลอรถเข้าที่จอดขมวดคิ้วมุ่น

“แปลว่าเจ้าของแอคเคาน์เปิดไพรเวทไว้ครับ”

“ไพรเวท ทำไมต้องทำเป็นไพรเวทด้วย”

“บางคนก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นเข้าไปส่องนี่ครับ”

พลชสะดุ้งน้อย ๆ เขาเหมือนกำลังถูกลูกน้องเหน็บทางอ้อม แต่พอเป็นไมค์ชายหนุ่มคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้

ไมค์ไม่ใช่วิลล์ ปากมอมแบบนั้นมีแค่คนเดียวในโลก

“แต่ถ้าบอสอยากดู เอาของผมไปดูก็ได้นะครับ” ไมค์ยื่นมือถือให้เจ้านาย พลชขมวดคิ้วแน่น แต่สุดท้ายก็รับไปดู

“ทำไมนายดูแอคเคาน์ไอรินได้”

“เพราะเราแลกกันไว้ตั้งนานแล้วครับ” ไมค์ตอบเสียงราบเรียบ “ถ้าบอสอยากดูได้ต้องให้คุณไอรินกดรับก่อนครับ”

“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ ฉันกดขอไปแล้วนี่ไง”

“เอ่อ..” ไมค์มองรูปโปรไฟล์ของเจ้านายด้วยสายตาเอือมระอานิด ๆ “ก่อนอื่น บอสลองเปลี่ยนรูปก่อนนะครับ ใช้รูปที่เห็นแค่คางกับอกแบบนั้นเป็นผมผมก็ไม่กดรับ” คิดว่าโรคจิต

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน