ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 93

ตอนที่ยังเป็นเลขา ไอรินจะตื่นเจ็ดโมงเช้าทุกวัน งานที่บริษัทเข้าเก้าโมงเช้า เลิกหกโมงเย็น ตอนกลางคืน ถ้าวันไหนที่บอสเอาแต่ใจมากเป็นพิเศษ กว่าไอรินจะได้นอนก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว

แต่พอกลับมาอยู่บ้าน ไอรินก็ไม่สามารถตื่นหรือนอนเวลาเดิมได้อีก ทั้งแสงแดด ทั้งเสียงไก่ขัน และเสียงแม่ที่ลุกขึ้นมาเตรียมตัวไปสอน ปลุกให้ไอรินตื่นตั้งแต่ตีห้าทุกวัน แรก ๆ เธอยังไม่ชินและค่อนข้างเพลีย แต่พอใช้ชีวิตมาได้สักพัก ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง เธอเข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม และตื่นแต่เช้ามืดเพื่อมาช่วยแม่เตรียมอาหาร

“แม่ไปโรงเรียนเถอะ เดี๋ยวแปลงผักกับไก่รินจัดการเอง” ไอรินรับหน้าที่ดูแลแปลงผัก รวมถึงให้อาหารไก่ที่เลี้ยงไว้ พอเห็นแม่พะวงหน้าพะวงหลังก็รีบเร่งให้ครูไอยราไปทำงาน

แม่กลัวว่าเธอจะจัดการไม่ได้ เพราะเมื่อคืนฝนตกหนัก ไม่รู้ว่าหลังบ้านจะเละขนาดไหน

“ระวังลื่นนะริน”

“จ้า แม่ก็ด้วยนะ”

“อือ อยู่บ้านดี ๆ”

ไอรินมีเงินเก็บจำนวนมากจากการทำงานกับพลชเป็นเวลาครึ่งปี คอนโดก็ไม่ต้องผ่อนอีกแล้ว ไม่มีภาระและหนี้สินที่ต้องกังวล เธอเอาเงินก้อนหนึ่งไปลงทุนเพื่อกินเงินปันผล และรับงานแปลมาทำเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านจนเกินไป

ที่จริง ตั้งแต่ไอรินเรียนจบและมีงานทำ ครอบครัวของเธอก็ไม่เคยต้องลำบากอีกเลย ในแต่ละวันแม่ที่อยู่บนดอยแทบไม่ได้ใช้เงินสักบาท คุณครูไอยรามีแต่คนรักใคร่ นอกจากไก่ไข่ที่เลี้ยงไว้ และพืชผักที่ปลูกเองแล้ว บางวันชาวบ้านก็หอบหิ้วเอาเนื้อสัตว์ หรือปลาตัวโต ๆ มาให้ไม่เคยขาด

ไอรินเพิ่งรู้ว่าเงินที่ส่งมาให้แม่ทุกเดือน แม่เอามันไปเก็บไว้ในธนาคาร เพื่อเป็นเงินสำรองให้ลูกสาวคนเดียวใช้ในอนาคต ซึ่งก็คือเธอเอง

ขาเรียวก้าวไปตามทางที่ชื้นแฉะ ต้นเดือนมีนาคมอากาศเริ่มอุ่นขึ้น แต่เพราะฝนที่ตกลงมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทำให้อากาศเย็นลงอีกครั้ง ไอรินต้องสวมทั้งเสื้อตัวหนาและผ้าพันคอก่อนออกจากบ้าน บนดอยสูงหลังจากค่ำคืนที่ฝนตกหนักเต็มไปด้วยหมอกขาวทึบ

“แม่น้อย แม่นิด แม่หน่อย หนาวไหม”

ไอรินชะโงกหน้าเข้าไปคุยกับไก่ไข่เพศเมียทั้งสามตัว ไก่ตัวอวบหันมาสบตาก่อนจะเมินไปอีกทาง

“อ้าว ถามแค่นี้ทำไมต้องเชิดหน้าใส่ด้วย”

ไอรินแทรกตัวเข้าไปในเล้าไก่ขนาดไม่เล็ก แต่ก็ไม่ใหญ่มาก เพียงพอสำหรับไก่ประมาณสิบกว่าตัวอยู่ด้วยกันได้ ความสูงตั้งแต่พื้นจรดเพดานประมาณเมตรกว่า ทำให้ไอรินต้องก้มตัวตลอดเวลาเพื่อไม่ให้หัวชนเข้ากับหลังคา

“ขอรินเก็บไข่หน่อยน้า ไหนดูหน่อย วันนี้มีไข่ให้รินหม่ำกี่ฟอง”

ไก่ทั้งสามตัวรู้หน้าที่ ลุกจากจุดที่กกไข่เดินไปกินข้าวเปลือกเงียบ ๆ ปล่อยให้มนุษย์ตัวโตเก็บไข่ฟองโตไปทำอาหารต่อ

ไข่พวกนี้ไม่มีเชื้อ ปล่อยไว้ก็ไม่มีทางฟักออกมาเป็นลูกเจี๊ยบ เพราะแม่ไก่ทั้งสามไม่ได้ถูกตัวผู้ผสมพันธุ์ แต่เธอได้ยินแม่เปรย ๆ มาสักพักแล้วว่าอยากเอาสามสาวไปผสมกับตัวผู้บ้านอื่น เพราะตั้งแต่ไอรินมาอยู่ด้วย ไข่ไก่ที่ได้จากแม่ไก่แค่สามตัวมันเริ่มไม่เพียงพอ

ไอรินเก็บไข่ทั้งสี่ฟองลงตะกร้า วันนี้แม่นิดกับแม่หน่อยให้ไข่ตัวละหนึ่งฟอง ส่วนแม่น้อยให้สองฟอง พอเก็บเสร็จไอรินก็มุดออกมาจากเล้าไก่ เดินไปดูแปลงผักต่อ

โชคดีที่ฝนเมื่อคืนไม่ได้ทำให้แปลงผักพัง ไอรินเก็บผักกาดขาวหัวใหญ่ใส่ตะกร้า ตั้งใจว่าจะทำผัดผักกาดใส่ไข่เป็นมื้อเที่ยง

ร่างบางยืดตัวขึ้นเต็มความสูง กวาดตามองรอบ ๆ ที่ยังปกคลุมไปด้วยหมอกหนา เธอยืดแขนออกกว้าง หลับตาพริ้มพร้อมสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด เมื่อได้รับออกซิเจนจนพอใจจึงหมุนตัวกลับ

ในตอนนั้นเองที่ไอรินรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียว

ตุบ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน