ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 96

ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกับพี่ชายสุดหล่อ แล้วทำไมพี่ชายสุดหล่อบอกว่าพี่รินคือเจ้าสาวล่ะ!!

.

.

“ไอริน! เดี๋ยวก่อน รอผมด้วยสิไอริน”

เสียงเรียกที่ดังตามหลังทำให้ไอรินอยากหนีไปให้ไวที่สุด แต่ร่างกายมันกลับทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับสมอง เธอหยุดก้าวเดิน หมุนตัวกลับไปเผชิญหน้า

“มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ” เธอถามเสียงเรียบ เพื่อปิดบังความไม่พอใจที่ตีตื้นขึ้นมา

มันน่าเจ็บใจจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่หนีมาไกลถึงที่นี่แล้ว เขายังจะตามมาทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจอีก รอยยิ้มตอนที่พูดว่าตัวเองมีเจ้าสาวแล้ว มันทำให้ไอรินทั้งเสียใจและหงุดหงิด ตั้งแต่รู้จักกันมาเธอไม่เคยได้รับรอยยิ้มแบบนั้นเลยสักครั้ง

คุณแพทริเซียคงทำให้เขามีความสุขมากสินะ

“ผมอยากไปเที่ยวรอบ ๆ ดอย คุณพาผมไปหน่อยได้ไหม”

“ไม่ค่ะ”

“ไอริน”

“คุณเจ็บหลังอยู่นะคะ” ไอรินยกเหตุผลมาอ้าง ที่จริงเธอแค่ไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสองอีกต่างหาก

อยากกลับบ้านไปร้องไห้จะแย่ เมื่อไหร่เขาจะเลิกมายุ่งวุ่นวายกับเธอเสียที รู้แล้วว่าต้องตัดใจ แต่ขอเวลาอีกนิดไม่ได้หรือยังไง

“ไม่เจ็บแล้ว”

พลชสาวเท้าเข้าไปใกล้ มือหนายกขึ้นเหมือนต้องการจะสัมผัสแขนเรียวตามความเคยชิน แต่พอนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรทำก็รีบหดมือลง

“ผมไม่เจ็บแล้ว คุณพาผมเที่ยวหน่อยได้ไหม ไปที่นั่น ตรงที่เห็นภูเขาสามลูกข้างหลัง”

ไอรินขมวดคิ้ว “รู้ได้ยังไงคะว่ามีที่แบบนั้นอยู่”

“ก็ผมเห็นจาก..”

“เห็นจากที่ไหนคะ?” เธอถามจี้

พลชอึกอัก รีบคิดคำตอบด่วนจี๋

“ในอินเตอร์เน็ต ใช่! ผมเห็นจากอินเตอร์เน็ต มันสวยมากจนผมอยากเห็นด้วยตาตัวเองซักครั้ง” ชายหนุ่มรีบพูดจนลิ้นแทบพันกัน พลชไม่อยากให้ไอรินรู้ความจริง ว่าเขาส่องอินสตาแกรมของมาร์ตินแล้วเกิดอิจฉา อยากไปที่นั่นบ้าง

ไม่อยากให้เจ้าหัวทองได้ไปคนเดียว!

“อ๋อค่ะ” ไอรินพยักหน้ารับ ทั้ง ๆ ที่ยังคลางแคลงใจ

ความจริงจุดนั้นไม่ใช่จุดท่องเที่ยว น้อยคนจะรู้ว่ามีมุมสวย ๆ แบบนั้นอยู่บนดอยนี้ ที่บอกว่าเห็นจากอินเตอร์เน็ตคงเป็นไปไม่ได้ ยกเว้นมาร์ตินเอารูปที่ถ่ายวันนั้นไปเผยแพร่ ซึ่งก็เป็นไปได้ ไอรินจึงไม่ได้ติดใจอะไรอีก

จากที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะกลับไปนอนร้องไห้ที่บ้านคนเดียว พอเห็นท่าทางกระตือรือร้นของพลชไอรินก็ใจอ่อน เธอพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะเดินนำไปอีกทางที่สามารถไปยังจุดที่เขาต้องการได้

ทั้งคู่เดินไปเรื่อย ๆ โดยไร้ซึ่งบทสนทนา มีเพียงเสียงฝีเท้าเหยียบหญ้าและดินชื้น เคล้าไปกับเสียงนกร้องและเสียงสายลมเอื่อย ๆ ที่พัดผ่าน ดวงตาสีน้ำเงินเข้มไม่ได้สนใจวิวทิวทัศน์รอบกายที่สวยงาม สิ่งเดียวที่ดึงดูดความสนใจจากนักธุรกิจหลายพันล้านได้ มีแค่แผ่นหลังบอบบางของคนตรงหน้าเท่านั้น

อยากกอด อยากปกป้องคน ๆ นี้ไปตลอดชีวิต

อยากแต่งงานกับไอริน

เป็นครั้งแรกที่พลชต้องการแต่งงานกับใครสักคนที่ไม่ใช่เพราะความเหมาะสม แต่มาจากความรู้สึกข้างในจริง ๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน