28
เวลาผ่านไปจนกระทั่งงานเริ่ม เพื่อนกลุ่มอื่นๆ ของเอิร์นก็เริ่มทยอยมาถึง เอิร์นพาฉันไปแนะนำตัวกับเพื่อนกลุ่มใหม่ๆ หลายคนเลย และทุกคนก็น่ารักมาก
แต่เพราะฉันเข้ากับคนไม่เก่งตอนนี้เลยหลบมานั่งอยู่ทางสวนหลังบ้าน กะว่าเดี๋ยวสักพักค่อยออกไป จะลองโทรหาเดียวให้ติดก่อน
ฉันทั้งทักข้อความ ทั้งกดโทร แต่เดียวก็ไม่ตอบกลับเลย มือถือก็เปิดเครื่องนะแต่ไม่มีคนรับซะอย่างนั้น
ขณะที่ฉันกำลังจะกดวางสาย จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงสัญญาณว่าเดียวกดรับแล้ว จึงรีบกรอกเสียงทักด้วยความเป็นห่วง
“เดียว! เป็นยังไงบ้างหายไปเลยนะ”
(แป้ง…)
เสียงผู้ชายนิ ทำไมรู้สึกคุ้นจัง เขาพึมพำชื่อฉันเบาๆ เหมือนตกใจ จากนั้นครู่เดียวก็กดวางสายไปโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อ
“เอ้า…” ได้แต่เกาหัวแกร่กๆ ด้วยความมึนงง คนที่รับโทรศัพท์เดียวเป็นใคร แล้วทำไมถึงรู้จักชื่อฉันด้วย
“โทษนะครับ” เสียงทักหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมอง
“อ้าวพี่คราม” พี่ครามคือกลุ่มรุ่นพี่ที่สนิทกับเอิร์น เราเพิ่งทำความรู้จักกันเมื่อกี้ “มาเดินเล่นเหรอคะ^_^”
“ครับ เห็นแป้งนั่งอยู่คนเดียวเลยอยากมานั่งด้วย รังเกียจพี่มั้ย ?”
“ไม่รังเกียจเลยค่ะ เชิญนั่งสิคะ^_^”
“ขอบคุณครับ”
หลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบไปเกือบๆ ห้านาทีได้ ทำเอาฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาเพราะไม่รู้จะชวนคุยยังไง คือเรายังไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นน่ะ
“แป้งยังไม่มีแฟนจริงๆ เหรอ ?” จู่ๆ พี่ครามก็ถามขึ้น ก็เมื่อกี้ตอนพาฉันไปแนะนำตัว เอิร์นดันบอกกับทุกคนว่าฉันโสด
จริงๆ แล้วฉันก็ยังโสดนั่นแหละ เพราะถึงแม้ฉันกับอารันจะทำตัวเหมือนแฟนกัน มีอะไรกัน หรือรักกันแค่ไหน แต่ระหว่างเรามันก็ไม่มีสถานะอยู่ดี
ฉันว่าหลังวันเกิดอารันฉันจะลองถามเขาเรื่องนี้อย่างจริงจัง
“ค่ะ แป้งยังไม่มีแฟนจริงๆ”
พอตอบแบบนั้นสีหน้าพี่ครามก็ดูสดชื่นขึ้นมาทันทีจนฉันมองเห็นรอยยิ้มที่อยู่ในแววตาของเขา
“ถ้างั้น…”
“แต่แป้งมีคนคุยด้วยแล้วค่ะ^_^” ฉันรีบชิงพูดแทรกเพราะพอจะคาดเดาได้แล้วว่าเขาจะพูดอะไร
และแน่นอนว่าสีหน้าพี่ครามสลดลงทันที
“พี่อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยนะเนี่ย” พี่ครามพูดปนหัวเราะ
“อกหักอะไรกันคะ เราเพิ่งเจอกันเองนะ”
“เพิ่งเจอแล้วชอบไม่ได้ ?”
ตึกตัก! ตึกตัก!
“งอแงอะไรตัวเล็ก” น้ำเสียงพี่แทนที่พูดกับเอิร์นนั้นอบอุ่นมากๆ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่คิดถึงเฉยๆ”
“ฉลองวันเกิดทั้งที ร่าเริงหน่อยสิคะ”
“งั้นพี่แทนก็ต้องอยู่กับเอิร์นนานๆ เลย โอเคมั้ยคะ ^_^”
“โอเคครับ^_^”
จากนั้นพี่แทนก็นั่งลงหยอกเย้ากับเอิร์นตามประสาคนที่กำลังศึกษาดูใจกัน พอเห็นแบบนี้มันก็ทำให้ฉันอดที่จะนึกถึงตัวเองกับอารันไม่ได้
ทั้งฉันทั้งเอิร์นต่างมีผู้ชายที่เรารักมากกันทั้งคู่ แต่สถานะกลับไม่มี
เฮ้อ…ทั้งที่ตอนแรกไม่ได้ติดใจอะไรแท้ๆ เพราะเฮียแปงนั่นแหละที่ทำให้ฉันคิดมากแบบนี้
คอนโดหรู
“เมื่อกี้ใครโทรมาคะ ?”
“ไม่รู้สิ”
“แป้งโทรมานิ คุณรับสายด้วยเหรอคะ ?”
“อืม…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย่มรัก คุณอา
ใช้ภาษาได้โคตรลื่น ไม่เกินจริง มีอารมณ์เลย แต่งเก่งมาก...