ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 33

32

อารันพุ่งเข้ามากระชากแขนฉันอย่างแรง ไม่สนใจเลยสักนิดว่าฉันจะเจ็บหรือเปล่า

“ปะ…แป้งไม่ได้อ่อยนะคะ” ฉันบอกพลางพยายามแกะมือเขาออก แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะอารันบีบข้อแขนฉันแน่นเอามากๆ

“ไม่ได้อ่อยแล้วมาคุยกับมันทำไม ?”

“แป้งแค่มาขอเบอร์เขาให้เอิร์นค่ะ”

“แล้วเอิร์นไม่มีปัญญามาขอเองรึไง”

“อารันพูดดีๆ หน่อยได้มั้ยคะ” ฉันเงยหน้าขึ้นสู้สายตาดุดันของอารันเพราะไม่พอใจที่เขาพูดถึงเอิร์นแบบนี้

“แป้งนั่นแหละหัดปฏิเสธคนให้เป็นบ้าง เพื่อนใช้ให้มาขอเบอร์ก็มาง่ายๆ อีกหน่อยถ้าใช้ให้ไปเอากับคนอื่นก็คงไป”

เพียะ!!

ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดสะบัดมือออกแล้วฟาดมันลงบนใบหน้าอารันอย่างเต็มแรง มันโกรธและจุกที่เขาพูดดูถูกกันมากขนาดนี้

อารันขบกรามแน่นจนใบหน้าสั่นเทา เขาค่อยๆ หันหน้ากลับมามองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า ทว่ากลับซ่อนความหนาวเหน็บเอาไว้

“เห็นแป้งเป็นคนแบบไหนกันคะถึงพูดจาแบบนี้ออกมา”

ถ้าเป็นคนอื่นฉันจะไม่รู้สึกเสียใจเท่านี้เลย อารันรู้จักฉันดีที่สุดไม่ใช่เหรอ ที่ผ่านมาเขาบอกอะไรฉันก็เชื่อ สั่งให้ทำอะไรฉันก็ทำ แล้วทำไมเขาถึงยังพ่นถ้อยคำร้ายๆ ออกมา

“ก็ทำตัวแบบนี้จะให้คิดยังไง ?” อารันถามกลับ เขาดูไม่ได้รู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำที่ดูถูกฉันแบบนั้น

“แป้งทำตัวยังไงคะ”

“มาเที่ยวทำไมไม่บอก”

“แล้วทำไมแป้งต้องบอก”

“แป้ง!!” อารันตะคอกเสียงดังลั่นจนผู้คนบางส่วนเริ่มหันมาสนใจ

ที่ผ่านมาฉันไม่เคยกล้ายอกย้อนอารันเลย แต่พอความสัมพันธ์ระหว่างเรามันเปลี่ยน ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองควรจะพูดในสิ่งที่คิดจริงๆ บ้าง

“ทีอารันมา อารันยังไม่บอกแป้งเลยนี่คะ”

“….”

“แล้วถ้าเกิดว่าแป้งจะอ่อยเขาขึ้นมาจริงๆ” จู่ๆ ฉันก็รู้สึกอยากจะประชดอารันขึ้นมา เพราะอึดอัดกับหลายๆ การกระทำของเขา “มันผิดด้วยเหรอคะ…”

หมับ!!

“ไปคุยกันที่รถ!!”

เป็นอีกครั้งที่อารันกระชากแขนฉันแล้วพาลากออกมาจากคลับ ฉันพยายามจะดิ้นแล้วแต่ก็สู้แรงเขาไม่เคยได้

“เฮ้ยแป้ง! จะไปไหน!” อารันลากฉันเดินผ่านหน้าเอิร์นเธอจึงร้องถามด้วยความตกใจ

“ปะ…แป้งกลับก่อนนะเอิร์น เดี๋ยวโทรไปเล่าให้ฟังทีหลัง” ยังไม่ทันคุยกับเพื่อนให้รู้เรื่องอารันก็เร่งจังหวะการเดินให้เร็วขึ้น แถมยังออกแนวกระชากฉันให้เดินตามตัวเขาด้วย

เมื่อมาถึงลานจอดรถเขาก็จับฉันยัดเข้ามานั่งด้านในฝั่งข้างคนขับ แล้วรีบเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับข้างๆ กัน แต่ไม่ยอมขับรถออกไป

ความเงียบสงัดค่อยๆ เข้าปกคลุม ทั้งฉันและเขาต่างก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ได้ยินเพียงแค่เสียงถอนหายใจแรงๆ ของอารันที่ดังฟึดฟัดอย่างต่อเนื่อง

“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก” ผ่านไปสักพักอารันก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน น้ำเสียงเขาอ่อนลงกว่าตอนแรก เหมือนจะคุมอารมณ์ได้ระดับหนึ่งแล้ว

ต่างจากฉันที่ยังหงุดหงิดลึกๆ ในใจ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน อาจเป็นเพราะมีประจำเดือนด้วยแน่ๆ

“ทำแบบไหนคะ” ฉันไม่ได้จะยั่วโมโหนะ แต่อยู่ๆ โพล่งขึ้นมาแบบนี้ใครจะไปรู้ล่ะ

“แบบที่ไปอ่อยผู้ชายคนอื่น”

“บอกแล้วไงคะว่าไม่ได้อ่อย”

“จะอะไรก็ช่าง ไม่ชอบ”

“ทำไมถึงไม่ชอบล่ะคะ” ฉันเริ่มเปิดประเด็นเพราะอยากคุยกับเขาเรื่องสถานะของเรา ฉันว่ามันถึงเวลาแล้วที่อารันต้องชัดเจนกับฉันสักที

“ก็รักก็หวง ทำไมต้องถาม” คำบอกรักของอารันตอนนี้ไม่ได้ทำให้ใจฉันเต้นแรงเลย เพราะการกระทำของเขาหลายๆ ครั้งมันสวนทาง