กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 6

ที่แท้เย่ฉงซินก็ได้ทำข้อตกลงกับพรรคมาร นางสามารถดูดกลืนโชคชะตา เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ตนเอง

อาจารย์ของนาง ศิษย์พี่ของนาง รวมถึงผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหมดที่มีพรสวรรค์โดดเด่นในอาณาจักรเทียนหยวน ล้วนเป็นเครื่องเซ่นของนาง

อวี๋จาวคิดว่าหลังจากความจริงถูกเปิดเผย ก็จะทำให้ทุกคนมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเย่ฉงซิน

ทว่าจุดจบกลับไม่ได้เป็นอย่างที่นางคิด

ไม่มีใครยอมเชื่อนาง ต่างคิดว่านางใส่ร้ายเย่ฉงซิน

ศิษย์พี่ห้าของนางยังบอกอีกว่า ต่อให้ที่นางพูดมาเป็นความจริง เขาก็เต็มใจให้ศิษย์น้องเล็กดูดกลืนโชคชะตา

แถมยังบอกว่านางจิตใจชั่วร้าย เทียบไม่ได้แม้แต่หัวแม่เท้าของศิษย์น้องเล็ก

สุดท้าย นางตายภายใต้กระบี่ของอาจารย์

บอกว่ากำจัดมลทินของสำนัก

หลังจากที่ตายไป ร่างของนางถูกบรรดาผู้ติดตามของเย่ฉงซินบดขยี้ด้วยความโกรธแค้น ไม่เหลือแม้แต่กระดูก

วันนั้น เย่ฉงซินก็เป็นเหมือนในตอนนี้ ยืนเงียบ ๆ อยู่ท่ามกลางฝูงชน ด้วยท่าทางเวทนาสงสาร ราวกับว่าจุดจบของอวี๋จาว เป็นเพราะนางทำตัวเองทั้งนั้น

อวี๋จาวยิ้ม

ขอโทษหรือ

นางต้องขอโทษแน่นอนอยู่แล้ว

นางจะช่วยผลักเย่ฉงซินขึ้นสู่ที่สูง และคอยดูบรรดาผู้สนับสนุนของเย่ฉงซิน จากที่เคยเป็นบุตรที่สวรรค์โปรดปรานผู้สูงส่ง ต้องกลายมาเป็นโคลนตมที่โดนเหยียบย่ำ

ตีนเขายอดเขาตู๋เยว่

เงียบเป็นเป่าสาก

สายตาของทุกคนทับถมไปที่เงาร่างอันบอบบาง

ความกดดันที่ไร้ตัวตนปกคลุมทั่วทุกสารทิศ ท้องฟ้ายังดูมืดลงเล็กน้อย

ภายใต้บรรยากาศที่แปลกประหลาด อวี๋จาวเดินออกไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ทำลายความเงียบ

"ศิษย์น้องเย่ การประลองในวันนั้นเป็นข้าที่ประมาทเกินไป ลืมไปว่าศิษย์น้องร่างกายอ่อนแอ ถึงได้ใช้พลังอย่างเต็มที่ ทำให้ศิษย์น้องบาดเจ็บ อยู่ในคุกมืดหลายวันมานี้ เมื่อนึกถึงภาพที่ศิษย์น้องกระอักเลือดและสลบไป ข้าก็รู้สึกผิดยิ่งนัก"

น้ำเสียงของอวี๋จาวขึ้น ๆ ลง ๆ แถมยังทำสีหน้าเจ็บปวดโศกเศร้า ดูเหมือนสำนึกผิดแล้วจริง ๆ

ทว่าสีหน้าของคนอื่นกลับดูแปลกประหลาดขึ้นมา

คนที่รู้จักเจ้าดีที่สุดคือศัตรูของเจ้า

เย่ฉงซินขึ้นมาแทนตำแหน่งของอวี๋จาวได้สำเร็จ กลายเป็นศิษย์น้องเล็กของยอดเขาตู๋เยว่ ใช้เล่ห์เหลี่ยมกลอุบายมากมายกับคนของยอดเขาตู๋เยว่

ถึงขั้นที่นางสามารถกล่าวได้ว่านางเป็นคนที่รู้จักอวี๋จาวที่สุด

อวี๋จาวดูเหมือนแข็งแกร่งดื้อรั้น แต่ความจริงแล้วข้างในเปราะบางดูถูกตัวเอง

นางเป็นเหมือนจอกแหนที่ลอยน้ำไร้ที่พึ่งไร้จุดหมาย พยายามเอาอกเอาใจคนรอบข้าง ยอมละทิ้งศักดิ์ศรี ประจบประแจงอย่างไม่รู้สึกละอาย เพียงเพื่อแลกกับความรักความอบอุ่น

จัดการคนประเภทนี้ จะจู่โจมนางโดยตรงไม่ได้ ต้องจู่โจมจากคนรอบข้างของนาง

จากนั้นค่อยผลักเบา ๆ แล้วอีกฝ่ายก็จะตกลงสู่หุบเหวได้อย่างง่ายดาย

เดิมทีแผนการเป็นไปอย่างราบรื่น เย่ฉงซินถึงขั้นคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าอวี๋จาวจะมีปฏิกิริยาตอบรับอย่าง กลับคิดไม่ถึงว่าอวี๋จาวจะไปทำตามหลักการ

เย่ฉงซินรู้สึกหวาดระแวง เหมือนว่าแผนการได้อยู่นอกเหนือการควบคุมของนางแล้ว

ทางด้านอวี๋จาวยังคงไม่หยุด

"ขอโทษแค่ปากมันขาดความจริงใจ ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจมอบขลุ่ยจื่ออวิ๋นเลานี้ให้ศิษย์น้องเย่เป็นการขอโทษ"