กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 89

"ในถุงเก็บของนี้มีแผ่นป้ายแสดงฐานะศิษย์เอกของข้า รวมถึงอาวุธเวทที่เซียนชิงเหยี่ยนเคยมอบให้ และหยกบันทึกวิชายุทธ์ทะเลจันทร์ส่อง ข้าขอมอบคืนทั้งหมดนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อวี๋จาวจะไม่ใช่ศิษย์ลำดับที่หกของเซียนชิงเหยี่ยนอีกต่อไป และไม่ใช่คนของยอดเขาตู๋เยว่อีกแล้ว ข้าจะเป็นเพียงศิษย์ชั้นในธรรมดาของสำนักเต๋าทั้งห้าเท่านั้น"

เจ้าสำนักจี้หยวนได้แต่ยืนนิ่งเมื่อความจริงปรากฏว่า อวี๋จาวตั้งใจเตรียมการมาล่วงหน้าแล้ว

เป้าหมายของนางชัดเจน คือการตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์กับอาจารย์ จึงใช้คำพูดยั่วยุเซียนชิงเหยี่ยนให้โกรธเกรี้ยว

เกรงว่านางคงวางแผนไว้แม้กระทั่งใช้ตนเป็นส่วนหนึ่งของแผนนี้ เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้น ร่างเล็ก ๆ ของอวี๋จาวคงทนรับความโกรธของเซียนชิงเหยี่ยนไม่ได้และต้องกลายเป็นซากศพไปแล้ว

แม้จะรู้ว่าตนถูกหลอกใช้ เจ้าสำนักจี้หยวนกลับไม่โกรธ หากแต่รู้สึกสบายใจขึ้นมาแทน

เมื่อใจของอวี๋จาวตัดสินแน่วแน่แล้ว เขาจะขัดขวางไปเพื่ออะไร

ในเมื่อเขาเองก็อยู่ฝ่ายเดียวกับนาง

เซียนชิงเหยี่ยนปรายตามองถุงเก็บของอย่างเย็นชา

ทันใดนั้นอากาศรอบข้างเหมือนถูกบีบอัดจนเกิดเสียงแหลมเสียดหู

ในพริบตา ถุงเก็บของก็ระเบิดแตกเป็นเสี่ยง ๆ ของทั้งหมดในนั้นกลายเป็นเถ้าถ่าน ไม่หลงเหลือแม้แต่เศษชิ้นส่วน

อวี๋จาวลุกขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

"เมื่อข้าไม่ได้เป็นคนของยอดเขาตู๋เยว่แล้ว ก็ไม่ควรรบกวนเซียนชิงเหยี่ยนอีก ข้าขอลา"

เจ้าสำนักจี้หยวนยังคงครุ่นคิดถึงเจตนาที่แท้จริงของอวี๋จาว เมื่อได้ยินคำลานั้นก็สะดุ้ง รีบกล่าวแบบติดตลก "เช่นนั้นข้าจะพานางไปแล้ว ขออภัยที่รบกวน ท่านเซียนชิงเหยี่ยน ข้าขอลา"

ทั้งสองจึงเดินออกจากโถงใหญ่ไป

เซียนชิงเหยี่ยนยังคงนั่งนิ่งเป็นเวลานาน

เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบ ๆ

แม้ว่าเขาไม่ชอบอวี๋จาว และคิดจะขับนางออกจากสำนัก แต่ในเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่คิด

เหตุใดเขาจึงไม่รู้สึกยินดี แต่กลับรู้สึกว่างเปล่าในใจ

ภาพเหตุการณ์แรกที่พบกับอวี๋จาวผุดขึ้นในความคิด

มันเกิดขึ้นที่เมืองชายแดนเล็ก ๆ

เมืองที่เพิ่งผ่านสงครามที่วุ่นวายมา ทั้งรกร้างและทรุดโทรม เต็มไปด้วยผู้ลี้ภัยไร้ที่พึ่ง

เขาได้ผ่านที่แห่งนี้ไป และจิตสำนึกของเขาก็ได้รับรู้ถึงการเรียกร้องอะไรบางอย่างที่ไม่อาจเข้าใจได้

เขาได้พบกับอวี๋จาวท่ามกลางผู้ลี้ภัยที่ผอมโซเหมือนกระดูกจะหลุดออกมาจากร่าง