มิหนำซ้ำยังเป็นลูกศิษย์หญิงที่ร่างกายอ่อนแอแต่กำเนิด อีกทั้งพรสวรรค์ยังธรรมดามากอีกด้วย
สายตาของเซียนชิงเหยี่ยนมองไปยังร่างของเย่ฉงซินซึ่งยังคงหมดสติอยู่ไกลออกไป สีหน้าท่าทางมืดมนไม่ชัดเจน
...
"ยามนี้เจ้ามีสถานะค่อนข้างพิเศษ กลับไปที่ยอดเขาหลักพร้อมกับข้าเถิด"
เจ้าสำนักจี้หยวนกับอวี๋จาวเดินจากยอดเขาตู๋เยว่ลงมาถึงตีนเขา นิ่งเงียบอยู่นานก่อนจะถอนหายใจแล้วกล่าวขึ้นอย่างแผ่วเบา
อวี๋จาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวปฏิเสธ
แม้ว่าการแบ่งระดับชั้นของนิกายเต๋าทั้งห้าจะไม่เข้มงวดนัก แต่ก็ได้มีการกำหนดสิทธิประโยชน์ที่จะได้รับ ซึ่งสอดคล้องกับระดับของลูกศิษย์แต่ละคนอย่างชัดเจน
ลูกศิษย์สายตรงสามารถอาศัยอยู่กับอาจารย์ของตน ส่วนศิษย์สายในที่ไม่มีอาจารย์จะต้องพักรวมกันที่เรือนพักใน
สภาพแวดล้อมในเรือนพักในนั้นนับว่าไม่เลวเลย แถมลูกศิษย์แต่ละคนยังมีเรือนเล็ก ๆ เป็นของตนเอง แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับถ้ำพำนักบนภูเขา มันแทบไม่อาจเทียบกันได้เลย
อวี๋จาวสามารถตีหน้านิ่งเข้าพักอาศัยยังยอดเขาหลักได้ ตราบใดที่นางไม่สนใจคำวิจารณ์ของคนคนรอบข้าง และไม่กังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อสายยอดเขาหลัก
การที่หลุดพ้นจากยอดเขาตู๋เยว่ได้ ล้วนเพราะอาศัยบารมีของเจ้าสำนัก อวี๋จาวไม่ใช่คนไม่รู้จักบุญคุณคน ไม่อยากเพิ่มภาระให้เขาอีก
อีกทั้งนางยังมีแผนการอยู่ในใจแล้วด้วย
การตระหนักรู้อย่างฉับพลันในหุบเขามังกรคำราม ทำให้ผลการฝึกตนของนางเพิ่มขึ้นถึงระดับสร้างรากฐานปราณช่วงปลาย นางเตรียมที่จะปิดด่านบำเพ็ญเพียรระยะหนึ่ง เพื่อสร้างความมั่นคงให้กับการฝึกตนของตนเอง แล้วค่อยออกไปฝึกหาประสบการณ์ด้านนอกอีกครั้ง
รอรวบรวมวัตถุดิบสำหรับหลอมอาวุธที่เหลืออีกสองอย่างได้ครบ นางค่อยเดินทางไปยังสำนักชิงมู่เพื่อยืมห้องกลั่นยาหลอมอาวุธ
ดังนั้นนางจึงจะไม่อยู่นิกายนานนัก และไม่กังวลว่าผู้อื่นจะส่งผลกระทบต่อจิตใจของตน
พอจี้หยวนเห็นเช่นนั้นก็รู้ทันทีว่าอวี๋จาวตัดสินใจแน่วแน่แล้ว จึงไม่พยายามโน้มน้าวนางอีก
"ถ้าเจ้าไม่มีอะไรทำ ก็ขึ้นไปเล่นกับศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเจ้าที่ยอดเขาหลักได้ นางชอบเจ้ามากเลยล่ะ"
"ได้ ข้าต้องไปแน่"
เจ้าสำนักจี้หยวนค้นหาอะไรบางอย่างบนร่าง จากนั้นก็ล้วงเอาถุงเก็บของที่ดูเก่าแก่ออกมา
"เรื่องที่เกิดขึ้นในหุบเขามังกรคำราม ข้ารู้หมดแล้ว เจ้าทำได้ดีมาก และขอบคุณที่ช่วยเสี่ยวเยว่เอาไว้ นี่คือของตอบแทนจากข้าในฐานะอาจารย์ สำหรับรางวัลจากสำนัก ต้องอีกสักระยะถึงจะแจกจ่าย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก