กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 91

ผู้ใดจะแย่ถึงขนาดถูกไล่ออกจากสำนักได้ คิด ๆ ดูแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้เลย

เจ้าสำนักจี้หยวนกระแอมไอและกล่าวว่า "นี่ ข้าดูเหมือนล้อเล่นกับเจ้าหรืออย่างไร เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้ เจ้าก็อย่าได้ถามอีก ทำตามที่บอกก็พอ"

ผู้อาวุโสโหวค่อย ๆ รู้สึกตัว และมองดูอวี๋จาวราวกับว่าเขากำลังมองสัตว์ประหลาด

เขาจำอวี๋จาวได้แล้ว

อย่างไรเสีย เซียนชิงเหยี่ยนก็เป็นอันดับหนึ่งในการจัดอันดับศิลปะการต่อสู้ของนิกายเต๋าทั้งห้า และมีศิษย์สายตรงทั้งหมดเจ็ดคน อวี๋จาวก็นับว่ามีชื่อเสียงมากในหมู่พวกเขาเช่นกัน

แม้ว่านางจะมีชื่อเสียงไม่ดี แต่ก็ไม่มีผู้ใดในหมู่ศิษย์นิกายเต๋าทั้งห้าไม่รู้จักนาง

ในช่วงที่ข่าวลือรุนแรงที่สุด เหล่าลูกศิษย์พูดคุยกันอย่างลับ ๆ ทุกวัน ว่าทำไมเซียนชิงเหยี่ยนจึงไม่ไล่อวี๋จาวออกจากสำนัก

แน่นอนว่าไม่มีผู้ใดคิดว่าการสนทนาของพวกเขาจะกลายเป็นความจริง มันเป็นเพียงคำพูดสนุกปากเท่านั้น

ไม่มีใครคาดคิดว่าอวี๋จาวจะกลายเป็นลูกศิษย์ที่ถูกทอดทิ้งของยอดเขาตู๋เยว่จริง ๆ

ผู้อาวุโสโหวจินตนาการได้อย่างชัดเจนว่าจากนี้อวี๋จาวจะต้องเผชิญพายุแห่งความคิดเห็นของผู้คนเช่นไร

เขาขมวดคิ้วและมองไปที่จี้หยวน "เจ้าสำนัก หากให้ท่านพานางไปที่ยอดเขาของท่านเพื่ออยู่ที่นั่นสักระยะหนึ่งจะดีหรือไม่"

อย่างน้อยที่สุดบนยอดเขา เหล่าลูกศิษย์ก็จะมีความยับยั้งชั่งใจมากขึ้น

เมื่อจี้หยวนเห็นผู้อาวุโสโหวคิดเหมือนกับเขา ก็อดไม่ได้ที่จะตบไหล่เขาด้วยความโล่งใจ

ผู้อาวุโสโหวเป็นผู้อาวุโสที่ดี ผู้ทั้งอุทิศตนเพื่อสำนักและเหล่าลูกศิษย์ เขามีความเอาใจใส่ลูกศิษย์เป็นอย่างมาก

ผู้อาวุโสโหวคิดไปว่าจี้หยวนก็เห็นด้วย แต่ก่อนที่เขาจะได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแทนอวี๋จาว เขากลับได้ยินคำปฏิเสธอย่างเด็ดขาดของจี้หยวน

“ไม่ ต้องทำตามหน้าที่ ถึงแม้ว่าจะเป็นข้า ก็ต้องปฏิบัติตามกฎของสำนัก”

จี้หยวนยืดอกขึ้นสูง ท่าทางที่ดูเคร่งขรึมและชอบธรรม ดูไม่ออกแม้แต่น้อยว่าเขาเองก็ได้พยายามพูดโน้มน้าวอวี๋จาวไปแล้วเมื่อไม่นานมานี้

ผู้อาวุโสโหวแสดงสีหน้าประทับใจ และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอายเล็กน้อยในใจ

เหตุผลหลักที่เขาหยิบยกข้อเสนอแนะนี้เป็นเพราะเจ้าสำนักดูเหมือนจะให้ความสำคัญกับอวี๋จาว จึงต้องการเอาใจเจ้าสำนัก แต่ไม่คาดคิดว่าเจ้าสำนักนั้นซื่อตรงและซื่อสัตย์มากจนปฏิเสธออกมาทันที

เจ้าสำนักมีจิตใจที่สูงส่ง ทำให้เขาละอายในความคิดของตัวเอง

“เจ้าสำนักโปรดวางใจ ข้าทราบแล้วว่าต้องทำอย่างไร”

ผู้อาวุโสโหวตบบนแผ่นอกของตนเองเพื่อเป็นการยืนยัน

ในขณะเดียวกัน ความพ่ายแพ้ของศิษย์สายในจะถูกจดบันทึกไว้ หากรวมแล้วครบสามครั้งเมื่อใด พวกเขาจะถูกลดขั้นเหลือเป็นเพียงศิษย์สายนอก

ศิษย์สายนอกต้องการเหยียบย่ำศิษย์สายในเพื่อเลื่อนตำแหน่ง ศิษย์สายในก็ไม่ต้องการเป็นหินรองรับเท้าของผู้อื่น แต่ยังต้องการได้รับความโปรดปรานจากอาวุโสและได้กลายเป็นศิษย์สายตรง ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามฝึกตนอย่างสุดชีวิต

จึงต้องต่อสู้เพื่อทรัพยากร ชื่อเสียง และสถานะ

ศิษย์สายในต่างใช้ชีวิตภายใต้คำ ๆ เดียว นั่นคือการแข่งขัน

อวี๋จาวซึมซับข้อมูลจากผู้อาวุโสโหว และวางแผนในใจเกี่ยวกับการดำเนินการต่อไปของนาง

นางไม่มีเวลาต่อสู้กับเหล่าศิษย์สายในได้ทุกวัน

และนางก็ไม่สนใจตำแหน่งลูกศิษย์สายตรงที่พวกเขาต้องการ

สิ่งที่นางต้องการคือสภาพแวดล้อมในการฝึกตนอันเงียบสงบ

คำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ คงไม่มีใครปฏิเสธนางหรอกกระมัง

“จริง ๆ แล้ว เจ้าไม่ต้องกังวลมากเกินไป มีศิษย์สายในเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเทียบเคียงกับระดับการฝึกตนในระยะหลังของการสร้างรากฐานอย่างเช่นเจ้า ขอเพียงไม่ไปเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้น เจ้าคงจะสามารถอยู่ร่วมกับทุกคนได้อย่างสงบ”

“ผู้อาวุโสโหว คนที่ท่านกำลังพูดถึงคือผู้ใด” อวี๋จาวถาม