กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 877

ร่างของมาทิลด้าแข็งทื่อทันทีเมื่อจาค็อบเดินมากอดเธอจากด้านหลัง

ตลอดยี่สิบปีที่ผ่าน ส่วนลึกในหัวใจของเธอ เธอหวังเสมอ ว่าจาค็อบจะกอดเธอให้แน่นในอ้อมแขนของเขา

เพราะนี่คือผู้ชายคนเดียวที่เธอรักในชีวิตของเธอ

ในเวลานี้ คนรักคนแรกของเธอจากเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว กำลังโอบกอดเธอแน่นในอ้อมแขนของเขา ขณะที่มือของเขาโอบรอบท้องของเธอไว้แน่น มาทิลด้ารู้สึกราวกับว่าเธอได้ความรู้สึกที่เธอเคยมีเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วกลับคืนมา

ความรู้สึกที่แท้จริงของมาทิลด้าผุดขึ้นในใจเธออย่างกะทันหันและเธอก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการวางมือของเธอเองบนมือของเขาอย่างอ่อนโยนได้

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอวางมือบนมือของจาค็อบ เธอก็ตระหนักได้ว่ามันผิดที่ทำแบบนี้

เธอรีบออกจากอ้อมกอดของจาค็อบ ขณะที่เธอจัดผมให้เป็นปกติด้วยความตกใจ หลังจากนั้น เธอพูดตะกุกตะกักว่า “จาค็อบ เราไม่ควรทำแบบนี้นะ นายยังคงเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ฉันให้เอเลนผิดหวังแบบนี้ไม่ได้!”

จาค็อบกังวลมากจึงโพล่งออกมาทันทีว่า “เอเลนเป็นคนหักหลังต่อความไว้ใจของเธอ และทำให้เธอผิดหวังตั้งแต่แรก! ตอนที่เราทั้งคู่ยังอยู่ด้วยกัน เอเลนรู้ว่าเราทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีมาก เอเลนรู้อยู่แล้วว่าฉันเป็นแฟนของเธอ แต่ก็ยังไม่คิดให้ถี่ถ้วนก่อนที่จะมาเอาหลอกใช้ฉัน เธอทำฉันเมา ถ้าเอเลนไม่ไร้ยางอายอย่างนั้น เราสองคนก็จะยังอยู่ด้วยกันตอนนี้!”

มาทิลด้าถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ต่อให้ในอดีตทุกอย่างจะเป็นความผิดของเอเลน แต่ฉันเป็นคนเลือกปล่อยนายไปเอง และเพราะฉันเลือกแล้วที่จะปล่อยนายไปให้กับเอเลน ฉันก็ไม่ควรหักหลังเอเลนแบบนี้ ฉันไม่ควรทำอะไรที่เป็นการทำร้ายและทำให้เอเลนผิดหวัง นี่เป็นเรื่องของศีลธรรม ไม่อย่างยั้นฉันก็จะะเป็นคนประเภทเดียวกับเอเลนถูกไหม?”

จาค็อบพูดอย่างกังวลใจว่า “ผู้หญิงคนนั้นทำลายความสัมพันธ์ของเรา เอเลนทำลายความสุขที่เราทั้งคู่จะได้มีร่วมกัน เธอยังจำเป็นต้องคิดถึงเรื่องศีลธรรมให้กับคนที่น่ารังเกียจอย่างเอเลนจริง ๆ เหรอ?”

จาค็อบถามอย่างประหม่า “มาทิลด้า เธอหมายความว่าย้งไง? ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพยายามจะพูด เธอไม่อยากอยู่กับฉันแล้วเหรอ?”

มาทิลด้าตอบอย่างจริงใจว่า “จาค็อบ เราไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว เราจะตัดสินใจกลับมาคบกันอย่างกะทันหันได้ยังไง? นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กนะ”

หลังจากนั้น มาทิลด้าพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เรายังเป็นนักเรียนที่ยังเรียนอยู่ในโรงเรียนตอนที่เราตกหลุมรักกันครั้งแรก เราเรียนและสังสรรค์กับเพื่อนร่วมชั้นของเราทุกวัน เราไม่เคยอยู่หรือใช้เวลาตามลำพังด้วยกันเลย

ตอนนี้เราแก่แล้ว การตกหลุมรักเป็นความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิมเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัยของเรา เราไม่ควรนึกถึงแต่ความรู้สึกของตัวเอง แต่เราควรคิดถึงความรู้สึกของลูก ๆ และสิ่งที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราด้วย”