กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 878

”ดังนั้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถตัดสินใจได้เหมือนตอนที่เรายังเป็นวัยรุ่นอยู่ เราต้องคิดให้รอบคอบและพิจารณาทุกอย่างก่อนที่เราจะตัดสินใจได้”

จาค็อบตอบทันทีว่า “ฉันรับไม่ได้กับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไป ฉันรู้ว่าเธอยังมีความรู้สึกกับฉันอยู่ลึก ๆ และฉันก็มีความรู้สึกต่อเธอด้วย ในเมื่อเรายังมีความรู้สึกต่อกัน ทำไมเราจะผ่านมันไปด้วยกันไม่ได้ล่ะ?”

ขณะที่เขาพูด จาค็อบถามอย่างจริงจังว่า “มาทิลด้า ฉันอยากให้เธอบอกความจริงกับฉัน ตอนนี้เธอมีความรู้สึกกับฉันบ้างไหม?”

มาทิลด้าเขินอายเล็กน้อย เธอตอบว่า “นายหวังให้ฉันตอบคำถามของนายว่าอย่างไร? อย่างไรก็ตามเราทั้งคู่ต่างก็รักกันอย่างสุดซึ้ง ในตอนนั้นเรามีความสัมพันธ์ที่ดี เราเป็นรักแรกของกันและกัน และเราได้หลอกตัวเองมานานกว่ายี่สิบปี”

หลังจากนั้น มาทิลด้าตอบว่า “ฉันบอกนายไปแล้วว่าฉันรู้สึกอย่างไร แต่เราไม่ควรนึกถึงแค่ความรู้สึกของตัวเองในการตัดสินใจความสัมพันธ์ของเรา”

จาค็อบร้องไห้หนักขึ้น เขาดูเหมือนเด็กที่ทุกข์ทรมาน เด็กที่ได้รับความคับข้องใจมากมาย

เขาได้รับความทุกข์ทรมานด้านความรู้สึกมากเกินไป ในตลอดหลายปี นั่นคือเหตุผลที่เขารู้สึกสุขใจอย่างมากเมื่อมาทิลด้ากลับมาบ้าน

ทันทีที่เขาเห็นมาทิลด้า เขาก็ตระหนักได้ว่าชีวิตของเขาอยู่ในความคับแค้นใจตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา

เขาไม่ต้องการที่จะดำเนินชีวิตแบบนั้นอีกต่อไป

มาทิลด้าไม่อาจหยุดดวงตาของเธอไม่ให้ร้องไห้ได้ เมื่อเธอเห็นจาค็อบร้องไห้อย่างสิ้นหวังเหมือนกับเด็ก

เธอเดินเข้าไปหาจาค็อบก่อนจะใช้แขนเสื้อของเธอ เช็ดน้ำตาของเขาเบา ๆ หลังจากนั้น เธอพูดด้วยท่าทีเป็นทุกข์ว่า “จาค็อบ ฉันรู้ว่านายต้องทนทุกข์ทรมานมาหลายปี หากเราสามารถย้อนเวลากลับไปได้ หากเราย้อนเวลากลับไปวันก่อนพิธีรับปริญญา ย้อนกลับไป ต่อให้ฉันรู้ว่านายมีอะไรกับเอเลน ฉันก็ไม่มีวันทิ้งนายและปล่อยนายไป…”

หลังจากนั้น มาทิลด้าถอนหายใจอย่างเศร้าก่อนจะพูดว่า “น่าเสียดายที่ มันเป็นอดีตไปแล้ว ไม่มีใครย้อนเวลาได้ ในชั่วพริบตา เราทั้งคู่ก็เป็นคนวัยกลางคนที่มีชีวิตอยู่มาเกือบครึ่งศตวรรษแล้ว!”

จาค็อบจับมือเธอแน่นก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้น “มาทิลด้า! ถูกต้อง เพราะเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ งั้นเราไม่ควรเสียเวลาอีกต่อไป เราไม่ควรพลาดแม้แต่วินาทีเดียวที่จะใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกันอย่างมีความสุข!”

ณ จุดนี้ จาค็อบรู้สึกตื่นเต้นมาก เขาคุกเข่าลงกับพื้นด้วยเข่าข้างหนึ่งก่อนจะโพล่งออกมา “มาทิลด้า ฉันอยากอยู่กับเธอ!”

เมื่อเธอเห็นจาค็อบคุกเข่าลง มาทิลด้าก็ตื่นตระหนกในทันที และเธอก็รีบพยายามดึงเขาขึ้น หลังจากนั้น เธอโพล่งออกมาว่า “โอ้ จาค็อบ! นายกำลังทำอะไร? ลุกขึ้น!"

จาค็อบตอบอย่างดื้อดึงว่า “ถ้าเธอปฏิเสธที่จะอยู่กับฉัน ฉันจะคุกเข่าที่นี่จนกว่าเธอจะสัญญาว่าจะอยู่กับฉัน!”

มาทิลด้าเหลือบมองที่ประตูห้องครัวก่อนที่เธอพูดอย่างกังวลว่า “จาค็อบ ได้โปรดลุกขึ้น เราจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรถ้าเด็ก ๆ เข้ามาเห็นสิ่งนี้”

จาค็อบตอบอย่างจริงจังว่า “ถ้าพอลเข้ามาเห็น ฉันจะบอกเขาว่าฉันหลงรักแม่ของเขามาก ฉันจะบอกเขาว่าฉันต้องการอยู่กับแม่ของเขา และฉันหวังว่าเขาจะอวยพรให้ ถ้าแคลร์เห็นเรา ฉันจะบอกแคลร์ว่าฉันรักเธอ และฉันต้องการหย่ากับแม่ของแคลร์ เพื่อในที่สุดฉันจะได้อยู่กับเธออีกครั้ง!”