ลูกเขยมังกร นิยาย บท 159
บทที่ 159 ผมมีทาวน์เฮาส์อยู่บนเขา
เขาเดินออกมาที่ถนนกับเสี้ยเมิ่งเหยา เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง
“พ่อหนุ่ม จะไปไหนล่ะ”
คนขับรถเป็นผู้ชายวัยกลางคน พอเสี้ยเมิ่งเหยากับเฉินเฟิงขึ้นรถ สายตาของคนขับรถหยุดที่เสี้ยเมิ่งเหยาเต็มๆสามวินาที ก่อนจะหันไปทางเฉินเฟิงอย่างจำยอม
“ยู่ฉวนซาน” เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ
“ยู่ฉวนซาน?” คนขับรถอึ้งพลางว่า: “พ่อหนุ่ม เป็นคนต่างถิ่นล่ะสิ เขตท่องเที่ยวยู่ฉวนซานกำลังพัฒนา แต่ยังไม่เปิดให้คนนอกขึ้นไปหรอกนะ”
เฉินเฟิงยิ้มบอก: “ขอโทษครับ ผมพูดไม่เคลียร์ พวกเราจะไปเขตที่พักอาศัยของยู่ฉวนซาน ไม่ใช่เขตท่องเที่ยว”
ยู่ฉวนซานแบ่งออกเป็นสองเขต หนึ่งคือเขตที่พักอาศัยที่เสิ่นหงชังเป็นคนเปิด อีกที่คือเขตการท่องเที่ยวที่ตระกูลเฉินเป็นคนเปิดตอนนี้
“เขตที่พักอาศัย?” คนขับรถลอบมองเฉินเฟิงก่อนว่า: “พ่อหนุ่ม บ้านอยู่ที่นั่นหรอ?”
เขตที่พักอาศัยของยู่ฉวนซาน เป็นเขตที่พักอาศัยที่หรูหราที่สุดของชางโจว ต่อให้เป็นห้องส่วนตีนเขาที่ธรรมดาที่สุด แค่หนึ่งตารางเมตรเริ่มต้นก็หนึ่งแสนแล้ว ซื้อบ้านที่นั่นได้มักเป็นระดับชนขั้นกลางของชางโจว มีทรัพย์สินอย่างน้อยๆเริ่มต้นก็สิบยี่สิบล้านแล้ว
เฉินเฟิงนี่ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่สามารถซื้อบ้านที่นี่ได้เลย
เฉินเฟิงส่ายหน้าพลางว่า: “ไม่ใช่ แค่คิดจะไปดูบ้านที่นั่นน่ะ”
พอได้ยินเฉินเฟิงบอกว่าจะไปดูบ้าน คนขับรถเบ้ปากบอก: “พ่อหนุ่ม บ้านที่ยู่ฉวนซานน่ะไม่เท่าไหร่หรอก นอกจากแพงแล้ว ไม่ต่างอะไรกับบ้านชองชางโจวเราหรอก”
“เธอมีเวลาไปดูบ้านที่ยู่ฉวนซาน สู้เอาเวลาไปดูบ้านอื่นดีกว่า นั่นน่ะถึงเป็นที่ที่ชาวบ้านธรรมดาอย่างเราควรอยู่” คนขับรถพูดด้วยน้ำเสียงสั่งสอนเฉินเฟิงกลายๆ ในสายตาเขา เฉินเฟิงทำตัวเวอร์ไป ทั้งๆที่ซื้อบ้านที่ยู่ฉวนซานไม่ไหว ยังทำจะไปดูบ้าน เสียเวลาชัดๆ
“ขอบคุณมากครับอา ผมจะไปดูนะ” เฉินเฟิงเอ่ยปากเนิบๆ
เห็นเฉินเฟิงไม่สนใจ เขาส่ายหัว และขี้เกียจพูดกับเฉินเฟิง คนหนุ่มอย่างเฉินเฟิงต้องให้ชนกำแพงซะหลายครั้ง โดนสังคมขัดเกลาหลายรอบ ถึงจะยอมรับความธรรมดาของตัวเอง
เสี้ยเมิ่งเหยาที่อยู่ข้างๆอดขมวดคิ้วสงสัยไม่ได้ เธอรู้ดีว่าเฉินเฟิงมีปัญญาซื้อบ้านที่ยู่ฉวนซานได้แน่ แต่ว่าเขาซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย? ทำไมเธอถึงไม่รู้เลย
หรือว่า....ครั้งก่อน?
เสี้ยเมิ่งเหยานึกขึ้นมาได้ว่า ครั้งก่อนตอนเฉินเฟิงโดนหลินหลันไล่ออกจากบ้าน บอกจะพาเธอไปยู่ฉวนซาน ตอนนั้นเธอไม่เชื่อ คิดว่าเขาโม้
แต่ดูท่าตอนนี้ ครั้งที่แล้วเขาจะพูดจริง เขาซื้อบ้านที่ยู่ฉวนซานนานมาแล้ว
เสี้ยเมิ่งเหยาเริ่มรู้สึกรอคอยที่จะได้เห็นบ้านใหม่ที่เฉินเฟิงเตรียมไว้ให้เธอ
ไม่นานรถก็ขับมาถึงเขตขายบ้านเชิงเขายู่ฉวน
เขตพักอาศัยยู่ฉวนซานมีสามส่วน เชิงเขาเป็นเขตที่พักอาศัยธรรมดา
ราคาบ้านในเขตนี้คือตารางเมตรละหนึ่งแสน
ที่กลางเขาเป็นเขตระดับสูง ทัศนียภาพสวยและการออกแบบก็ดี ดังนั้นราคาตารางเมตรละหนึ่งแสนห้าหมื่น
ส่วนยอดเขาสูงที่สุดเป็นเขตคฤหาสน์ที่คนชางโจวทั้งหมดได้ยินชื่อเสียง
ทั้งเขตมีแค่สิบคฤหาสน์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...