ลูกเขยมังกร นิยาย บท 161

บทที่ 161 ตอน ขอโทษ

เฉินเฟิงเดินลงรถก่อน เพื่อเปิดประตูรถให้เสี้ยเมิ่งเหยา

เสี้ยเมิ่งเหยาก้าวลงจากรถ มายืนหยุดอยู่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์

เสี้ยเมิ่งเหยานิ่งไปชั่วครู่ เฉินเฟิงเองก็หยุดนิ่ง แล้วยืนมองอยู่ด้านหลังของ เสี้ยเมิ่งเหยาอย่างเงียบๆ

ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขา แล้วว่าเสี้ยเมิ่งเหยาชื่นชอบคฤหาสน์ที่นี่มากขนาดไหน แต่งงานกันมา 3 ปี

เสี้ยเมิ่งเหยาคิดถึงยู่ฉวนซานอยู่เสมอ เธอบอกว่ารอมีเงิน จะมาซื้อบ้านไว้ที่ยู่ฉวนซานสักหนึ่งหลัง ในทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา ได้สูดอากาศอันบริสุทธิ์ ได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ยู่ฉวนซานด้วย

เมื่อก่อนเฉินเฟิง มีที่ต้องเหตุผลที่ต้องออกจากบ้านตระกูลเฉิน ทำให้เขาไม่มีปัญญาพอที่จะทำให้ความฝันของเสี้ยเมิ่งเหยาเป็นจริงได้

แต่ตอนนี้ เขาสามารถที่จะรับเสี้ยเมิ่งเหยามาอยู่ที่นี่ได้อย่างสง่าผ่าเผย เพื่อทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด

“เฉินเฟิง บ้านหลังนี้...เป็นของเราจริงเหรอ?”

ทั้งที่ในใจมีคำตอบอยู่แล้ว แต่เสี่ยเมิ่งเหยาก็ยังไม่อยากจะเชื่อ น้ำเสียงของเธอสั่นเทาเฉินเฟิงยิ้ม แล้วเดินมาข้างๆเสี้ยเมิ่งเหยา พร้อมกับยื่นกุญแจใส่มือเธอ: “บ้านหลังนี้เป็นของเรา ถ้าเธอไม่เชื่อ เธอก็ลองเปิดดูสิ”

เสี้ยเมิ่งเหยาหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปที่หน้าประตู เธอตื่นเต้นมาก จนทำให้ฝ่ามือเธอ เต็มไปด้วยเหงื่อ

กุญแจถูกสีกันอยู่นาน ถึงได้ถูกเสียบไขเข้าไป

“ลองดูซิ ว่าจะเปิดเข้าได้หรือเปล่า”เสียงเฉินเฟิงกระซิบขึ้นเบาๆที่ข้างหู

“ อืม” เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเบาเบา

หลังจากนั้นก็บิด

เปิดออกแล้ว !

เปิดได้แล้วจริงๆด้วย !

ในขณะที่ประตูถูกเปิดออก หัวสมองของเสี้ยเมิ่งเหยาเต็มไปความว่างเปล่า แม้แต่ยืนเธอรู้สึกยืนไม่มั่นคงเล็กน้อย

เฉินเฟิงเดินมาที่ข้างหลัง กอดไปที่เอวของเธอเบาๆ เธอถึงดึงสติกลับมาได้

หลังจากผลักเปิดประตูออก สิ่งที่เห็นคือ การตกแต่งแบบมินิมอลโดยมีสีขาวดำเป็นโทนหลัก

ไม่หวือหวา และก็ไม่ได้อลังการมากไป

ห้องดูสะอาด สบาย เรียบง่ายและดูอบอุ่น

“ชอบหรือเปล่า?” เฉินเฟิงถามขึ้นพร้อมด้วยรอยยิ้ม เสี้ยเมิ่งเหยาเคยบอก เขาว่าชอบการตกแต่งบ้านสไตล์ที่เรียบง่าย เขายังจำคำพูดของเธอได้เสมอ

ดังนั้นเมื่อเขาให้เสิ่นหงชังมาตกแตกคฤหาสน์หลังนี้ เขาก็ได้เชิญนักออกแบบชาวอังกฤษมาออกแบบตกแต่งบ้านแบบสไตล์เรียบง่ายโทนขาวดำ

เสี้ยเมิ่งเหยา พยักหน้าเล็กน้อย ดวงตาของเธอแดงก่ำ

เดินเพียงไม่กี่ก้าว ก็ถึงห้องรับแขก

ผนังในห้องรับแขก มีรูปภาพ ขนาดยาวเกือบหกเมตร

หญิงสาวในภาพแต่งงาน เป็นหญิงที่สวยมากแทบจะพูดได้ว่า สวยที่สุดในแผ่นดินเลยก็ว่าได้

แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะสวยสักเพียงใด รอยยิ้มบนรูปภาพถ่ายดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจนัก มันเป็นรอยยิ้มบนริมฝีปากเล็กน้อยที่ฝืนยิ้มออกมา

ชายหนุ่มที่ยืนข้างๆหญิงสาวนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข แต่ก็เหมือนเป็นรอยยิ้มที่ยิ้มบางๆ

เจ้าของรูปภาพแต่งงาน ก็คือเฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยา

นั้นคือรูปแต่งงานของทั้งสองคนเมื่อปีสามปีที่แล้ว ตอนนั้น เสี้ยเมิ่งเหยาจะรู้สึกดีกับเฉินเฟิง แต่ความรู้สึกดีนี้ ก็ยังไม่ถึงขั้นที่จะยอมแต่งงาน

แต่ในเวลานั้นเสี้ยเว่ยกั๋วก็ดูเหมือนจะชื่นชอบเฉินเฟิง และเร่งรีบ อยากให้ทั้งสองคนแต่งงานกัน

เพราะงั้น งานแต่งของทั้งสอง ถึงได้จัดขึ้นมาแบบกะทันหัน