ลูกเขยมังกร นิยาย บท 172
ตอนที่ 172 รองประธานาธิบดีที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ยู่ฉวนซาน
เสี้ยเมิ่งเหยาเดินไปตามทางคนเดียว สีหน้าดูหมองหม่น
แม้ว่าเธอจะอยู่ห่างจากเฉินเฟิงเพียงคืนเดียว แต่สำหรับเธอแล้ว เหมือนยาวนานเป็นปี
เธอคิดว่าเธอสามารถเผชิญกับทุกสิ่งได้อย่างสงบ แต่เมื่อสิ่งต่างๆได้เกิดขึ้น เธอพบว่าเธอไม่สามารถเผชิญหน้ากับมันได้อย่างสงบเลย
เฉินเฟิง ... มีปัญหาอะไร ทำไมเขาถึงปิดบังเธอถึงสามปี?
ยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นคนของตระกูลเฉิน แต่ตัวเธอ เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งนอกจากสวยแล้ว เธอไม่มีความโดดเด่นอะไรเลย ตนเอง จะเอาอะไรไปคู่ควรกับเขา?
“ เมิ่งเหยา ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?” ในขณะนี้ เสียงประหลาดใจดังขึ้น
ในที่สุด เสี้ยเหมิ่งเหยาก็ดึงสติกลับมา
"ป้าหวาง... " รอยยิ้มที่ไม่ดูฝืนปรากฏบนใบหน้าที่สวยงามของเสี้ยเมิ่งเหยา หญิงวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเธอชื่อ หวางเหมย เธออาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกันกับหลินหลานและยังเคยเป็นเพื่อนบ้านกับหลินหลันมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง ในตอนนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งสองครอบครัวเป็นไปด้วยดี ดังนั้นจึงไปมาหาสู่กันบ่อยครั้ง บ่อยครั้งเข้า หวางเหมยก็ได้รู้จักเสี้ยเมิ่งเหยาด้วย
“ เมิ่งเหยา ทำไมสีหน้าคุณแย่จัง?คุณไม่สบายเหรอ?” หวางเหมยมองไปที่เสี้ยเมิ่งหยาด้วยความเป็นห่วง พูด
สีหน้าของเสี้ยเมิ่งเหยานั้นแย่จริงๆ ซีดจนไม่มีสีเลือด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก่ำ
เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหัวและฝืนยิ้ม"ป้าหวาง ฉันไม่ได้ป่วย เป็นเพราะเมื่อคืนฉันนอนไม่หลับ"
“ นอนไม่ค่อยหลับ ... ” หวางเหมยทวนคำพูดของเสี้ยเมิ่งเหยา จากนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่ภูเขาอย่างไร้ร่องรอย รู้สึกสงสัย เสี้ยเมิ่งเหยา ทำไมเธอถึงลงมาจากภูเขา? เหรือว่าเธอได้เป็นเด็กเสี่ยของมหาเศรษฐีคนใดคนหนึ่ง?
"ใช่" เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ป้าหวางถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ"
"อ้อๆ คุณไปเถอะ" หวางเหมยพึ่งคิดได้ แต่ความสงสัยในใจของเธอกลับเพิ่มยิ่งขึ้น
เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของเสี้ยเมิ่งเหยา เห็นได้ชัดว่าเธอลงมาจากภูเขา แต่วิลล่าบนภูเขา ไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถจ่ายได้ สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า เสี้ยเมิ่งเหยาออกมาจากบ้านของคนอื่นเท่านั้น
ถ้าเธอออกมาจากบ้านคนอื่น เรื่องนี้ก็น่าสนใจแล้วหวางเหมยครุ่นคิด เธอตัดสินใจบอก เรื่องนี้แก่หลินหลัน
หลังจากลงมาจากภูเขาเสี้ยเมิ่งเหยาก็มาที่บริษัท
เมื่อเข้ามาในบริษัท พนักงานหลายคนทักทายเธออย่างกระตือรือร้น
“ ประธานเสี้ย”
“ สวัสดีท่านประธานเสี้ย”
“ ประธานเสี้ยกลับมาแล้วเหรอ”
เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเล็กน้อย ตอบกลับอย่างสุภาพ แต่มีนัยที่น่าสงสัยในดวงตาที่สวยงามของเธอ
ทำไมคนที่คุ้นเคยหลายคนหายไปในบริษัท แต่มีคนหน้าใหม่เพิ่มขึ้น
ด้วยความสงสัย เสี้ยเมิ่งเหยาผลักเปิดประตูห้องทำงานของเธอ
กลับพบว่า มีร่างที่งดงามนั่งอยู่บนเก้าอี้ห้องทำงาน โดยเอาสองขาที่สวยงามที่ห่อหุ้มด้วยถุงน่องสีดำวางไว้บนโต๊ะทำงาน มือเล่นเล็บของตนเองอยู่
เมื่อเห็นเสี้ยเมิ่งเหยาเข้ามา หญิงสาวที่แต่งหน้าหนาก็ไม่ได้ลุกขึ้น แต่ถามเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างเย็นชา“ คุณมาจากแผนกไหน?คุณไม่รู้ว่าคุณต้องเคาะประตูเมื่อคุณเข้าไปในห้องทำงานเหรอ?”
ใบหน้าสวยของเสี้ยเมิ่งเหยาเย็นชา เธอพูดอย่างเย็นชา "เข้ามาในห้องทำงานของตนเอง ฉันยังต้องเคาะประตูด้วยเหรอ?"
"ห้องทำงานของคุณ?" หญิงสาวที่แต่งหน้าหนาอึ้งไปชั่วขณะแล้วพึ่งคิดได้ "คุณคือเสี้ยเหมิงเหยา?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...