ลูกเขยมังกร นิยาย บท 175
ตอนที่ 175 หลินหลันผู้หยิ่งผยอง
เมื่อพวกเขาสองคนคนนี้พูดคำคนนั้นพูดคำ ทันใดนั้นหลินหลังก็โมโหมาก!
"ไอ้โสเภณี คุณด่าใครว่าบ้านะ!" หลินหลานโมโหมาก เธอจะขึ้นไปดึงคอเสื้อของ หวังเสี่ยวหง ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดดูแล้วน่าจะมีภูมิหลัง เธอเลยไม่กล้าที่จะยั่วโมโหเธอ แต่พนักงานขายคนนั้นกล้าที่จะดุเธอ หาที่ตายชัดๆ!
"ผัวะ"
เสียงการตบหน้าอย่างรุนแรงดังขึ้น หลินหลันโดนหวังเสี่ยวหงตบอย่างรุนแรงก่อนที่เธอจะสัมผัสโดนตัวหวังเสี่ยวหงเธอหมุนตัวเป็นวงกลมใหญ่และแก้มขวาของเธอก็แดงและบวมทันที!
เห็นได้ชัดว่า หวังเสี่ยวหงไม่ใช่คนที่สามารถรังแกได้ง่ายๆเช่นกัน!
การตบครั้งนี้ทำให้หลินหลันสงบลงทันที แม้ว่าดวงตาของเธอยังคงขุ่นเคือง แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวใด ๆเพียงแค่มองไปที่ หวังเสี่ยวหงอย่างขมขื่นและขู่ว่า "คุณกล้าตบฉันเหรอ!? คุณซวยแล้ว! คุณอย่าได้คิดว่าจะได้ทำงานในแผนกขายอีก! "
"ทำไม?ไอ้แก่ คุณจะให้ลูกสาวขับไล่ฉันเหรอ?" หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะ ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดที่โหดร้ายของหลินหลัน ในความคิดของเธอ หลินหลินเป็นแค่คนบ้านนอกที่ไม่มีภูมิหลังอะไร ถ้าเธอมีภูมิหลังจริงๆ เธอจะมาหาเรื่องเธอถึงที่นี่เลยเหรอ?
"ไล่คุณออก?ไล่คุณออกมันเบาไป!" หลินหลันกรีดร้อง หลังจากพบแฟนมหาเศรษฐีของเสี้ยเมิ่งเหยา เธอจะให้เขาฉีกปากของ หวังเสี่ยวหง! หักขาของหวังเสี่ยวหง!
"โอเค! ฉันจะรอ! รอให้คุณไล่ฉันออกไป!" หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้งเล่า หากคนอย่างหลินหลันมีภูมิหลังใดๆ หมูก็สามารถปีนต้นไม้ได้แล้ว!
หลังจากพูดคำรุนแรงเสร็จ หลินหลันก็หันศีรษะและจากไป แต่ในขณะนี้นี่เองโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น
เสี้ยเมิ่งเหยา!
เมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร สีหน้าของหลินหลันก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที!
“ ลูกสาว คุณอยู่ที่ไหน?” หลินหลันแทบรอไม่ไหวที่จะถาม หลังจากกดรับสาย
"ฉัน ... อยู่ข้างนอก" เสี้ยเมิ่งเหยาพูดหลังจากที่หวังยุนน่าทำโทรศัพท์เธอพัง เธอก็ไปที่ร้านซื้อโทรศัพท์ใหม่และได้สมัครเบอร์โทรศัพท์เดิม
“คุณไปทำอะไรที่ข้างนอก?ทำไมคุณไม่อยู่ในบริเวณวิลล่า?”คำนี้หลินหลันจงใจพูดดัง โดยเฉพาะบริเวณวิลล่า เหมือนอยากให้ทุกคนได้ยิน
"แม่ คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอาศัยอยู่ในเขตวิลล่า" เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่ได้จะบอกเรื่องที่เฉินเฟิงได้ซื้อบ้านพักบนยอดเขายู่ฉวนซาน เธอรู้ดี ว่าหลินหลัน เป็นคนโลภแค่ไหน
ถ้าเธอรู้ว่าเฉินเฟิงซื้อวิลล่าบนยอดเขา เธอจะพยายามครอบครองมันอย่างแน่นอน
"ป้าหวางของคุณบอกฉัน ลูกสาว บอกแม่มาตามตรง แฟนของคุณคือใคร" หลินหลันถามแน่นอนว่าเธอไม่ได้โง่ถึงขนาดที่จะถามว่าเสี้ยเมิ่งเหยาเกาะได้ใคร เธอกลับใช้คำพูดอ้อมๆใช้แฟนของเธอแทน
"แฟนเหรอ?" หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เสี้ยเมิ่งเหยางงไปหมด พูดด้วยท่าทางไม่เข้าใจ "แม่พูดอะไรของแม่เนี่ย?ฉันจะมีแฟนได้ไง ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของเฉินเฟิงนะ ... "
ก่อนที่เธอจะพูดจบ ก็ถูกหลินหลันขัดจังหวะเธอด้วยน้ำเสียงที่ถูกกดต่ำ "เมิ่งเหยา คุณปิดบังคนอื่นแม่ไม่ว่า ทำไมแม้แต่แม่คุณก็ยังปิดบังละ?"
เสี้ยเมิ่งเหยายิ่งสับสนไปใหญ่และถามว่า "แม่ ฉันปกปิดอะไรคุณ?"
“ก็เรื่องที่คุณเป็นเด็กเสี่ย ป้าหวางของคุณบอกฉันแล้ว!” หลินหลันกระซิบเบาๆ
"เป็นเด็กเสี่ย?!" เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธมากจนไม่รู้จะทำยังไง เธอกลายเป็นเด็กเสี่ยตั้งแต่เมื่อไหร่กันละ?
"หึ ไอ้เลว คุณได้ยินไหม?ลูกสาวของฉันกับแฟนของเธอจะมาในอีกไม่ช้า ถ้าคุณยังแยกแยะออก ก็รีบคุกเข่าลงและสารภาพความผิดพลาดของคุณต่อฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ไม่แน่อาจอภัยให้พวกคุณ "
หลินหลันมองไปที่หวังเสี่ยวหงและกลับมาทำสีหน้าอวดดีของเธอต่อ
"ไอ่โง่!" หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะ หลินหลันคนงี่เง่า ยังไม่ยอมแพ้อีก คิดจะขู่เธอ หวังเสี่ยวหงอย่างเธอ จะสามารถขู่ได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?
“ ทุกวันนี้ แมวหรือสุนัขก็กล้าออกมาแกล้งเป็นหมาป่าตัวใหญ่แล้วเหรอ”คุณนายหลินเบะปากอย่างดูถูก ตอนที่หลินหลันโทรคุยกับลูกสาว เธอก็ได้ยินประโยคที่ว่าลูกสาวของเธออาศัยอยู่ในบริเวณวิลล่า
แต่หลินหลันคนโง่คนนี้ จะอวดก็ไม่อวดสิ่งที่น่าอวด กลับบอกว่าลูกสาวของเธออาศัยอยู่ในเขตวิลล่า นั่นคือสถานที่อะไร?
นั่นคือสถานที่รวมตัวของเซเล็บชั้นนำของเมืองชางโจว!
เป็นสวนของตระกูลชั้นแนวหน้า!
คนบ้านนอกอย่างหลินหลัน ถ้าพูดแบบไม่น่าฟังหน่อย เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคนรับใช้ในเขตวิลล่าด้วยซ้ำ แล้วเธอจะมีความสัมพันธ์กับเจ้าของพื้นที่วิลล่าได้อย่างไร
“ ไอ้หญิงแก่ คุณด่าใครว่าเป็นหมาเป็นแมวเหรอ?” หลินหลันรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย "เชื่อไหมเดี๋ยวรอลูกสาวของฉันและแฟนของเธอมา ฉันจะให้เขาตบปากเหม็นของคุณ!" หลินหลันในเวลานี้ เธอดูลืมตัว เมื่อกี้เธออาจจะยังกลัวเบื้องหลังของคุณนายหลิน แต่ตอนนี้ เธอไม่สนใจด้วยซ้ำ แม้ว่าภูมิหลังของคุณนายหลิน จะใหญ่แค่ไหน ไหนจะใหญ่กว่ามหาเศรษฐีของลูกสาวตนเองได้เหรอ?
เมื่อลูกสาวของเธอพาเศรษฐีมาถึง ไม่ว่าคุณนายหลินหน้าไหน ก็ยังต้องคุกเข่าลงให้เธอ! “ กล้าตบปากฉัน?!” จู่ๆใบหน้าของคุณนายหลินก็มืดลงจนน่ากลัว เธอรำคาญที่จะมาถือสาคนบ้านนอกอย่างหลินหลัน แต่ตอนนี้ หลินหลันคนบ้านนอกคนนี้ กำลังจะขี่หัวของเธอ ด่าเธอว่าไอ่แก่ยังพอทน แม้แต่จะตบปากเหม็นๆของเธอคำพูดแบบนี้ก็พูดออกมาได้
“ ทำไม?คุณยังไม่เชื่อเหรอ?” หลินหลันหัวเราะ“ เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่คุณ เดี๋ยวลูกสาวของฉันและแฟนของเธอมาถึง ปากเหม็น ๆ ของคุณ ไม่ว่ายังไงก็จะถูกตบ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...