ลูกเขยมังกร นิยาย บท 175

ตอนที่ 175 หลินหลันผู้หยิ่งผยอง

เมื่อพวกเขาสองคนคนนี้พูดคำคนนั้นพูดคำ ทันใดนั้นหลินหลังก็โมโหมาก!

"ไอ้โสเภณี คุณด่าใครว่าบ้านะ!" หลินหลานโมโหมาก เธอจะขึ้นไปดึงคอเสื้อของ หวังเสี่ยวหง ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดดูแล้วน่าจะมีภูมิหลัง เธอเลยไม่กล้าที่จะยั่วโมโหเธอ แต่พนักงานขายคนนั้นกล้าที่จะดุเธอ หาที่ตายชัดๆ!

"ผัวะ"

เสียงการตบหน้าอย่างรุนแรงดังขึ้น หลินหลันโดนหวังเสี่ยวหงตบอย่างรุนแรงก่อนที่เธอจะสัมผัสโดนตัวหวังเสี่ยวหงเธอหมุนตัวเป็นวงกลมใหญ่และแก้มขวาของเธอก็แดงและบวมทันที!

เห็นได้ชัดว่า หวังเสี่ยวหงไม่ใช่คนที่สามารถรังแกได้ง่ายๆเช่นกัน!

การตบครั้งนี้ทำให้หลินหลันสงบลงทันที แม้ว่าดวงตาของเธอยังคงขุ่นเคือง แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวใด ๆเพียงแค่มองไปที่ หวังเสี่ยวหงอย่างขมขื่นและขู่ว่า "คุณกล้าตบฉันเหรอ!? คุณซวยแล้ว! คุณอย่าได้คิดว่าจะได้ทำงานในแผนกขายอีก! "

"ทำไม?ไอ้แก่ คุณจะให้ลูกสาวขับไล่ฉันเหรอ?" หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะ ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดที่โหดร้ายของหลินหลัน ในความคิดของเธอ หลินหลินเป็นแค่คนบ้านนอกที่ไม่มีภูมิหลังอะไร ถ้าเธอมีภูมิหลังจริงๆ เธอจะมาหาเรื่องเธอถึงที่นี่เลยเหรอ?

"ไล่คุณออก?ไล่คุณออกมันเบาไป!" หลินหลันกรีดร้อง หลังจากพบแฟนมหาเศรษฐีของเสี้ยเมิ่งเหยา เธอจะให้เขาฉีกปากของ หวังเสี่ยวหง! หักขาของหวังเสี่ยวหง!

"โอเค! ฉันจะรอ! รอให้คุณไล่ฉันออกไป!" หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้งเล่า หากคนอย่างหลินหลันมีภูมิหลังใดๆ หมูก็สามารถปีนต้นไม้ได้แล้ว!

หลังจากพูดคำรุนแรงเสร็จ หลินหลันก็หันศีรษะและจากไป แต่ในขณะนี้นี่เองโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น

เสี้ยเมิ่งเหยา!

เมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร สีหน้าของหลินหลันก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที!

“ ลูกสาว คุณอยู่ที่ไหน?” หลินหลันแทบรอไม่ไหวที่จะถาม หลังจากกดรับสาย

"ฉัน ... อยู่ข้างนอก" เสี้ยเมิ่งเหยาพูดหลังจากที่หวังยุนน่าทำโทรศัพท์เธอพัง เธอก็ไปที่ร้านซื้อโทรศัพท์ใหม่และได้สมัครเบอร์โทรศัพท์เดิม

“คุณไปทำอะไรที่ข้างนอก?ทำไมคุณไม่อยู่ในบริเวณวิลล่า?”คำนี้หลินหลันจงใจพูดดัง โดยเฉพาะบริเวณวิลล่า เหมือนอยากให้ทุกคนได้ยิน

"แม่ คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอาศัยอยู่ในเขตวิลล่า" เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่ได้จะบอกเรื่องที่เฉินเฟิงได้ซื้อบ้านพักบนยอดเขายู่ฉวนซาน เธอรู้ดี ว่าหลินหลัน เป็นคนโลภแค่ไหน

ถ้าเธอรู้ว่าเฉินเฟิงซื้อวิลล่าบนยอดเขา เธอจะพยายามครอบครองมันอย่างแน่นอน

"ป้าหวางของคุณบอกฉัน ลูกสาว บอกแม่มาตามตรง แฟนของคุณคือใคร" หลินหลันถามแน่นอนว่าเธอไม่ได้โง่ถึงขนาดที่จะถามว่าเสี้ยเมิ่งเหยาเกาะได้ใคร เธอกลับใช้คำพูดอ้อมๆใช้แฟนของเธอแทน

"แฟนเหรอ?" หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เสี้ยเมิ่งเหยางงไปหมด พูดด้วยท่าทางไม่เข้าใจ "แม่พูดอะไรของแม่เนี่ย?ฉันจะมีแฟนได้ไง ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของเฉินเฟิงนะ ... "

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ก็ถูกหลินหลันขัดจังหวะเธอด้วยน้ำเสียงที่ถูกกดต่ำ "เมิ่งเหยา คุณปิดบังคนอื่นแม่ไม่ว่า ทำไมแม้แต่แม่คุณก็ยังปิดบังละ?"

เสี้ยเมิ่งเหยายิ่งสับสนไปใหญ่และถามว่า "แม่ ฉันปกปิดอะไรคุณ?"

“ก็เรื่องที่คุณเป็นเด็กเสี่ย ป้าหวางของคุณบอกฉันแล้ว!” หลินหลันกระซิบเบาๆ

"เป็นเด็กเสี่ย?!" เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธมากจนไม่รู้จะทำยังไง เธอกลายเป็นเด็กเสี่ยตั้งแต่เมื่อไหร่กันละ?

ทำไม หวางเหมยถึงได้ใส่ร้ายเธอเช่นนี้?

"แม่ ฉันไม่ได้รับการสนับสนุนจากใคร!" เสี้ยเมิ่งเหยาพูดด้วยความโมโห

หลินหลันเบะปาก พูดว่า "ถ้าคุณไม่ได้เป็นเด็กเสี่ย ทำไมคุณถึงพักอยู่ในวิลล่าบนยอดเขาหนึ่งคืนอย่าบอกนะว่าวิลล่าบนยอดเขาคุณเป็นคนซื้อเอง"

"ฉันไม่ได้ซื้อ แต่ฉันไม่ได้เป็นเด็กเสี่ย!" เสี้ยเมิ่งเหยาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว เธอจะไม่มีวันบอกเรื่องที่เฉินเฟิงได้ซื้อวิลล่าบนยอดเขา แต่เธอก็ไม่สามารถยอมรับได้ว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย

"ลูกสาว อย่าพึ่งพูดถึงเรื่องที่ว่าใครเป็นคนซื้อวิลล่า ตอนนี้แม่อยู่ในแผนกขายของยู่ฉวนซาน มีผู้หญิงเลวคนหนึ่ง นางได้ตบแม่ รีบเรียกแฟนของคุณมาเร็ว" หลินหลัน หันกลับไปชำเลืองมอง หวังเสี่ยวหงและคุณนายหลิน เดี๋ยวแฟนหนุ่มของเสี้ยเมิ่งเหยามา สองคนนี้อย่าคิดจะหนีเลย ทั้งคู่ต้องคุกเข่าลงและขอโทษเธอ!

"แม่ คุณไปทำอะไรที่นั่น?" เสี้ยเมิ่งเหยากระทืบอย่างโกรธเกรี้ยว ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ต้องเป็นหลินหลันที่หาเรื่องคนอื่นก่อนแน่นอน

“ แม่มาหาหนูนะ” หลินหลันพูดเหมือนทุกอย่างควรเป็นไปตามเช่นนี้

"โอเค รอฉัน ฉันจะมาทันที" เสี้ยเมิ่งเหยาสูดหายใจเข้าลึก พูด ไม่ว่ายังไง หลินหลันก็เป็นแม่ของเธอเช่นกัน เธอไม่สามารถปล่อยหลินหลันไว้โดยไม่ไปสนใจจริงๆ

หลังจากได้รับคำตอบยืนยันของเสี้ยเมิ่งเหยา การแสดงออกบนใบหน้าของหลินหลันก็มีความสุขขึ้นมาทันที เธอก็ไม่ลืมที่จะเตือนว่า"อย่าลืมเรียกแฟนของคุณมาด้วยนะ"

เสี้ยเมิ่งเหยาวางสายลง เรียกรถแท็กซี่โดยตรง

แฟน? แฟนคนเดียวของเธอคือเฉินเฟิง

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่มีทางที่จะไปรบกวนเฉินเฟิง ไม่พูดถึงเรื่องที่เธอห่างจากเฉินเฟิงชั่วคราว แม้ว่าเธอจะไม่ได้แยกจากกัน เธอก็จะไม่ไปหาเฉินเฟิงแน่นอน

เนื่องจากทัศนคติของหลินหลันที่มีต่อเฉินเฟิง ปล่อยให้เฉินเฟิงไป มันเป็นการทำให้เฉินเฟิงหาที่ไม่สบายใจมากกว่า

"หึ ไอ้เลว คุณได้ยินไหม?ลูกสาวของฉันกับแฟนของเธอจะมาในอีกไม่ช้า ถ้าคุณยังแยกแยะออก ก็รีบคุกเข่าลงและสารภาพความผิดพลาดของคุณต่อฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ไม่แน่อาจอภัยให้พวกคุณ "

หลินหลันมองไปที่หวังเสี่ยวหงและกลับมาทำสีหน้าอวดดีของเธอต่อ

"ไอ่โง่!" หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะ หลินหลันคนงี่เง่า ยังไม่ยอมแพ้อีก คิดจะขู่เธอ หวังเสี่ยวหงอย่างเธอ จะสามารถขู่ได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?

“ ทุกวันนี้ แมวหรือสุนัขก็กล้าออกมาแกล้งเป็นหมาป่าตัวใหญ่แล้วเหรอ”คุณนายหลินเบะปากอย่างดูถูก ตอนที่หลินหลันโทรคุยกับลูกสาว เธอก็ได้ยินประโยคที่ว่าลูกสาวของเธออาศัยอยู่ในบริเวณวิลล่า

แต่หลินหลันคนโง่คนนี้ จะอวดก็ไม่อวดสิ่งที่น่าอวด กลับบอกว่าลูกสาวของเธออาศัยอยู่ในเขตวิลล่า นั่นคือสถานที่อะไร?

นั่นคือสถานที่รวมตัวของเซเล็บชั้นนำของเมืองชางโจว!

เป็นสวนของตระกูลชั้นแนวหน้า!

คนบ้านนอกอย่างหลินหลัน ถ้าพูดแบบไม่น่าฟังหน่อย เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคนรับใช้ในเขตวิลล่าด้วยซ้ำ แล้วเธอจะมีความสัมพันธ์กับเจ้าของพื้นที่วิลล่าได้อย่างไร

“ ไอ้หญิงแก่ คุณด่าใครว่าเป็นหมาเป็นแมวเหรอ?” หลินหลันรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย "เชื่อไหมเดี๋ยวรอลูกสาวของฉันและแฟนของเธอมา ฉันจะให้เขาตบปากเหม็นของคุณ!" หลินหลันในเวลานี้ เธอดูลืมตัว เมื่อกี้เธออาจจะยังกลัวเบื้องหลังของคุณนายหลิน แต่ตอนนี้ เธอไม่สนใจด้วยซ้ำ แม้ว่าภูมิหลังของคุณนายหลิน จะใหญ่แค่ไหน ไหนจะใหญ่กว่ามหาเศรษฐีของลูกสาวตนเองได้เหรอ?

เมื่อลูกสาวของเธอพาเศรษฐีมาถึง ไม่ว่าคุณนายหลินหน้าไหน ก็ยังต้องคุกเข่าลงให้เธอ! “ กล้าตบปากฉัน?!” จู่ๆใบหน้าของคุณนายหลินก็มืดลงจนน่ากลัว เธอรำคาญที่จะมาถือสาคนบ้านนอกอย่างหลินหลัน แต่ตอนนี้ หลินหลันคนบ้านนอกคนนี้ กำลังจะขี่หัวของเธอ ด่าเธอว่าไอ่แก่ยังพอทน แม้แต่จะตบปากเหม็นๆของเธอคำพูดแบบนี้ก็พูดออกมาได้

“ ทำไม?คุณยังไม่เชื่อเหรอ?” หลินหลันหัวเราะ“ เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่คุณ เดี๋ยวลูกสาวของฉันและแฟนของเธอมาถึง ปากเหม็น ๆ ของคุณ ไม่ว่ายังไงก็จะถูกตบ”