ลูกเขยมังกร นิยาย บท 188
บทที่188 ในนามของฉัน
หลังจากที่เฉินเฟิงและเสี้ยเมิ่งเหยาเดินออกไป เหล่าพนักงานและญาติๆทั้งหลายของตระกูลเสี้ยก็อดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบกันขึ้นมา
“ท่านประธานนับวันยิ่งไม่ฉลาดขึ้นมาเรื่อยๆจริงๆ คิดว่าไอ้เศษสวะอย่างเฉินเฟิงผู้นั้นจะสามารถเอาโครงการพวกนั้นมาจากตระกูลเย่ได้งั้นหรอ”
“ใช่ๆ ฉันว่านะไอ้เศษสวะเฉินเฟิงคนนี้ แม้แต่ประตูตระกูลเย่ก็คงไม่มีปัญญาเข้าไปได้หรอก”
“ไม่มีปัญญาเข้าประตูตระกูลเย่มันเรื่องเล็ก แต่เกรงว่าตระกูลเย่เอาความไม่พอใจมาลงกับพวกเรานี่สิ เพราะถึงอย่างไรไอ้เศษสวะคนนั้นก็เป็นเพียงแค่คนขับรถส่งของ ถ้าตระกูลเย่รู้ว่าพวกเราตระกูลเสี้ยส่งคนส่งของไปเจรจาขอโครงการนั้นคืน แล้วพาลโกรธขึ้นมาจะทำยังไง?”
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ถ้าตระกูลเย่พาลโกรธขึ้นมา พวกเราก็ปัดความรับผิดชอบพวกนี้ไปให้ไอ้เศษสวะคนนั้นสิ ก็แค่บอกว่ามันคิดเองทำเอง ไม่เกี่ยวกับพวกเราตระกูลเสี้ย”
“ใช่ ถึงยังไงไอ้เศษสวะคนนั้นมันก็อยากแยกตระกูลเสี้ยออกไปอยู่แล้วนี่”
“ตระกูลเสี้ยอะไรกัน อย่ามาดูถูกสกุลเสี้ยสกุลนี้นะ!”
“ใช่ พวกเราตระกูลเสี้ย ไม่มีวันที่จะเอาลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลมาเป็นผู้นำแน่!”
เสี้ยหยุนเสิ้งอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจออกไป บทสนทนาของคนกลุ่มนั้นแน่นอนว่าเขาได้ยินมันทั้งหมด ไม่คิดเลยว่า เฉินเฟิงไม่ยังทันได้ไปเจรจาขอโครงการพวกนั้นกับตระกูลเย่ เลย แต่คนพวกนี้ก็ได้คิดไปถึงว่าถ้าเฉินเฟิงทำไม่สำเร็จจะผลักภาระความรับผิดชอบยังไงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
มีไอ้พวกโง่เง่าแบบนี้อยู่ที่ตระกูลเสี้ย ก็ไม่แปลกที่เฉินเฟิงจะเสนอเรื่องการแยกตระกูลเสี้ยออกไป
“จื่อหลัน จากนี้ไปตำแหน่งรองประธานบริษัท ก็ให้แกมารับหน้าที่นี้ไป” เสี้ยหยุนเสิ้งมองไปยังเสี้ยจื่อหลันพร้อมทั้งเอ่ยออกไป เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่าไม่อาจปล่อยให้เสี้ยห้าวทำหน้าที่เป็นรองประธานบริษัทต่อไปได้อีก ถึงแม้ว่าเสี้ยจื่อหลันจะมีความสามารถไม่มากพอ แต่ทำได้เพียงแค่ให้เธอรับตำแหน่งไปชั่วคราวก่อนเท่านั้น
“ค่ะ คุณปู่!” เสี้ยจื่อหลันมีสีหน้ายินดีออกมา รีบพยักหน้าตอบรับออกมาอย่างรวดเร็ว
“ส่วนไอ้เหี้ยคนนี้...” เสี้ยหยุนเสิ้งมองเสี้ยห้าวไปอย่างเย็นชา ไม่นานก็เอ่ยออกไปด้วยเสียงนิ่งขรึม “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่อนุญาตให้รับตำแหน่งใดๆในบริษัทอีกต่อไป!”
ไม่อนุญาตให้รับตำแหน่งใดๆในบริษัทอีกต่อไป?!
ทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ต่างก็ช็อกตกใจกันออกมา การกระทำนี้ของเสี้ยหยุนเสิ้ง ไม่ต่างกับการประกาศถอดเสี้ยห้าวออกจากสถานะทายาทผู้สืบทอดตระกูลเสี้ยเลย!
จับเสี้ยห้าวเข้าตำหนักเย็นไปอย่างไม่อ้อมค้อม!
เดิมเคยคิดว่าการที่เสี้ยห้าวจะได้กลายเป็นทายาทคนต่อไปของตระกูลเสี้ยนั้น เป็นเรื่องที่ตัดสินใจลงไปอย่างแน่นอนไม่เปลี่ยนไปจากนี้อีกแล้ว เพราะถึงอย่างไรในรุ่นที่สามของตระกูลเสี้ย เสี้ยห้าวก็เป็นผู้ชายเพียงคนเดียว
แต่ตอนนี้ เรื่องกลับพลิก
ถ้าเสี้ยห้าวสูญเสียสถานะทายาทไป อย่างนั้นคนอื่นก็มีโอกาสน่ะสิ!
สายตาของหลายๆคนเกิดความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าเผยออกมาทันที...
แต่เสี้ยห้าวนั้นกลับก้มหน้า มุมปากก็เผยรอยยิ้มเย็นออกมา ไอ้พวกโง่ ไม่ได้รับความเห็นชอบจากบิดา พวกแกก็ยังหวังจะสืบทอดตระกูลเสี้ย?
ฝันไปเถอะ!
หลังจากที่เสี้ยหยุนเสิ้งเดินออกไป เสี้ยห้าวก็ลุกขึ้นแล้วหันร่างเดินออกไป โดยที่ไม่ได้มองหวังยุนน่าที่มีสายตาอาฆาตแค้นออกมาเลยแม้แต่น้อย
หลังจากกลับมาบ้าน เสี้ยห้าวก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นอย่างแรก จากนั้นก็ต่อสายไปยังเบอร์ของเย่หมิงเหวิน
“ผู้จัดการเย่...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...