ลูกเขยมังกร นิยาย บท 188

บทที่188 ในนามของฉัน

หลังจากที่เฉินเฟิงและเสี้ยเมิ่งเหยาเดินออกไป เหล่าพนักงานและญาติๆทั้งหลายของตระกูลเสี้ยก็อดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบกันขึ้นมา

“ท่านประธานนับวันยิ่งไม่ฉลาดขึ้นมาเรื่อยๆจริงๆ คิดว่าไอ้เศษสวะอย่างเฉินเฟิงผู้นั้นจะสามารถเอาโครงการพวกนั้นมาจากตระกูลเย่ได้งั้นหรอ”

“ใช่ๆ ฉันว่านะไอ้เศษสวะเฉินเฟิงคนนี้ แม้แต่ประตูตระกูลเย่ก็คงไม่มีปัญญาเข้าไปได้หรอก”

“ไม่มีปัญญาเข้าประตูตระกูลเย่มันเรื่องเล็ก แต่เกรงว่าตระกูลเย่เอาความไม่พอใจมาลงกับพวกเรานี่สิ เพราะถึงอย่างไรไอ้เศษสวะคนนั้นก็เป็นเพียงแค่คนขับรถส่งของ ถ้าตระกูลเย่รู้ว่าพวกเราตระกูลเสี้ยส่งคนส่งของไปเจรจาขอโครงการนั้นคืน แล้วพาลโกรธขึ้นมาจะทำยังไง?”

“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ถ้าตระกูลเย่พาลโกรธขึ้นมา พวกเราก็ปัดความรับผิดชอบพวกนี้ไปให้ไอ้เศษสวะคนนั้นสิ ก็แค่บอกว่ามันคิดเองทำเอง ไม่เกี่ยวกับพวกเราตระกูลเสี้ย”

“ใช่ ถึงยังไงไอ้เศษสวะคนนั้นมันก็อยากแยกตระกูลเสี้ยออกไปอยู่แล้วนี่”

“ตระกูลเสี้ยอะไรกัน อย่ามาดูถูกสกุลเสี้ยสกุลนี้นะ!”

“ใช่ พวกเราตระกูลเสี้ย ไม่มีวันที่จะเอาลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลมาเป็นผู้นำแน่!”

เสี้ยหยุนเสิ้งอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจออกไป บทสนทนาของคนกลุ่มนั้นแน่นอนว่าเขาได้ยินมันทั้งหมด ไม่คิดเลยว่า เฉินเฟิงไม่ยังทันได้ไปเจรจาขอโครงการพวกนั้นกับตระกูลเย่ เลย แต่คนพวกนี้ก็ได้คิดไปถึงว่าถ้าเฉินเฟิงทำไม่สำเร็จจะผลักภาระความรับผิดชอบยังไงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

มีไอ้พวกโง่เง่าแบบนี้อยู่ที่ตระกูลเสี้ย ก็ไม่แปลกที่เฉินเฟิงจะเสนอเรื่องการแยกตระกูลเสี้ยออกไป

“จื่อหลัน จากนี้ไปตำแหน่งรองประธานบริษัท ก็ให้แกมารับหน้าที่นี้ไป” เสี้ยหยุนเสิ้งมองไปยังเสี้ยจื่อหลันพร้อมทั้งเอ่ยออกไป เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่าไม่อาจปล่อยให้เสี้ยห้าวทำหน้าที่เป็นรองประธานบริษัทต่อไปได้อีก ถึงแม้ว่าเสี้ยจื่อหลันจะมีความสามารถไม่มากพอ แต่ทำได้เพียงแค่ให้เธอรับตำแหน่งไปชั่วคราวก่อนเท่านั้น

“ค่ะ คุณปู่!” เสี้ยจื่อหลันมีสีหน้ายินดีออกมา รีบพยักหน้าตอบรับออกมาอย่างรวดเร็ว

“ส่วนไอ้เหี้ยคนนี้...” เสี้ยหยุนเสิ้งมองเสี้ยห้าวไปอย่างเย็นชา ไม่นานก็เอ่ยออกไปด้วยเสียงนิ่งขรึม “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่อนุญาตให้รับตำแหน่งใดๆในบริษัทอีกต่อไป!”

ไม่อนุญาตให้รับตำแหน่งใดๆในบริษัทอีกต่อไป?!

ทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ต่างก็ช็อกตกใจกันออกมา การกระทำนี้ของเสี้ยหยุนเสิ้ง ไม่ต่างกับการประกาศถอดเสี้ยห้าวออกจากสถานะทายาทผู้สืบทอดตระกูลเสี้ยเลย!

จับเสี้ยห้าวเข้าตำหนักเย็นไปอย่างไม่อ้อมค้อม!

เดิมเคยคิดว่าการที่เสี้ยห้าวจะได้กลายเป็นทายาทคนต่อไปของตระกูลเสี้ยนั้น เป็นเรื่องที่ตัดสินใจลงไปอย่างแน่นอนไม่เปลี่ยนไปจากนี้อีกแล้ว เพราะถึงอย่างไรในรุ่นที่สามของตระกูลเสี้ย เสี้ยห้าวก็เป็นผู้ชายเพียงคนเดียว

แต่ตอนนี้ เรื่องกลับพลิก

ถ้าเสี้ยห้าวสูญเสียสถานะทายาทไป อย่างนั้นคนอื่นก็มีโอกาสน่ะสิ!

สายตาของหลายๆคนเกิดความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าเผยออกมาทันที...

แต่เสี้ยห้าวนั้นกลับก้มหน้า มุมปากก็เผยรอยยิ้มเย็นออกมา ไอ้พวกโง่ ไม่ได้รับความเห็นชอบจากบิดา พวกแกก็ยังหวังจะสืบทอดตระกูลเสี้ย?

ฝันไปเถอะ!

หลังจากที่เสี้ยหยุนเสิ้งเดินออกไป เสี้ยห้าวก็ลุกขึ้นแล้วหันร่างเดินออกไป โดยที่ไม่ได้มองหวังยุนน่าที่มีสายตาอาฆาตแค้นออกมาเลยแม้แต่น้อย

หลังจากกลับมาบ้าน เสี้ยห้าวก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นอย่างแรก จากนั้นก็ต่อสายไปยังเบอร์ของเย่หมิงเหวิน

“ผู้จัดการเย่...”