ลูกเขยมังกร นิยาย บท 189
บทที่189 อย่าดูถูกตัวเอง
“คุณชายเฉิน ในนามของคุณ?” กู้ตงเชินไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอยู่สักพักนึง ในนามของเขาที่เฉินเฟิงพูดออกมา ตกลงคือให้ใช้ในนามของลูกเขยที่แต่งเข้ามาของตระกูลเสี้ย หรือในนามของทายาทแห่งตระกูลเฉินกัน
สำหรับคำถามนี้ เฉินเฟิงเพียงแค่พูดเบาๆออกมา “ตระกูลเสี้ย”
“ครับคุณชายเฉิน ผมทราบแล้ว” กู้ตงเชินรีบพยักหน้าออกมาทันที ในเมื่อใช้ในนามของลูกเขยที่แต่งเข้ามาของตระกูลเสี้ย งั้นกระบวนการแจ้งออกไปก็จะไม่สามารถเผยฐานะกู้ตงเชินของเขาออกไปได้ไปโดยปริยาย จะต้องให้ตระกูลเย่คนพวกนั้นคิดว่าเป็นตัวเฉินเฟิงที่ได้เป็นผู้แจ้งไปด้วยตัวเอง
“อืม” เฉินเฟิงพยักหน้าออกมาเบาๆเพื่อเป็นการรับรู้ จากนั้นก็กดวางสายไป แต่กลับหันไปพบว่าเสี้ยเมิ่งเหยากำลังมองตนมาด้วยสีหน้าซับซ้อน
“เป็นอะไรไป?” เฉินเฟิงเอ่ยถามด้วยเสียงอ่อนโยนออกไปอย่างไม่รู้ตัว
“เฉินเฟิง พรุ่งนี้ให้ฉันไปคุยกับพวกเขาก่อนดีมั้ย? ฉันอยากลองพยายามดู” ฟันขาวเรียงตัวสวยของเสี้ยเมิ่งเหยายิ้มหยีออกมาบางๆ เธอได้มองออกแล้วว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เฉินเฟิงทำลงไปในตอนนี้นั้น มันมีความหมายที่จะสื่อถึงการผลักดันเธอไปสู่ฉากหน้า เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงอยากให้เธอมีความสามารถในการดูแลตัวเองได้ เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังนี้ เสี้ยเมิ่งเหยาก็ไม่มีเวลาไปคิดถึงมันแล้ว
สิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้นั้นก็คือจะต้องไม่ทำให้เฉินเฟิงผิดหวัง ต้องทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมาโดยเร็วที่สุด สามารถออกไปเผชิญหน้าทำหน้าที่ของตัวเองด้วยคนเดียวได้ ไม่ใช่เอาแต่ยืนหลบอยู่ข้างหลังรอรับการปกป้องจากเฉินเฟิงอย่างนี้ไปตลอด การเจรจากับตระกูลเย่ในครั้งนี้ เป็นโอกาสในการฝึกฝนที่ดี
“ครับ งั้นพรุ่งนี้คุณก็มาคุยกับพวกเขาแล้วกัน” เฉินเฟิงยิ้มออกมาเล็กน้อย สิ่งที่เสี้ยเมิ่งเหยาคิดอยู่ภายในใจ เขาพอจะคาดเดาได้อยู่บ้าง แน่นอนว่าเขาเองก็สนับสนุนเธอโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ เพราะถึงยังไงนี่ก็เป็นความตั้งใจเดิมของเขาอยู่แล้ว
“เฉินเฟิง ขอบคุณนะคะ” เสี้ยเมิ่งเหยายิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างโล่งอกโล่งใจเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกเสียยังไงอย่างนั้น เดิมเธอนึกกังวลว่าเฉินเฟิงจะไม่ให้เธอเข้าร่วมการเจรจาในครั้งนี้เพราะกลัวเธอจะได้รับบาดเจ็บขึ้นมา
“ขอบคุณผมทำไมครับ?” เฉินเฟิงอมยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมทั้งเอ่ยออกมาอีกว่า “เมิ่งเหยา การเจรจาวันพรุ่งนี้ ผมมีเรื่องอยากจะขอคุณอย่างนึง”
“ขออะไรคะ?” เสี้ยเมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไป
“อย่าดูถูกตัวเอง” เฉินเฟิงเอ่ยพูดออกมาด้วยความจริงจัง “จำไว้ว่าคุณเป็นผู้หญิงของผม ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนหรือเมื่อไหร่ ผมจะอยู่ด้านหลังคอยปกป้องคุณอยู่เสมอ เพียงมีผมอยู่บนโลกนี้อีกสักวัน คุณก็จะไม่อาจได้รับความเสียใจจากความไม่เป็นธรรมแม้เพียงครึ่ง!”
“อืม ฉันจะพยายาม” เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าออกมาเบาๆ
เวลาเดินมาถึงวันที่สองอย่างรวดเร็ว
เฉินเฟิงและเสี้ยเมิ่งเหยาเดินทางมายังวิลล่ากู่โย่วกันตั้งแต่เช้า ที่นัดตระกูลเย่และทุกคนมาที่นี่ แน่นอนว่าเฉินเฟิงได้ทำการคิดวางแผนมาเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากที่นี่เป็นถิ่นของกู้ตงเชินนั่นเอง
ในวันนี้คนเหล่านี้ ถ้าพวกเขามอบโครงการพวกนั้นมาแต่โดยดีมันก็ดีไป แต่ถ้าเล่นตุกติกขึ้นมา ก็สามารถเก็บกวาดได้อย่างสะดวก
“คุณชายเฉิน คุณเสี้ย” กู้ตงเชินออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง ด้านหลังก็ตามมาด้วยอาเหาและเหล่าพรรคพวกของตัวเองอีกหลายคน
“ทุกคนมากันครบแล้วหรือยัง?” เฉินเฟิงเอ่ยถามเสียงเรียบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...