บทที่195 โจมตีทั้งด้วยวาจาและปากกา
จากนั้นสายตาของเฉินเฟิงตกลงบนแก้วชาตรงหน้าของเสี้ยหยุนเสิ้งโดยธรรมชาติ
“เฉินเฟิง นายกำลังทำอะไร!”
เวลานี้เสี้ยห้าวเดินเข้ามา ด้านหลังยังมีลูกน้องที่บริษัทสองสามคนตามมาด้วย
“ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่อยากเอาสัญญามาให้คุณปู่” เฉินเฟิงเอ่ยปากเรียบนิ่ง
“สัญญา?” เสี้ยห้าวตกตะลึง พูดว่า “สัญญาอะไร?”
เฉินเฟิงชายตามองเสี้ยห้าวแวบหนึ่ง ตอบ “แน่นอนว่าเป็นสัญญาพวกนั้นที่นายขายออกไป ยังเป็นสัญญาอะไรได้อีก”
ทันใดนั้นลูกตาเสี้ยห้าวหดแน่น ไม่อยากเชื่อเท่าไร “นายเอาสัญญาพวกนั้นกลับมาจากในมือตระกูลเย่แล้ว?”
เฉินเฟิงไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าโยนสัญญาไปบนโต๊ะ หมายความว่าให้เสี้ยห้าวอ่านเอง
เสี้ยห้าวเดินมาด้านหน้าเฉินเฟิงสองสามก้าว หยิบสัญญาออกมา กวาดสายตาอ่านไป
หลังจากแน่ใจความเข้าใจผิด ชั่วขณะนั้นในสมองของเสี้ยห้าวก็มีคลื่นยักษ์ยกสูงขึ้น
เจ้าสวะคนนี้ คาดไม่ถึงว่าทำได้จริงๆ แล้ว!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะเวลาที่ไม่ถึงหนึ่งวันเลย!
“นายทำได้ยังไงกัน?” เสี้ยห้าวกลืนน้ำลายลง ถามอย่างไม่เชื่อถือ
“ไม่มีอะไรจะพูด” เฉินเฟิงเอ่ยปากนิ่งๆ
“ท่านประธานเป็นอะไรกัน?” เวลานี้ในที่สุดมีคนสังเกตถึงความไม่ปกติของเสี้ยหยุนเสิ้ง
สายตาเสี้ยห้าวย้ายไปทางเสี้ยหยุนเสิ้งแล้ว เอ่ยปากพูดแบบลองเชิงอย่างเสแสร้ง “คุณปู่?”
แม้แต่เรียกไปหลายครั้ง
เสี้ยหยุนเสิ้งไม่มีการตอบสนองอะไร
“หรือว่าคุณปู่หลับไปแล้ว?” เสี้ยห้าวเอ่ยปากอย่างลังเล ฝีมือการแสดงเต็มที่
“เหมือนว่าจะไม่ใช่ รีบไปเรียกหมอเข้ามา!” ญาติพี่น้องตระกูลเสี้ยคนหนึ่งรีบร้อนตะโกนขึ้น
หลายนาทีต่อมา แพทย์ประจำตัวของเสี้ยหยุนเสิ้งรีบมาถึง หยิบเครื่องมือเฉพาะทางออก ตรวจร่างกายให้กับเสี้ยหยุนเสิ้ง
“คุณปู่เขาเป็นอะไร?” เสี้ยห้าวถามอย่างห่วงใย
“ท่านประธานเขา……” หมอมองเสี้ยห้าวอย่างลำบากใจแวบหนึ่งตอบว่า “เหมือนว่าท่านประธานจะกลายเป็นผักไปแล้ว”
ตกใจฮือฮา!
ภายในห้องทำงาน ชั่วขณะนั้นเงียบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มตก
“คุณว่าอะไรนะ?” อารมณ์เสี้ยห้าวฮึกเหิมอยู่บ้าง พูดอยู่ก็ดึงคอเสื้อของแพทย์ประจำตัวเอาไว้ด้วย แล้วตะคอกใส่ “ก่อนหน้านี้คุณปู่เขายังดีๆ อยู่เลย จะกลายมาเป็นผักกะทันหันได้ยังไงกัน!”
“คือคุณตรวจผิดแล้วรึเปล่า ตอนบ่าย ผมเห็นท่านประธานยังไม่มีปัญหาอะไรเลย”
ญาติพี่น้องหลายคนของตระกูลเสี้ยก็ร้อนใจกันหมด เสี้ยหยุนเสิ้งเป็นกระบองวิเศษของตระกูลเสี้ย ถ้าเขาเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริง นั้นเกรงว่าต่อไปตระกูลเสี้ยจะเกิดความเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า
แพทย์ประจำตัวเช็ดๆ เหงื่อบนหน้าผาก แล้วบอกว่า “ผมไม่อาจตรวจผิดได้แน่ อัตราการเต้นหัวใจตอนนี้ของท่านประธานยังมีสภาพการหายใจ ล้วนสอดคล้องกับสภาวะของคนที่เป็นผัก”
ชั่วขณะนั้นทุกคนตระกูลเสี้ยหน้าเหมือนเถ้าที่มอดดับ แพทย์ล้วนพูดมาแบบนี้แล้ว นั่นเกรงว่าเสี้ยหยุนเสิ้งจะกลายเป็นมนุษย์ผักจริงๆ แล้ว
ไม่พูดไม่ได้ว่าข่าวนี้ช่างกะทันหันเหลือเกิน
ทุกคนตระกูลเสี้ยเดิมทีไม่ได้เตรียมใจรับใดๆ
“คุณปู่ คุณปู่ฟื้นสิ” เสียงพึ่บพับ เสี้ยห้าวคุกเข่าลงตรงหน้าเก้าอี้ทำงาน จับมือของเสี้ยหยุนเสิ้งไว้ ดวงตาล้วนเริ่มแดงขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...