ลูกเขยมังกร นิยาย บท 196

บทที่196 คิดเพ้อเจ้อ

“ใช่นายเจ้าของเสียทำรึเปล่า?” หลินหลันทำเสียงโกรธฉุนเฉียวเดินเข้ามา เจ้าของเสียเฉินเฟิงคนนี้ เหิมเกริมเที่ยวทำสุ่มสี่สุ่มห้าถึงขั้นสุดจริงๆ ทำให้เสี้ยหยุนเสิ้งกลายเป็นมนุษย์ผัก นี่เป็นการแทงยอดของตระกูลเสี้ยเลยทีเดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้ยินคนตระกูลเสี้ยพูดว่าก่อนหน้านี้เฉินเฟิงยังพูดไร้สาระต่อหน้าเสี้ยหยุนเสิ้งว่าอยากกำหนดตระกูลเสี้ยอีกอย่าง

พอได้ยินถึงคำนี้ หลินหลันโมโหแทบบ้าสุดๆ เป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านตัวเล็กๆ ใครให้ความกล้ากับเขามาทำเรื่องแบบนี้กัน

เฉินเฟิงชายตามองหลินหลันทีหนึ่ง ไม่ได้มีความคิดจะสนใจหลินหลัน เพราะคนโง่อย่างหลินหลันแบบนี้ เดิมทีก็ไม่มีสมองอยู่แล้ว คนอื่นพูดอะไร หล่อนก็เชื่ออย่างนั้น

อธิบายไปคงไม่มีประโยชน์

เห็นเฉินเฟิงไม่ได้สนใจตนเองสักนิด ชั่วขณะนั้นไฟโกรธของหลินหลันก็สุมขึ้นมา

กำลังเตรียมระเบิดอารมณ์ใส่เฉินเฟิง ทว่าเวลานี้ตำรวจหลายคนก็เดินเข้ามาแล้ว

“คุณผู้ชาย เชิญไปกับพวกเราสักหน่อย”

“ได้” เฉินเฟิงไม่ได้ต่อต้าน ตามหลายคนนี้เข้ารถตำรวจไปอย่างเชื่อฟัง แน่นอนว่าเขามีความสามารถจัดการตรวจเหล่านี้ได้ แต่เขากลับไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้

ถ้าทำแบบนั้นจริงๆ ยิ่งอธิบายว่าในใจเขามีอะไรแอบแฝง

เฉินเฟิงโดนพาตัวไป เป็นธรรมดาที่ทุกคนตระกูลเสี้ยจะปรบมือโห่ร้องไชโย

แต่มีเพียงเสี้ยห้าวคนเดียวที่รู้ดี ตำรวจเหล่านั้นจะไม่ทำอะไรกับเฉินเฟิงเลย เพราะยาเป็นเขาใส่ไม่เกี่ยวอะไรกับเฉินเฟิงเลย

ถึงจะพาตัวเฉินเฟิงไป ก็เป็นเพียงแค่งานในหน้าที่เท่านั้น รอถามชัดเจน ย่อมปล่อยตัวเฉินเฟิงออกมา

หลังจากจัดการย้ายเสี้ยหยุนเสิ้งไปสถานรักษาโดยการพักฟื้นระดับสูงแล้ว เสี้ยห้าวก็รีบร้อนเรียกประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้น

ภายในห้องประชุม เสี้ยห้าวเอ่ยปากเสียงทุ้ม “ช่วงนี้คุณปู่ยังไม่ฟื้นขึ้นมา แต่ตระกูลเสี้ยของพวกเรา กลับไม่สามารถขาดหัวหน้านำได้”

ใครจะเป็นประธานใหญ่?

สมาชิกตระกูลเสี้ยทุกคนมองหน้ากันและกัน ชัดเจนมากว่านี่คือปัญหาที่วางไว้ตรงหน้าของคนตระกูลเสี้ย

“ผมขอเสนอให้จื่อหลันดำรงตำแหน่งประธานไปแทนชั่วคราว” ผู้ถือหุ้นฝังเสี้ยจื่อหลันเอ่ยปาก ประสงค์พยุงเสี้ยจื่อหลันให้ดำรงตำแหน่ง บอกว่าแทนที่ชั่วคราว ความจริงไม่ได้แตกต่างอะไรกับการแทนที่โดยตรง

“ไม่ได้! ประธานของตระกูลเสี้ย ยังไม่เคยมีมาก่อนที่ให้ผู้หญิงมารับหน้าที่!”

ผู้ถือหุ้นฝังของเสี้ยจื่อหลันพึ่งพูดไป ก็มีคนส่งเสียงคัดค้านแล้ว คนคนนี้ย่อมเป็นคนที่ยืนฝังเสี้ยห้าว

ถึงแม้ว่าเสี้ยห้าวจะโดนปลดออกจากตำแหน่งรองประธานของบริษัท แต่ก่อนหน้านี้ เขายังเป็นผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลเสี้ยโดยเฉพาะ ดังนั้นจึงมีเขาเป็นศูนย์กลาง รวบรวมกลุ่มผลประโยชน์มากมายไว้ตั้งนานแล้ว

เวลานี้ไม่ต้องให้เสี้ยห้าวส่งเสียง กลุ่มผลประโยชน์เหล่านี้จึงยืนออกมา พูดแทนเสี้ยห้าว

“งั้นคุณว่าควรให้ใครเป็น?” ผู้ถือหุ้นฝั่งเสี้ยจื่อหลันพูดแบบเก็บกดความแค้นไว้

“เสี้ยห้าว! เขาถึงจะเป็นผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวที่ท่านประธานกำหนดไว้!”

“เป็นไปไม่ได้! เมื่อวานท่านประธานพึ่งปลดเขาออกจากตำแหน่ง!” คนตระกูลเสี้ยไม่น้อยคัดค้าน

เวลานี้ เสี้ยห้าวหยิบพินัยกรรมฉบับหนึ่งออกมา เอ่ยปากเรียบนิ่ง “ข้อโต้เถียงของพวกคุณ สำหรับผมแล้ว เกินความจำเป็นอย่างยิ่ง! คุณปู่ทำพินัยกรรมไว้ตั้งนานแล้ว ถ้าเขาเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรเข้า ผม เสี้ยห้าว ถึงจะเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลเสี้ย!”

ขณะพูดเสี้ยห้าวก็นำพินัยกรรมที่เตรียมไว้เรียบร้อยโยนไปบนโต๊ะประชุม

ทุกคนค่อยๆ ผลัดกันอ่าน

หลังจากผลัดกันอ่านเสร็จ ชั่วพริบตาเดียวผู้ถือหุ้นมากมายฝังของเสี้ยจื่อหลันสีหน้าดูแย่อยู่บ้าง

ไร้ข้อสงสัย พินัยกรรมเป็นของจริง มีรอยนิ้วมือของเสี้ยหยุนเสิ้งอยู่ ถึงแม้จะเป็นของปลอม ก็ต้องคิดว่าเป็นของจริง!