ลูกเขยมังกร นิยาย บท 198
บทที่198 ดักปล้น
“หา?” กู้ตงเชินตกตะลึงอย่างยิ่ง “ขับอาวดี้?”
“อืม ขับอาวดี้ไป” เฉินเฟิงพยักหน้ายิ้ม อาวดี้คันนั้น เป็นเสี้ยเมิ่งเหยาซื้อให้เขา หลังจากซื้อมายังขับได้ไม่กี่ครั้ง ครั้งนี้เลยจะขับออกไปพอดี เพื่อให้เข้าที่สักหน่อย
“คุณชายเฉิน คุณทำไมถึงไม่ขับเคอนิกเส็กก์คันนั้นไป?” กู้ตงเชินอดถามไม่ได้ สำหรับเขาแล้วมีเพียงเคอนิกเส็กก์คันนั้น ถึงสามารถคู่ควรกับสถานะของเฉินเฟิง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถึงแม้ในสายตาของผู้คนทั่วไป อาวดี้จัดอยู่ในประเภทรถหรู แต่ในการแข่งขันที่รวบรวมซูเปอร์คาร์พวกนี้ไว้ อาวดี้ก็ไม่มีความแตกต่างอะไรกับรถแทรกเตอร์ เฉินเฟิงขับอาวดี้เข้าไป ไม่กลัวขายหน้าเหรอ?
เฉินเฟิงถอนหายใจทีหนึ่งพลางบอกว่า “ไอ้กู้ ปกติเห็นนายฉลาดมากนี่ ทำไมวันนี้ถึงโง่ขนาดนี้?”
“โง่?” กู้ตงเชินลูบๆ ศีรษะ ตนเองโง่ตรงไหนแล้ว?
เฉินเฟิงพยักหน้าแล้ว ยิ้มตอบ “ถ้าฉันขับเคอนิกเส็กก์คันนั้นเข้าไป ยังจะสอบถามข่าวได้ยังไง เย่ไห่ถังไม่ใช่คนตาบอด เธอต้องหาคนตรวจสอบแน่”
กู้ตงเชินตบๆ ศีรษะแล้วพูดอย่างเขินอายอยู่บ้าง “คุณชายเฉิน คุณดูสมองผมนี่สิ ลืมไปว่าคุณเข้าไปสอบถามข่าวคราว”
“ไม่เป็นไร รีบให้คนเอารถเข้ามาเถอะ” เฉินเฟิงหัวเราะแล้วบอกไป
“อืม คุณชายเฉิน แนะนำให้คุณเข้าไปช่วงบ่ายนะครับ พรุ่งนี้เป็นพิธีเปิดงาน โรงแรมของอ่าวโป๋ไห่มีจำนวนจำกัด ถ้าคุณเข้าไปสาย เกรงว่าจะไม่มีที่พักแล้ว” กู้ตงเชินบอก
“ได้ ฉันจะเข้าไปตอนบ่าย” เฉินเฟิงพยักหน้า
ไม่นานคนของกู้ตงเชินก็นำรถขับเข้ามาแล้ว หลังจากเติมน้ำมันจนเต็ม เฉินเฟิงขับไปบนถนนทันที
อ่าวโป๋ไห่เป็นเขตเชื่อมต่อกับของเมืองชางโจวและหนานหนิง
จุดชมวิวขึ้นชื่อที่สุดของที่นี่คือถนนแข่งริมอ่าวที่วกไปวนมา ทุกปี ที่นี่ล้วนจัดงานแข่งรถหลายครั้ง
ในวันปกติจึงมีลูกคนรวยไม่น้อยชอบมาขับรถเร็วที่อ่าวโป๋ไห่
แน่นอนว่าคนที่ตายจากขับรถเร็วก็จำนวนไม่น้อย
ด้านล่างตีนเขา ทุกที่สามารถเห็นอะไหล่รถหรูที่แตกละเอียดได้
ตอนที่รถของเฉินเฟิงขับมาถึงใต้ตีนเขาก็เป็นช่วงพลบค่ำ เนื่องจากงานแข่งรถก็จะเริ่มพรุ่งนี้แล้ว โรงแรมที่ด้านล่างเขาเวลานี้จึงเต็มไปด้วยผู้คน
เฉินเฟิงถามมาตั้งหลายแห่งติดกันล้วนแขกเต็มทั้งนั้น
เฉินเฟิงจึงจำใจได้แต่ขับรถขึ้นเขาต่อไป
ถนนอ่าวโป๋ไห่ช่วงหัวค่ำเป็นประตูนรกที่ขึ้นชื่อ ที่นี่ถนนแข่งรถวกไปวนมา สภาพทางซับซ้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งแสงไฟไม่ได้รับการซ่อมเป็นปี ล้วนเป็นความมืดมิด
หากไม่ระวังสักนิด ก็มีอันตรายที่คนจะตายจากอุบัติเหตุรถยนต์
เพราะเหตุนี้จึงมีคำพูดประโยคหนึ่งจากปากนักแข่งรถที่แฝงโฉมหน้าในอ่าวโป๋ไห่หลายปี หากกล้าขับรถที่อ่าวโป๋ไห่ยามค่ำคืน ล้วนเป็นนักแข่งรถพญายม!
เป็นธรรมดาที่เฉินเฟิงจะไม่รู้คำพูดประโยคนี้ แต่ถึงแม้ว่ารู้แล้วก็ไม่กระทบต่อการขับรถตอนกลางคืนของเขา
ความเร็วขึ้นถึงร้อยแปดสิบ เฉินเฟิงขับอาวดี้ด้วยความรู้สึกของแลมโบกินีออกไปอย่างฝีมือดี
ได้แต่มองเห็นเงาตะคุ่มวิ่งผ่านถนนบนเขา
ในขณะเดียวกันนี้ถนนเส้นหนึ่งที่จำเป็นต้องผ่านบนภูเขา ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่ปิดหน้าสองสามคนค่อยๆ ย่องเบาๆ มุดออกจากพุ่มไม้
“ลูกพี่ จะไม่ถึงขั้นเอาชีวิตคนใช่มั้ย” ผู้ชายที่ตัวเล็กเอ่ยปากอย่างอ่อนแอ
“ถึงชีวิตคนกับผีอะไร!” ผู้ชายสูงใหญ่ที่เป็นหัวหน้าถลึงตาใส่ผู้ชายตัวเล็กพลางบอกว่า “นี่เป็นอ่าวโป๋ไห่ช่วงค่ำ คนขับรถบนเขาความเร็วต่างอยู่ที่ห้าสิบหกสิบ รถเร็วห้าสิบหกสิบ จะเกิดเรื่องกับผีอะไรได้”
ขณะพูดผู้ชายที่น่าเกรงขามก็โรยตะปูหลายสิบตัวไว้บนถนน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...