ลูกเขยมังกร นิยาย บท 199

บทที่199 คุณชายหมู

เฉินเฟิงควบคุมการกระทำที่จะลงมือไว้ คิดจะมองดูสถานการณ์ที่จะดำเนินไปก่อน

“เจ้าอ้วน แกอยากมายุ่งมาไม่เข้าเรื่องงั้นเหรอ?” ชายสูงใหญ่ที่น่าเกรงขามยืนตรงหน้าผู้ชายเชิ้ตลายดอกพูดเสียงทุ้ม ไม่เหมือนกับเฉินเฟิง รถที่ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกคนนี้ขับเป็นรถเฟอร์รารี่ พอดูเบื้องหลังแล้วน่าจะไม่ธรรมดา แต่ทว่าสถานที่มืดมิดเปล่าเปลี่ยวแห่งนี้ เขาก็ไม่กลัวอยู่แล้ว

ถ้าโวยวายแย่จริง ฆ่าสักคนก็ฆ่า ฆ่าสองคนก็ฆ่าเหมือนกัน

“เจ้าอ้วน?” ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกยกหัวคิ้วขึ้น ชี้มาที่จมูกของตนเองแล้วพูดว่า “แกเรียกข้าว่าเจ้าอ้วน?”

“ทำไม? มีปัญหาเหรอ?” ชายสูงใหญ่ที่น่าเกรงขามหดๆ ปาก เหยดแม่งใกล้จะหนักร้อยห้าสิบโลแล้ว ไม่เรียกแกเจ้าอ้วนหรือว่าจะให้เรียกแกเจ้าผอม

“ฉันไม่ชอบมากที่สุดก็คือคนอื่นมาเรียกฉันว่าเจ้าอ้วน!” ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกเหมือนโกรธอยู่บ้าง

“งั้นฉันก็จะเรียกแกว่าเจ้าอ้วน เจ้าอ้วน เจ้าอ้วน ไอ้อ้วน!” ชายสูงใหญ่หัวเราะเยาะตะโกนว่าเจ้าอ้วนไปติดๆ กัน

“หึ แกเชื่อรึเปล่าว่าฉันจะอัดแก?” ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกยักหัวคิ้ว พูดอยู่ก็ม้วนแขนเสื้อขึ้น เตรียมลงมือ

“พี่” เวลานี้หญิงสาวอ่อนหวานด้านข้างกลับถลึงตาใส่ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะบอกว่า “ก่อนพี่ออกมารับรองกับแม่แล้วใช่มั้ย ว่าจะไม่ทะเลาะ?”

“แต่เจ้าหนูนี่มันด่าพี่ว่าไอ้อ้วน ถ้าพี่ไม่สั่งสอนมันสักยก พี่จะเอาหน้าไว้ไปไว้ตรงไหน?” ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกพูดอย่างไม่พอใจ

“ฉันไม่สน พี่ชาย ถ้าพี่กล้าหาเรื่องทะเลาะ ฉันจะเอาเรื่องที่พี่ชกต่อยไปบอกแม่ ให้แม่จัดการพี่” หญิงสาวอ่อนหวานจมูกหยกสวยงามยกขึ้น แล้วบอกไป

ได้ยินคำพูดนี้ ชั่วขณะนั้นผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกก็ประหม่าอยู่บ้าง

“เห็นแก่หน้าของน้องสาวฉัน วันนี้ฉันก็ไม่จัดการพวกแกหลายคนนี้แล้ว ยังไม่รีบไสหัวไปอีก!” ผู้ชายเชิ้ตลายดอกกวาดตามองผู้ชายที่ปิดหน้าไว้เหล่านี้ พลางพูดขึ้น

“ฉันจะบอกนะไอ้อ้วน สมองแกโดนลาเตะแล้วรึไง? แกมองไม่เห็นเหรอว่าฉันทางนี้มีกี่คน?” ชายสูงใหญ่ที่น่าเกรงขามส่งเสียงหัวเราะ เจ้าอ้วนคนนี้ โง่จริงหรือว่าแกล้งโง่กันแน่ สถานการณ์ตรงหน้าก็เห็นได้อย่างชัดเจน ตนเองทางนี้กำลังต่อสู้แกร่งกว่า เจ้าอ้วนนี้ ตนเองไม่ไสหัวไป ยังกล้าให้พวกเขาไสหัวไปอีก

“คนมาก? คนมากแล้วเก่งกาจกว่าเหรอ? เชื่อมั้ยว่าข้าใช้มือเดียวล้มพวกแกได้?” ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกหัวเราะเยาะ

“มือข้างเดียว? ถ้าแกใช้มือเดียวล้มพวกเราได้ ข้าจะเรียกแกว่าพ่อเลย!” ผู้ชายสูงใหญ่ที่น่าเกรงขามบอก

“ฝันไปเถอะ! ข้าไม่มีลูกชายแบบแก” ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกพึมพำบอกไป

“ดี! ดีมาก!” ผู้ชายสูงใหญ่หัวเราะเยาะต่อกัน ก่อนจะบอกว่า “ไอ้เจ้าอ้วน ในเมื่อแกไม่เจียมตัว งั้นวันนี้ฉันจะสั่งสอนแกหน่อย ว่าเป็นคนทำยังไง!”

“ลุย! ตีเจ้าอ้วนนี้ให้ขาหักสองท่อน แล้ววนขืนใจสาวคนนี้!” ผู้ชายสูงใหญ่โบกมือ พูดขึ้น

พูดจบ ดวงตาแดงของผู้ชายสูงใหญ่สองสามคนด้านหลังเขาก็พุ่งออกมาแล้ว

“น้องสาว? น้องเห็นมั้ย?” ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกมองหญิงสาวอ่อนหวานทีหนึ่ง มีความหมายขอร้องไปทางหญิงสาวผู้อ่อนหวาน

หญิงสาวเปิดฟันขาวเบาๆ ถอนใจเอ่ยขึ้น “ชกต่อยได้ แต่ห้ามถึงชีวิต”

“ได้เลย!” ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกสีหน้าดีใจ ชั่วขณะนั้นพุ่งเข้าไปแล้ว

เฉินเฟิงอยู่ด้านข้างมองอย่างสมาธิแน่วแน่ ถึงแม้จะมีเรื่องวุ่นมากมายก็ตาม ในสายตามีความหมายที่ขบคิดระดับหนึ่ง

ตั้งแต่ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกลงรถมา เขาก็มองออกแล้วว่าผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกไม่ธรรมดา บนตัวมีร่องรอยของจอมยุทธ์ระดับหนึ่ง ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ใช่จอมยุทธ์ แต่เดี๋ยวจะก้าวเข้าสู่แนวโน้มประตูใหญ่จอมยุทธ์

ต่อมา การกระทำของชายเสื้อเชิ้ตลายดอกก็พิสูจน์ยืนยันการคาดเดาของเฉินเฟิงแล้ว

เพียงแค่ใช้มือข้างเดียว ไม่ถึงสิบวินาที ก็จัดการล้มผู้ชายสูงใหญ่ปิดหน้าเหล่านี้จนหมด

หลังจากจัดการชายสูงใหญ่ที่ปิดหน้าเสร็จ ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกถึงส่งสายตามาทางเฉินเฟิง “เพื่อน ไม่เป็นไรนะ?”