ลูกเขยมังกร นิยาย บท 201

บทที่201 ทำไม

“พูดแบบนี้เรื่องที่เย่ไห่ถังเลือกสามีครั้งนี้เป็นเรื่องจริง?” เฉินเฟิงถามไป ถ้ามีคนเข้ามามากขนาดนี้จริง นั้นข่าวภายในของตระกูลเย่ที่แพร่ออกมาที่กู้ตงเชินเล่า เกรงว่าจะไม่ใช่ข่าวที่ไม่มีมูลเสียเลย เย่ไห่ถังอาจคิดจะใช้โอกาสครั้งนี้เลือกสามีจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธออาจจะสำนึกได้ว่าตนเองจะลงมือกับเธอแล้ว ดังนั้นจึงอยากรีบกอดที่พึ่งไว้

“ไม่รู้” จูกว่างฉวนส่ายหน้าแล้วบอกว่า “ราชินีเย่คนนี้จิตใจน่ากลัวมาก เธอหาผู้ชายเพียงเพราะจะหาคนที่แกร่งกว่าเธอ ผู้ชายทั่วไปเดิมทีเธอก็ไม่มีใจมอง ถึงแม้ครั้งนี้คนที่มาการแข่งรถล้วนเป็นลูกท่านหลานเธอ หนุ่มรูปหล่อของเมืองชางโจวและหนานหนิง อาจจะถูกใจราชินีเย่เข้า เกรงว่ายังมีไม่กี่คนจริงๆ”

“งั้นนายล่ะ?” เฉินเฟิงยิ้มถาม มองจูกว่างฉวนท่าทางแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเลื่อมใสเย่ไห่ถังมาก

“ฉัน?” จูกว่างฉวนชี้มาที่จมูกของตนเอง หัวเราะฮาๆ ขึ้นทันใด พลางบอกว่า “ฉันจะได้กับผีอะไร ต่อให้ราชินีเย่จะตาบอดแล้ว ก็ไม่แน่ใจว่าจะสนใจฉันเลย”

“งั้นก็ไม่แน่ ฉันรู้สึกว่านายก็ไม่เลว” เฉินเฟิงบอกไป คำพูดนี้ของเขาไม่ใช่สรรเสริญเยินยอจูกว่างฉวน แต่เขารู้สึกว่าจูกว่างฉวนเป็นคนที่ดีมากจริงๆ เห็นค่ามิตรภาพ ให้ความสำคัญกับความรู้สึก

“หึๆ ขอบใจเพื่อนเฉินเฟิงที่เห็นค่า แต่ฉันรู้ดีตัวเองดีว่าอะไรเป็นอะไร เข้ามาครั้งนี้ก็แค่อยากดูหน่อย จะคบหาสมาคมกับใครได้บ้าง แก้ไขปัญหาการเงินตระกูลจูของพวกฉันสักหน่อย” จูกว่างฉวนหัวเราะหึๆ บอก เขาไม่ได้สนใจเฉินเฟิง พูดปัญหาที่ตระกูลจูเผชิญอยู่ตอนนี้ไปตามตรง

หลังฟังจบ เฉินเฟิงพยักหน้า ตอบว่า “ตระกูลจูของพวกนายตอนนี้ขาดเงินอยู่เท่าไร?”

“ห้าร้อยล้านมั้ง ประเด็นคือหลายปีก่อนขยายเร็วเกินไป กู้เงินธนาคารมามากเกิน ตอนนี้หมุนเงินไม่ทัน ขอเพียงมีห้าร้อยล้าน ปัญหาทั้งหมดก็พอจะแก้ไขได้” จูกว่างฉวนตอบ

“ห้าร้อยล้าน……” เฉินเฟิงบ่นพึมพำ พูดขึ้น “บางทีฉันอาจสามารถช่วยนายหาวิธีได้”

“หา?” จูกว่างฉวนอ้าปากกว้าง ตกใจอย่างยิ่ง “เพื่อนเฉินเฟิง นายไม่ได้ล้อเล่นมั้ง นี่เป็นเงินห้าร้อยล้าน ไม่ใช่ห้าแสน”

เฉินเฟิงส่ายหน้า ยิ้มบอก “ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันมีห้าร้อยล้านจริงๆ”

“ฉันไม่เชื่อ” จูกว่างฉวนพูดออกมาตรงๆ “เพื่อนเฉินเฟิง ฉันรู้ว่านายอยากช่วยฉัน แต่เรื่องนี้เอามาล้อเล่นไม่ได้จริงๆ ถึงแม้นายจะมีห้าร้อยล้าน ห้าร้อยล้านก็อาจเป็นทรัพย์สินทั้งหมดของนาย ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องการคือเงินสด ไม่ใช่อสังหาริมทรัพย์”

ในความจริงจูกว่างฉวนรู้สึกว่าแม้แต่ห้าล้านเฉินเฟิงยังไม่อาจจะมี โดยเฉพาะดูเฉินเฟิงแต่งตัว แถมยังมีอาวดี้คันนั้นตอนที่ขับบนเขา อย่างไรก็ไม่เหมือนคนมีเงิน

บอกว่าเฉินเฟิงมีห้าล้าน เขาถึงเชื่อ

แต่บอกว่าเฉินเฟิงมีห้าร้อยล้าน อย่างไรเขาก็ไม่เชื่อ

เฉินเฟิงหัวเราะอย่างขมขื่น จูกว่างฉวนไม่เชื่อ เขาไม่มีทางทำอะไรได้ เขาไม่สามารถนำบัตรธนาคารออกมาตอนนี้ได้ แล้วบอกว่าจูกว่างฉวน ในบัตรธนาคารของเขา มีหลายร้อยล้านนอนอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลายร้อยล้านนี้ ยังเป็นเพียงทรัพย์สินหนึ่งในพันของเขา

“พอแล้ว เพื่อนเฉินเฟิง ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว พวกเรานอนกันเถอะ พรุ่งนี้เช้ายังมีการแข่งซูเปอร์คาร์อีก” จูกว่างฉวนบอก

“ได้” เฉินเฟิงพยักหน้าแล้ว เรื่องของจูกว่างฉวน เมื่อไรก็สามารถช่วยได้ แต่ว่าตอนนี้สถานะของเขากลับไม่สามารถเปิดเผยได้

ค่ำคืนหนึ่งผ่านไป

ช่วงเช้าวันต่อมา เฉินเฟิงลุกขึ้นแต่เช้า หลังล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็ออกจากห้องพักมาที่ห้องอาหาร

บังเอิญเจอเข้ากับจูเจียเหยียนที่กำลังทานอาหารเช้า

จูเจียเหยียนในวันนี้ ใบหน้างดงามบริสุทธิ์ยังคงไม่ได้ลงเครื่องสำอาง แต่ว่าบนตัวกลับเปลี่ยนไปใส่กระโปรงยาวสีครีมที่เห็นรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นชัดเจน พอเจอเฉินเฟิง มุมปากจูเจียเหยียนฉีกรอยยิ้มสุภาพขึ้น

“คุณเฉิน อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

“อรุณสวัสดิ์”

“พี่ชายฉันล่ะ เขายังไม่ตื่นเหรอ?” จูเจียเหยียนยิ้มสอบถาม

“ยัง เขานอนอยู่เลย” เฉินเฟิงตอบ

“อืม” จูเจียเหยียนพยักหน้าเบาๆ จากนั้นเริ่มทานอาหารอย่างสงบ