บทที่202 เติ้งซื่อชี
“คุณเฉิน คุณหนีไปเถอะ ดีที่สุดหนีไปต่างประเทศเลย แบบนี้ซูนแช่ก็หาคุณไม่เจอแล้ว”
“คุณคิดง่ายเกินไปแล้ว หากพวกเขาอยากฆ่าใครสักคนจริง ถึงคนจะหนีไปสุดหล้าฟ้าเขียว พวกเขาก็หาเจอจนได้” เฉินเฟิงตอบด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว
“งั้นจะทำยังไงดี?” จูเจียเหยียนมองเฉินเฟิงอย่างกังวลอยู่บ้าง
“แข็งชนแข็ง” เฉินเฟิงยิ้มบอก “ไม่เป็นพวกเขาตาย ก็เป็นผมตาย หนีก็ไม่อาจจะหนีรอด ชาตินี้ล้วนไม่อาจหนีได้”
จูเจียเหยียนถลึงตาใส่เฉินเฟิงอย่างอารมณ์เสีย ยังคิดว่าเฉินเฟิงจะพูดวิธีที่ดีอะไรออกมาได้บ้าง ปรากฏว่าเป็นแข็งชนแข็ง คุณที่ขับรถอาวดี้จะเอาอะไรมาชนกับตระกูลร่ำรวยอย่างตระกูลซูนได้
หลังจากทั้งสองทานอาหารเช้าเสร็จ จูกว่างฉวนถึงลุกขึ้น พอเห็นเฉินเฟิง จูกว่างฉวนก็ยิ้มทักทายมา
เขาไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ที่เขายังไม่ได้มา เกิดเรื่องที่เฉินเฟิงกับซูนแช่ปะทะกันขึ้น
เฉินเฟิงย่อมจะไม่พูดอยู่แล้ว
แบบนี้หลังทั้งสามคนทานอาหารเช้าเสร็จ ก็มาถึงที่สนามแข่งรถแล้ว
การแข่งซูเปอร์คาร์ดำเนินการสิบโมงตรง ถึงแม้ยังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าจะเริ่มต้น แต่ที่สนามแข่งรถก็มีรถหรูสารพัดมาจอดเต็มแล้ว เฟอร์รารี่แลมโบกินีรถแข่งระดับเข้าขั้นแบบนี้ เป็นธรรมดาที่จะนับไม่ถ้วน
เฉินเฟิงยังมองเห็นบูกัตติกับเคอนิกเส็กก์ที่แต่งมาสองสามคัน
คนที่สามารถขับรถเทพแบบนี้ได้ ย่อมเป็นลูกคนรวยระดับสูงสุดของเมืองชางโจวและหนานหนิง
ข้างกายลูกคนรวยเหล่านี้ล้อมรอบไปด้วยนางแบบและดาราไม่น้อย และสุนัขรับใช้ด้วย เต็มไปทั้งใจกลางของสนามแข่งรถ
แต่ทว่าเฉินเฟิงก็ไม่ได้ติดตามคนพวกนี้มากไปนัก เขาอยากรู้ว่าเย่ไห่ถังอยู่ที่ไหน
“เพื่อนเฉินเฟิง นายหาใครน่ะ?” เวลานี้ จูกว่างฉวนยิ้มกริ่มตบๆ ไหล่ของเฉินเฟิง
เฉินเฟิงส่ายหน้าแล้วยิ้มตอบ “ไม่ได้หาใคร”
“หึ” จูกว่างฉวนเบ้ปากบอกว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ นายกำลังหาราชินีเย่”
เฉินเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น จูกว่างฉวนคนนี้ ยังไม่ไว้หน้าให้ใครจริงๆ เลย
“ฉันเตือนนายอย่าหาเลย ราชินีเย่จะไม่ปรากฏตัววันนี้ การแข่งซูเปอร์คาร์ในวันนี้ เธอไม่สนใจ การแข่งมืออาชีพในวันพรุ่งนี้ เธอถึงจะปรากฏตัว” จูกว่างฉวนบอกไป
“นายอย่ามองว่าราชินีเย่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ฝีมือขับรถของเธอนั้นไม่ใช่แค่เปลือก ฉันเคยดูคลิปการแข่งขันเอเชียซับมิทหลายปีก่อนของเธอมา แค่สี่คำนี้เลย มองไม่เห็นฝุ่น! ตอนนั้นเธอทำเอาพวกนักแข่งทั้งหมดของญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้พวกนั้นทารุณจนร้องน่าเวทนา นักแข่งของญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้พวกนั้น แม้แต่ควันไอเสียของเธอต่างก็ไม่ได้กิน”
“ดังนั้นการแข่งซูเปอร์คาร์ในวันนี้ ราชินีเย่ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว สำหรับราชินีเย่การแข่งของลูกคนรวยพวกนี้ก็เหมือนกับเด็กเล่นพ่อแม่ลูกกัน” พูดถึงเย่ไห่ถัง จูกว่างฉวนนั้นพูดน้ำไหลไฟดับ ในฐานะแฟนคลับตัวยงของเย่ไห่ถัง เขาเกือบเคยดูการแข่งขันจำนวนมากของเย่ไห่ถัง ดังนั้นจึงชัดเจนในฝีมือของเย่ไห่ถัง ลูกคนรวยตรงหน้าเหล่านี้เทียบกับเย่ไห่ถัง เดิมทีก็ไม่ใช่ระดับเดียวกัน
เฉินเฟิงพยักหน้า เย่ไห่ถังเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง สามารถนำการแข่งรถเล่นมาได้ถึงขั้นนั้น ช่างน่ายกย่องจริงๆ
“เฮ้ย ซูนแช่เจ้าหมานั้นทำไมเอาแต่มองมาทางพวกเรา?” จูกว่างฉวนถามขึ้นทันใด ซูนแช่ยืนอยู่ห่างจากพวกเขาไม่ไกลนัก แต่ไม่เหมือนกับพวกเขาทางนี้ ที่ข้างกายของซูนแช่ล้อมรอบด้วยคนกลุ่มใหญ่ ในนั้นมีนางแบบสาวหุ่นเซ็กซี่ไม่น้อยอยู่ แม้กระทั่งยังมีดาราสวยระดับรองคนหนึ่ง
แต่ว่าสายตาของซูนแช่กลับตกที่ทางพวกเขามาโดยตลอด นี่ทำให้จูกว่างฉวนไม่เข้าใจเอามากๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...