ลูกเขยมังกร นิยาย บท 203

บทที่203 นายมีเมียแล้ว

“ได้ ทำให้ได้ ต้องทำให้ได้!” เฉินเฟิงจำใจมาก ตนเองเหมือนคนที่จะไปหาเรื่องใครแบบนี้เหรอ

“ซูนแช่เจ้าหมานั้น ชัดเจนว่าอยากเกาะขาใหญ่ของเติ้งซื่อชี” จูกว่างฉวนมองซูนแช่อย่างเดือดดาลไม่สงบพลางด่าว่า หลังจากที่เติ้งซื่อชีปรากฏตัว ซูนแช่ยิ่งเหมือนเป็นหมาปั๊กตัวหนึ่ง วนรอบเติ้งซื่อชีอยู่ เกือบจะเลียพื้นรองเท้าให้เติ้งซื่อชีแล้ว

“ให้เขาเกาะไปเถอะ ใครขาใหญ่จริงก็ไม่แน่ล่ะ” เฉินเฟิงยิ้มอย่างขบคิด บอกไป

“จะให้เขาเกาะได้ยังไงล่ะ? ถ้าเจ้าหมานี้เกาะขาใหญ่เติ้งซื่อชีไว้ได้ จัดการนายก็ไม่ใช่เหมือนกับเล่นสนุกเลยเหรอ” จูกว่างฉวนพูด

เฉินเฟิงยิ้มครุ่นคิด เหมือนเล่นสนุก? ต่อให้เป็นเติ้งซื่อชี? เขายังไม่สนใจเติ้งซื่อชีในสายตาจริงๆ

“จะว่าไปเติ้งซื่อชีคนนี้มีเงินจริงๆ ได้ยินว่าตอนแรกเพื่อเตรียมทีมรถแข่งมังกรดำนั้น เขาใช้เงินไปเกือบพันห้าร้อยล้าน หลังจากจัดตั้งทีมรถขึ้นมา รักษาทีมทุกปี ยังต้องใช้สองสามร้อยล้านอีกด้วย”

“แน่นอน ทีมรถแข่งมังกรดำที่เขาใช้เงินจำนวนมากขนาดนี้ฝึกฝนขึ้นมา ความสามารถยิ่งไม่ต้องพูดถึง งานแข่งรถใหญ่ๆ ในประเทศเหมือนคว้ารางวัลมาได้หมด”

“รางวัลชนะเลิศของการแข่งรถในครั้งนี้ต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน” จูกว่างฉวนพูดชมเชย

“เขาสนใจเย่ไห่ถัง?” เฉินเฟิงถามขึ้น เห็นได้ชัดมากว่าเติ้งซื่อชีไม่ได้มาเพื่อเงินรางวัลหนึ่งร้อยล้านนั้น บางทีเงินรางวัลหนึ่งร้อยล้านนั้น สำหรับคนธรรมดาแล้วมีพลังดึงดูดมาก แต่มาถึงระดับแบบเขานี้ หนึ่งร้อยล้านไม่มีอะไรต่างกับหนึ่งหมื่น ดังนั้นก็เป็นได้เพียงเพื่อเย่ไห่ถังแล้ว

“อืม เติ้งซื่อชีชอบเย่ไห่ถัง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องลับของวงใน” จูกว่างฉวนพยักหน้าแล้วบอกว่า “ว่ากันว่าเมื่อหลายปีก่อน เพื่อตามจีบเย่ไห่ถังเติ้งซื่อชีอยู่หน้าประตูบ้านของเย่ไห่ถัง วางดอกกุหลาบไว้เก้าหมื่นเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอก ทำเป็นทะเลกุหลาบเลย”

“จากนั้นล่ะ?”

“จากนั้นเย่ไห่ถังจุดไฟทีหนึ่ง ไหม้หมดเลย”

“หา?” เฉินเฟิงตกตะลึง ดูไม่ออกว่าเย่ไห่ถังยังนิสัยดุด้วย

“เพื่อนเฉินเฟิง ฉันคิดว่าเย่ไห่ถังคงไม่ชอบเติ้งซื่อชี ดังนั้นนายยังมีโอกาส” จูกว่างฉวนตบๆ ไหล่ของเฉินเฟิง พูดหยอกล้อ

“ฉันก็มีเมียแล้ว” เฉินเฟิงยิ้มขมขื่นตอบ แน่นอนว่าถึงแม้ไม่มี จะไม่เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเย่ไห่ถังกุหลาบซ่อนหนามแบบนี้

“นายมีเมียแล้ว?” จูกว่างฉวนอ้าปากกว้าง เหมือนสามารถยัดไข่ไก่ฟองหนึ่งได้

แม้แต่จูเจียเหยียนที่เรียบนิ่งมาตลอดก็อดมองเฉินเฟิงอย่างแปลกใจไม่ได้ มีเมียแล้ว แต่ยังมาดูเย่ไห่ถังที่นี่อีก เฉินเฟิงคงไม่ใช่ชายเลวหรอกมั้ง

“อืม พวกเราแต่งงานกันมาสามปีแล้ว ความสัมพันธ์ดีมาก” เฉินเฟิงพยักหน้า

“งั้นนายยังมาที่นี่ ไม่กลัวกลับไปคุกเข่าที่กระดานซักผ้าเหรอ?” จูกว่างฉวนถามขึ้น

เฉินเฟิงยิ้มขมขื่น “ฉันมาที่นี่ความจริงเพื่อเย่ไห่ถัง แต่ก็ไม่ใช่อย่างที่นายคิด”

“ไม่ใช่แบบที่ฉันคิด?” จูกว่างฉวนสงสัยอย่างยิ่ง ไม่ใช่เพื่อตัวของเย่ไห่ถัง นั้นยังเป็นอะไรได้?

“วันหลังนายจะเข้าใจเอง” เฉินเฟิงถอนหายใจทีหนึ่ง บอกไป

เวลานี้ ซูนแช่พาสองสามคนเดินเข้ามาทางนี้

จูกว่างฉวนยืนอยู่ตรงหน้าของเฉินเฟิงโดยจิตใต้สำนึก

“หลบไป!” ซูนแช่มองจูกว่างฉวนอย่างเย็นเฉียบทีหนึ่ง