บทที่204 ผลตอบแทนได้ชัย
ขับช้าหน่อย? ซูนแช่ยิ้มเยาะในใจ เข้าสนามแข่งแล้ว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของนาย!
“งั้นก็ได้ นายระวังอันตรายด้วย” จูกว่างฉวนจำใจอยู่บ้าง เฉินเฟิงยืนยันในความคิดแล้ว ไม่ดีที่เขาจะโน้มน้าวอีก ทำได้เพียงภาวนาไม่ให้ซูนแช่ทำเกินเลย ยังเหลือเยื่อใยไว้สักนิด
“เจ้าสวะ นายขับรถอะไร?” ซูนแช่ถามอย่างเย็นชา การแข่งขันซูเปอร์คาร์ รถที่ลงสนามได้มีเพียงซูเปอร์คาร์ ถ้ารถของเฉินเฟิงไม่ใช่ซูเปอร์คาร์ เกรงว่าคงลงสนามไม่ได้แล้ว
“ฉันไม่มีรถ” เฉินเฟิงพูดตามจริง ตอนที่อาวดี้ขึ้นเขาถูกพวกนั้นโรยตะปูทำล้อรถพัง เขาจึงนั่งรถของจูกว่างฉวนขึ้นมา
“ไม่มีรถ?” ซูนแช่เกือบกระอักเลือดออกมา ไม่มีรถแล้วนายเข้าร่วมการแข่งรถอะไรกัน?
“ฉันขับรถของเขาแข่งกับนายแล้วกัน” เฉินเฟิงมองทางเฟอร์รารี่ของจูกว่างฉวนทีหนึ่งแล้วบอกไป
“รถของเขา?” ซูนแช่ชายตามองเฟอร์รารี่ของจูกว่างฉวนเช่นกัน จากนั้นหัวเราะแล้วพูดขึ้น “นายแน่ใจว่าจะจับของของเขามาแข่งกับฉัน?”
“ทำไม มีปัญหาเหรอ?” เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย พลางถามขึ้น
“ไม่มีปัญหา แน่นอนว่าไม่มีปัญหา!” ซูนแช่หัวเราะเยาะติดๆ กัน เขาไม่รู้จริงๆ ว่าเฉินเฟิงทึ่มจริงหรือว่าแกล้งทึ่ม เฟอร์รารี่แคลิเฟอร์เนียของจูกว่างฉวนถึงแม้จะเป็นเฟอร์รารี่ และเป็นรถแข่ง แต่กลับเป็นรถแข่งประเภทขยะที่สุด
รถแข่งคันอื่น เพื่อเพิ่มระดับความเร็ว ปกติจึงใช้สองที่นั่ง แต่แคลิฟอร์เนียกลับเป็นสี่ที่นั่ง
อีกอย่างเห็นได้ชัดว่าเฟอร์รารี่แคลิฟอร์เนียคันนี้ของจูกว่างฉวนไม่ได้ผ่านการปรับแต่ง สมรรถนะการแข่งยิ่งไม่ต้องพูดถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเทียบกับการเพิ่มความเร็วร้อยกิโลเมตรกับซูเปอร์คาร์คันอื่น เดิมทีไม่อยู่ระดับเดียวกันอยู่แล้ว
ถ้าเฉินเฟิงเอารถแบบนี้มาแข่งกับแลมโบกินีที่ปรับแต่งของเขา ยิ่งเป็นการจุดโคมไฟในห้องส้วมอย่างยิ่ง หาขี้(หาที่ตาย)ไงล่ะ!
“ในเมื่อไม่มีปัญหา งั้นก็เริ่มเลยเถอะ” เฉินเฟิงพูดนิ่งๆ
“เดี๋ยวก่อนแค่เดิมพันแพ้ชนะไม่มีความหมายอะไร ยังต้องเพิ่มผลตอบแทนหน่อย” ซูนแช่พูดอีก
“ผลตอบแทน?” เฉินเฟิงยิ้มครุ่นคิดแล้วตอบ “นายอยากได้ผลตอบแทนอะไร?”
“ง่ายๆ ใครแพ้แล้วคนนั้นต้องคลานรอบสนามแข่งรอบหนึ่ง คลานไปด้วย ร้องเลียนเสียงหมาไปด้วย” ซูนแช่ยิ้มเยาะพูด แผนการเดิมของเขาคือในกระบวนการแข่งขัน ใช้ลูกไม้สักนิดหน่อย ทำให้เฉินเฟิงตายไปโดยอุบัติเหตุ แต่มาคิดอย่างละเอียด ทำให้เฉินเฟิงตายอาจจะง่ายกับเฉินเฟิงไปหน่อย ไม่สู้เหยียบย่ำเฉินเฟิงอย่างแรงสักหน่อย ให้เฉินเฟิงได้บทเรียนที่ยากจะลืมชั่วชีวิต
“นายแน่ใจจะทำแบบนี้?” เฉินเฟิงสีหน้าแปลกใจอยู่บ้าง
“ทำไม นายไม่กล้า?” ซูนแช่มองเฉินเฟิงอย่างยั่วยุ
เฉินเฟิงส่ายหน้าแล้วเอ่ยปากเรียบๆ “ไม่มีอะไรไม่กล้า ยังไงฉันก็จะไม่แพ้”
“ฮ่าๆๆ จะไม่แพ้? ใครให้ความกล้ากับนายกันเหรอ?” ซูนแช่หัวเราะยกใหญ่ หัวเราะจนน้ำตาไหลออกมา
เฉินเฟิงยิ้มแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก รอผลลัพธ์ออกมา ซูนแช่ก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นคนให้ความกล้ากับเขาแล้ว
ไม่นานซูนแช่ก็ฮัมเพลงออกไปเพื่อไปเตรียมตัวก่อนการแข่งขัน
เฉินเฟิงนั่งเข้าไปในรถอย่างเนิบช้า เตรียมพร้อมทำความคุ้นเคยสมรรถนะของเฟอร์รารี่แคลิฟอร์เนียหน่อย
“เพื่อนเฉินเฟิง นายมั่นใจจริงๆ นะว่าจะชนะซูนแช่เจ้าหมานั้นได้?” จูกว่างฉวนอดถามไม่ได้ ความจริงการแสดงออกของเฉินเฟิงเรียบเฉยเหลือเกิน ทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...