ลูกเขยมังกร นิยาย บท 206
บทที่206 บินห่างพื้น
หลังจากวางมือลงบนพวงมาลัย เฉินเฟิงเหยียบคันเร่งไปสุดเท้าทันทีขึ้นอย่างฉับพลัน
ชั่วขณะหนึ่งความรู้สึกดันกลับที่รุนแรงก็ลอยขึ้นมาทันที เฟอร์รารี่แคลิฟอร์เนียสีแดงเสมือนกับลมเฮอร์ริเคน เกือบในชั่วพริบตาเดียวก็โหมพัดขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
แลมโบกินีสีขาวด้านข้าง ชั่วขณะนั้นถูกสะบัดทิ้งออกห่างสิบกว่าเมตร
ซูนแช่ถลึงตาโต เวลานี้ไม่มีการตอบสนองกลับมาเท่าไร ทำไมเจ้าหมอนี่ถึงเร็วกะทันหันขนาดนี้ เสียงดังก้องจนหูแทบแตกราวกับคลื่นสะท้อนกลับไปกลับมาในป่าเขา
ฉากที่กะทันหันนี้ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนเท่าไร สายตาส่วนใหญ่ของผู้ชมยังคงอยู่บนบูกัตติเวย์รอนที่นำขบวนอยู่
แต่ซูนแช่ในฐานะคนที่อยู่ในเหตุการณ์กลับตกใจอยู่บ้าง เร็วเหลือเกิน!
ถ้าบอกว่าเมื่อสักครู่เฟอร์รารี่แคลิฟอร์เนีย ยังเป็นเพียงเต่าเชื่องช้าตัวหนึ่ง นั้นแคลิฟอร์เนียในตอนนี้ก็คือม้าป่าที่หลุดบังเหียน!
เร็วอย่างไม่ได้รับการควบคุม!
แม้กระทั่งทำให้ซูนแช่เกิดความรู้สึกอย่างหนึ่ง รถของเฉินเฟิงเสียการควบคุมแล้ว!
เบรกพัง มีเพียงคันเร่ง!
เบรกของเฉินเฟิงพังแล้วเหรอ? ไม่ใช่!
แต่เฉินเฟิงไม่คิดจะไปเหยียบเบรก เขาเล่นกับซูนแช่มาพอแล้ว ต่อไปนี้ไม่จำเป็นต้องเล่นอีกต่อไป
เพียงหนึ่งเดียวที่เขาต้องทำคือเหยียบคันเร่งเต็มที่ จากนั้นทำให้ซูนแช่รู้ว่าอะไรเรียกเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน!
บนหน้าผากของซูนแช่ผุดเหงื่อเม็ดใหญ่ออกมา เขาพบว่าสถานการณ์เกินกว่าที่เขาควบคุมได้
หนูในสายตาของเขาเปลี่ยนมาเป็นเสือแล้ว!
ถึงแม้แลมโบกินีของเขาจะสมรรถนะเกินกว่าเฟอร์รารี่แคลิฟอร์เนียอยู่มาก แต่ถึงสมรรถนะจะแกร่งกว่าแค่ไหน รถของเขาตอนที่อยู่ทางโค้งกับตอนที่ดริฟต์ ยังต้องลดความเร็ว
แต่รถของเฉินเฟิง กลับไม่ต้อง!
เฉินเฟิงฝ่าฝืนกฎเกณฑ์อันนี้โดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะทางโค้งอะไร เฉินเฟิงล้วนดริฟต์ผ่านด้วยความเร็วเต็มที่!
แม้กระทั่งซูนแช่ยังรู้สึกว่ารถของเฉินเฟิงกำลังบินห่างพื้น!
ความเฉื่อยอะไรเอย สำหรับเฉินเฟิง เดิมทีไม่เคยมีตัวตนอยู่!
ซูนแช่หวาดกลัว ซูนแช่สับสน
การปฏิบัติที่ไม่ถึงสามสิบวินาที เขาก็ถูกเฉินเฟิงทิ้งห่างสามร้อยกว่าเมตร เขาใกล้จะมองไม่เห็นควันไอเสียของเฉินเฟิง
เป็นแบบนี้ต่อไป อย่าพูดถึงชนะเฉินเฟิงเลย ไม่โดนเฉินเฟิงทิ้งไปหลายกิโลเมตรก็ไม่เลวแล้ว
เจ้าของเสียนี้ ทำไมถึงเก่งกาจกะทันหันขนาดนี้?
ซูนแช่ทั้งตกใจทั้งหงุดหงิด เท้าที่เหยียบคันเร่งอดเพิ่มแรงไปอีกหลายระดับไม่ได้
เขาไม่ยอมให้ตนเองแพ้เฉินเฟิงเจ้าสวะแบบนี้หรอก!
เห็นซูนแช่เหมือนคลุ้มคลั่งไล่ตามตนเอง เฉินเฟิงยิ้มเยาะ เจ้างั่ง ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ?
สายไป!
บรื้น~
เฉินเฟิงเหยียบคันเร่งอีกที เฟอร์รารี่แคลิฟอร์เนียสีแดง ราวกับธนูแหลมออกจากสายธนู ทิ้งห่างซูนแช่อีกสิบกว่าเมตรอีกครั้ง
ความแตกต่างทางนี้ ในที่สุดก็สะท้อนเข้าในสายตาของผู้ชม
ตอนที่มองเห็นรถนำขึ้นมาเป็นแคลิฟอร์เนียของเฉินเฟิง ผู้คนตกใจจนลูกตาต่างร่วงลงมา
“เกิดอะไรขึ้น? รถของเจ้าของเสียนั้น ทำไมวิ่งอยู่ด้านหน้าคุณชายซูน?”
“ไม่รู้สิ อาจเป็นรถของคุณชายซูน เกิดปัญหามั้ง”
“ไม่ใช่ ระดับความเร็วแลมโบกินีของคุณชายซูน เดิมทีไม่เหมือนลักษณะที่เกิดปัญหา แทบใกล้จะถึงสามร้อยแล้ว”
“พูดแบบนี้เป็นเจ้าของเสียนี้ใช้ความสามารถแซงคุณชายซูนมา?”
ผู้คนค่อยๆ ถกเถียงกัน ไม่กล้าเชื่อเท่าไร เรื่องราวกลับตาลปัตรเร็วขนาดนี้
วินาทีก่อนเฉินเฟิงยังโดนยั่วเย้าอยู่เลย ทันใดนั้นชาวนาทาสก็พลิกตัวมาร้องเพลง วิ่งจนถึงด้านหน้าซูนแช่?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นท่าทางรับมือไม่ทันของซูนแช่ เห็นได้ชัดว่าเดิมทีตามเฉินเฟิงไม่ทัน
มาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าซูนแช่จะแพ้เหรอ?
หลังผ่านมาสองนาที ซูนแช่ก็มองไม่เห็นเงาแคลิฟอร์เนียของเฉินเฟิงโดยสิ้นเชิง
ซูนแช่หายใจหอบ ตบพวงมาลัยอย่างคลุ้มคลั่ง สีหน้าดูเป็นโรคประสาทอยู่บ้าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...