ลูกเขยมังกร นิยาย บท 240
บทที่ 240 เคยมีคนตาย
ยั่วโมโห
นี่มันยั่วโมโหกันชัดๆ
ใครๆก็ดูออกว่าจางหงกำลังยั่วโมโหเฉินเฟิง
แต่ฉินเฟิงไม่ถือสา กลอุบายของจางหงนั้นไม่เลยเลย แต่ตบตาได้แค่หลินหลันเท่านั้นแหละ จะตบตาเขา เป็นไปไม่ได้！
“มี ผมมีความคิดเห็น”
เฉินเฟิงพูดอย่างเย็นชา
บรรยากาศเงียบลงอีกครั้ง
จากนั้นหลินหลันตะโกนอย่างเดือดดาล：“เจ้าเศษขยะนี่ แกมีความคิดเห็นอะไรอีก？ฉันหรือแกกันแน่ที่เป็นคนซื้อบ้าน？”
“ยังมีความคิดเห็น？แกมีความคิดเห็นมากมายอะไรก็เก็บมันไว้ ครอบครัวนี้แกไม่มีสิทธิ์พูด！”หลินหลันไม่ไว้หน้าเฉินเฟิงแม้แต่น้อย
“แม่ บ้านหลังนี้เป็นบ้านมือสอง”เสี้ยเมิ่งเหยาช่วยพูดให้เฉินเฟิงอย่างอดไม่ได้
“บ้านมือสองแล้วทำไม？คนอยู่ไม่ได้งั้นเหรอ？”หลินหลันเบิกตาโต ราวกับโดนไฟช็อต
เสี้ยเมิ่งเหยาพูดออกไป แต่ไม่ได้พูดอะไรมากสำหรับหลินหลัน ถึงจะเป็นบ้านมือสองแต่พวกเธอก็ได้กำไร
เพราะบ้านในยู่ฉวนซานต้องแย่งกันตลอด ถึงเป็นบ้านมือสองแต่ราคาก็ไม่ได้ต่ำกว่าบ้านใหม่เท่าไหร่
“ผู้จัดการจาง คุณไม่ต้องสนใจเจ้าเศษขยะนี่ คนที่ซื้อเป็นฉันไม่ใช่เขา ฉันจะไปดำเนินการกับคุณ”หลินหลันพูด ราวกับกลัวว่าจางหงจะเสียใจ
จางหงตั้งใจกลั่นแกล้ง：“น้าหลิน น้าจะคิดดูอีกทีไหม？ยังไงเฉินเฟิงก็เป็นคนในตระกูลเสี้ยคนหนึ่ง ความคิดเห็นของเขาแน่วแน่……”
“ใช่กับผีหน่ะสิ！”
หลินหลันด่าอย่างไร้ความปรานี：“ผู้จัดการจาง คุณไม่รู้ว่าเจ้าเศษขยะนี่ไร้ประโยชน์ขนาดไหน อยู่ในตระกูลเสี้ยมา3ปี นอกจากกินในตระกูลเสี้ย ใช้เงินตระกูลเสี้ย เรื่องอื่นไม่เคยทำสำเร็จ！”
“พูดอย่างไม่ปิดบังเลยนะผู้จัดการจาง ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวฉันไม่ยอม ฉันไล่เจ้าเศษขยะนี่ออกจากตระกูลเสี้ยไปนานแล้ว ฉันไม่คิดว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเสี้ย”
ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าคนนอก แต่หลินหลันไม่รักษาน้ำใจเฉินเฟิงเลยแม้แต่น้อย
ท่าทางของหลินหลัน ทำให้จางหงสงบลงไปเช่นกัน หลังจากมองเฉินเฟิงอย่างกำแหง จางหงก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น：“ในเมื่อเป็นแบบนี้งั้นน้าหลินครับ เราไปดำเนินเรื่องที่ฝ่ายขายกันเถอะ”
“ได้ๆๆ ไปดำเนินเรื่อง”หลินหลันพยักหน้าทันที เมื่อครู่เธอยังกังวลว่าจางหงจะไม่ขายบ้านให้เธอ เพราะเฉินเฟิงก่อเรื่องรึเปล่าแต่เธอคงกังวลเกินไป
เมื่อเปรียบเทียบกับเฉินเฟิง จางหงใจกว้างกว่ามาก
“ผู้จัดการจาง คุณแน่ใจว่าจะขายบ้านให้แม่ผม？”เฉินเฟิงพูดน้ำเสียงเย็นชา บ้านหลังนี้นอกจากผ่านการปรับปรุง ยังมีปัญหาอื่นอีก แต่จางหงไม่พูดขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเห็นหลินหลันเป็นคนโง่
ถ้าเห็นหลินหลันเป็นคนโง่คนเดียวก็ช่าง เฉินเฟิงไม่อยากยุ่ง แต่บ้านหลังนี้วันข้างหน้าเสี้ยเว่ยกั๋วก็ต้องมาอยู่ นี่ทำให้เฉินเฟิงเพิกเฉยไม่ได้
“เฉินเฟิงจะลงไม่ลงมือกับผมงั้นเหรอ？”คำพูดของเฉินเฟิงฟังแล้วราวกับกำลังข่มขู่ จางหงหยุดเดิน แล้วพูดเย้ยหยัน
“ผมให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย บอกปัญหาของบ้านหลังนี้มาให้หมด”เฉินเฟิงหรี่ตาลง ที่จริงเขาพอเดาความเป็นจริงได้ ตอนนี้แค่อยากดูว่าจางหงจะทำยังไง
จางหงส่ายหน้าพลางยิ้ม ไม่พูดอะไร แต่หันไปมองหลินหลัน：“น้าหลิน ลูกเขยน้าเนี่ยเหมือนไม่อยากให้น้าซื้อบ้านของเราเลย”
“เฉิน！เฟิง！”
หลินหลันกัดฟันแน่น สายตาแสดงความโกรธออกมา：“แกไสหัวออกไป！”
“เฉินเฟิง แกหมายความว่าบ้านหลังนี้ นอกจากเคยปรับปรุงมาก่อน แล้วยังมีปัญหาอื่นอีกงั้นเหรอ？”เสี้ยเว่ยกั๋วขมวดคิ้ว เขาไม่ได้สงสัยอะไรเฉินเฟิง เขารู้ว่าเฉินเฟิงคงไม่พูดจาเหลวไหลกันเรื่องแบบนี้
“พ่อครับ เคยมีคนตายในบ้านหลังนี้”
เฉินเฟิงพูดอย่างเย็นชา
เพี๊ยะ！
บรรยากาศเงียบไปครู่หนึ่ง เงียบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มหล่น
รอยยิ้มบนใบหน้าจางหงชะงักไปทันที ในใจร้อนรุ่มไปหมด
สีหน้าเสี้ยเว่ยกั๋วก็เปลี่ยนไป ถ้าบ้านหลังนี้มีคนตายมาก่อนจริงๆ งั้นก็เป็นเรื่องใหญ่แล้วล่ะ อย่าว่าแต่ลด30% ถึงจางหงจะให้ฟรีๆพวกเขาก็ไม่เอา
“เฉินเฟิง ที่แกพูดเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ？”
เสี้ยเว่ยกั๋วรีบถาม เขาไม่คิดว่าเฉินเฟิงจะพูดเล่นกับเรื่องแบบนี้ แต่เขาไม่เข้าใจ เฉินเฟิงรู้ได้ยังไงว่าบ้านหลังนี้เคยมีคนตาย
“จริงครับ”เฉินเฟิงพยักหน้า
“แกรู้ได้ยังไง？”เสี้ยเว่ยกั๋วถามอย่างอดไม่ได้
เฉินเฟิงดูออกว่าบ้านเคยปรับปรุงก็ไม่แปลก แต่ดูออกว่าบ้านเคยมีคนตายนี่สิ น่ากลัวเกินไปแล้ว หรือตรงไหนมีร่องรอยคราบเลือดเช็ดไม่สะอาด？
“อีกเดี๋ยวพ่อก็จะรู้ครับ”เฉินเฟิงยิ้มบางๆ อันที่จริงเขาก็ไม่แน่ใจว่าบ้านมีปัญหาอะไร เพียงแต่รับรู้ได้ถึงบรรยากาศอึมครึมในห้องและท่าทางกลัวๆของพี่ฟางเมื่อครู่ เลยคิดว่าน่าจะมีคนตายในบ้าน ดังนั้นจึงหลอกถามจางหง。
แต่ผลสรุปคาดไม่ถึงว่าการหลอกถามนี้ จะทำให้เขาพูดออกมาจริงๆ สีหน้าของจางหงตอนพูดกับเขานั้น เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
“ผู้จัดการจาง พูดมาเถอะ มันเกิดอะไรขึ้น？”เฉินเฟิงมองจางหง
“พะ……พูดอะไร？”
จางหงลนลานเล็กน้อย ปากแข็งแต่ข้างในนั้นอ่อนแอไปหมด：“เฉินเฟิง ฉันขอเตือน พูดจามั่วซั่วมีความผิดตามกฎหมายนะ”
“บ้านในยู่ฉวนซานเป็นบ้านที่ดีที่สุดในเมืองชางโจว อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่หมาก็ไม่เคยตายสักตัว！”
“แกพูดว่าบ้านหลังนี้เคยมีคนตาย ถ้าเรื่องแพร่ออกไป คงมีผลกระทบกับชื่อเสียงของยู่ฉวนซานแน่ คุณรับผิดชอบไหวเหรอ！”
ทันใดนั้นเอง พี่ฟางที่อยู่ด้านนอกเดินเข้ามาอย่างทนไม่ไหว
“หลินหลัน บ้านหลังนี้ยังจะซื้อไหม？”เมื่อเข้ามาพี่ฟางก็ตะโกนใส่หลินหลันทันที น้ำเสียงไม่พอใจมาก
หลินหลันกลัวจนทำอะไรไม่ถูก สิ่งที่เฉินเฟิงพูดสะเทือนใจเธอมาก ถ้าบ้านเคยมีคนตายจริง ต่อให้เธอยืมความกล้ามา เธอก็ไม่กล้าซื้ออยู่ดี
“พี่ฟาง ฉัน……”หลินหลันกลัวเล็กน้อย
“หลินหลัน คุณจะเชื่อลูกเขยเศษขยะของคุณหรือเชื่อฉัน？！”พี่ฟางมองหลินหลันอย่างเยือกเย็น
“ฉันเชื่อคุณ”หลินหลันแทบจะโพล่งออกมา น่าขำสิ้นดี คนหนึ่งคือพี่ฟางที่อยู่บ้านหรูราคา40ล้านกว่าๆ อีกคนก็เป็นลูกเขยที่ชอบทำตัวเป็นศัตรูกับตน ต้องถามอีกไหมว่าจะเชื่อใคร
“ดี”
พี่ฟางพยักหน้าเบาๆ：“ในเมื่อคุณเชื่อฉัน งั้นฉันจะบอกคุณตามตรง ว่าบ้านหลังนี้ไม่เคยมีคนตาย！”
“เขากำลังโกหกคุณ！”พี่ฟางชี้ไปยังเฉินเฟิง แล้วจบเรื่อง
“ใช่ครับ น้าหลิน เจ้าเศษขยะนี่โกหกน้า เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากให้น้าซื้อบ้านหลังนี้ ดังนั้นจึงโกหกพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ออกมา”จางหงช่วยพูดอีกแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...