ลูกเขยมังกร นิยาย บท 240

บทที่ 240 เคยมีคนตาย

ยั่วโมโห

นี่มันยั่วโมโหกันชัดๆ

ใครๆก็ดูออกว่าจางหงกำลังยั่วโมโหเฉินเฟิง

แต่ฉินเฟิงไม่ถือสา กลอุบายของจางหงนั้นไม่เลยเลย แต่ตบตาได้แค่หลินหลันเท่านั้นแหละ จะตบตาเขา เป็นไปไม่ได้！

“มี ผมมีความคิดเห็น”

เฉินเฟิงพูดอย่างเย็นชา

บรรยากาศเงียบลงอีกครั้ง

จากนั้นหลินหลันตะโกนอย่างเดือดดาล：“เจ้าเศษขยะนี่ แกมีความคิดเห็นอะไรอีก？ฉันหรือแกกันแน่ที่เป็นคนซื้อบ้าน？”

“ยังมีความคิดเห็น？แกมีความคิดเห็นมากมายอะไรก็เก็บมันไว้ ครอบครัวนี้แกไม่มีสิทธิ์พูด！”หลินหลันไม่ไว้หน้าเฉินเฟิงแม้แต่น้อย

“แม่ บ้านหลังนี้เป็นบ้านมือสอง”เสี้ยเมิ่งเหยาช่วยพูดให้เฉินเฟิงอย่างอดไม่ได้

“บ้านมือสองแล้วทำไม？คนอยู่ไม่ได้งั้นเหรอ？”หลินหลันเบิกตาโต ราวกับโดนไฟช็อต

เสี้ยเมิ่งเหยาพูดออกไป แต่ไม่ได้พูดอะไรมากสำหรับหลินหลัน ถึงจะเป็นบ้านมือสองแต่พวกเธอก็ได้กำไร

เพราะบ้านในยู่ฉวนซานต้องแย่งกันตลอด ถึงเป็นบ้านมือสองแต่ราคาก็ไม่ได้ต่ำกว่าบ้านใหม่เท่าไหร่

“ผู้จัดการจาง คุณไม่ต้องสนใจเจ้าเศษขยะนี่ คนที่ซื้อเป็นฉันไม่ใช่เขา ฉันจะไปดำเนินการกับคุณ”หลินหลันพูด ราวกับกลัวว่าจางหงจะเสียใจ

จางหงตั้งใจกลั่นแกล้ง：“น้าหลิน น้าจะคิดดูอีกทีไหม？ยังไงเฉินเฟิงก็เป็นคนในตระกูลเสี้ยคนหนึ่ง ความคิดเห็นของเขาแน่วแน่……”

“ใช่กับผีหน่ะสิ！”

หลินหลันด่าอย่างไร้ความปรานี：“ผู้จัดการจาง คุณไม่รู้ว่าเจ้าเศษขยะนี่ไร้ประโยชน์ขนาดไหน อยู่ในตระกูลเสี้ยมา3ปี นอกจากกินในตระกูลเสี้ย ใช้เงินตระกูลเสี้ย เรื่องอื่นไม่เคยทำสำเร็จ！”

“พูดอย่างไม่ปิดบังเลยนะผู้จัดการจาง ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวฉันไม่ยอม ฉันไล่เจ้าเศษขยะนี่ออกจากตระกูลเสี้ยไปนานแล้ว ฉันไม่คิดว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเสี้ย”

ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าคนนอก แต่หลินหลันไม่รักษาน้ำใจเฉินเฟิงเลยแม้แต่น้อย

ท่าทางของหลินหลัน ทำให้จางหงสงบลงไปเช่นกัน หลังจากมองเฉินเฟิงอย่างกำแหง จางหงก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น：“ในเมื่อเป็นแบบนี้งั้นน้าหลินครับ เราไปดำเนินเรื่องที่ฝ่ายขายกันเถอะ”

“ได้ๆๆ ไปดำเนินเรื่อง”หลินหลันพยักหน้าทันที เมื่อครู่เธอยังกังวลว่าจางหงจะไม่ขายบ้านให้เธอ เพราะเฉินเฟิงก่อเรื่องรึเปล่าแต่เธอคงกังวลเกินไป

เมื่อเปรียบเทียบกับเฉินเฟิง จางหงใจกว้างกว่ามาก

“ผู้จัดการจาง คุณแน่ใจว่าจะขายบ้านให้แม่ผม？”เฉินเฟิงพูดน้ำเสียงเย็นชา บ้านหลังนี้นอกจากผ่านการปรับปรุง ยังมีปัญหาอื่นอีก แต่จางหงไม่พูดขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเห็นหลินหลันเป็นคนโง่

ถ้าเห็นหลินหลันเป็นคนโง่คนเดียวก็ช่าง เฉินเฟิงไม่อยากยุ่ง แต่บ้านหลังนี้วันข้างหน้าเสี้ยเว่ยกั๋วก็ต้องมาอยู่ นี่ทำให้เฉินเฟิงเพิกเฉยไม่ได้

“เฉินเฟิงจะลงไม่ลงมือกับผมงั้นเหรอ？”คำพูดของเฉินเฟิงฟังแล้วราวกับกำลังข่มขู่ จางหงหยุดเดิน แล้วพูดเย้ยหยัน

“ผมให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย บอกปัญหาของบ้านหลังนี้มาให้หมด”เฉินเฟิงหรี่ตาลง ที่จริงเขาพอเดาความเป็นจริงได้ ตอนนี้แค่อยากดูว่าจางหงจะทำยังไง

จางหงส่ายหน้าพลางยิ้ม ไม่พูดอะไร แต่หันไปมองหลินหลัน：“น้าหลิน ลูกเขยน้าเนี่ยเหมือนไม่อยากให้น้าซื้อบ้านของเราเลย”

“เฉิน！เฟิง！”