ลูกเขยมังกร นิยาย บท 254
บทที่254 ทีเดียว
จากนั้นฟาดเท้าเข้าใกล้ศีรษะของเฉินเฟิง ทว่าเฉินเฟิงกลับยังคงไม่เคลื่อนไหวอะไร มุมปากของหวางควนอดประกายยิ้มเยาะขึ้นไม่ได้ ใจที่พะวงอยู่ และในที่สุดก็วางลงได้แล้ว
ตอนแรกคิดว่าเฉินเฟิงบ้าระห่ำเช่นนี้ อย่างไรคงต้องมีพื้นฐานบ้าง ผลลัพธ์แม้แต่การหลบหลีกขั้นพื้นฐานที่สุดก็ยังทำไม่ได้
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องเหลือ……
“กึดกัก”
เสียงกระดูกหักดังขึ้นอย่างชัดเจน
ความเจ็บร้ายแรงจนใจแทบขาดลอยมาจากที่เท้า
ยิ้มเยาะที่มุมปากของหวางควนแข็งตัวในที่สุด ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยความตระหนก
เขากระเด็นออกไปแล้ว
ราวกับว่าวที่สายขาด ลอยไปไกลเจ็ดแปดเมตร
เสียงดัง “ปัง” ทีหนึ่ง
หวางควนกระแทกลงบนฝากระโปรงหน้าเฟอร์รารี่ที่ข้างทาง
วัยรุ่นสิบกว่าคนที่ยังหัวเราะครื้นเครงก็เสียงหายในชั่วพริบตาเดียว
ความรู้สึกไม่อยากเชื่อเต็มหน้าพวกเขา ราวกับเจอผีเข้ากลางวันแสกๆ
พี่หวาง แพ้แล้วเหรอ?
ทีเดียว?
นี่เป็นไปได้อย่างไร?
ถึงแม้ไม่อยากจะเชื่ออย่างมาก แต่เวลานี้เฉินเฟิงก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างสบายดีไม่บาดเจ็บ ส่วนหวางควน กลับนอนเจ็บปวดโหยหวนบนฝากระโปรงหน้าเฟอร์รารี่
ต่างกันราวฟ้ากับเหว!
ไม่สามารถที่จะทำให้พวกเขาไม่เชื่อได้!
“พี่ต้วน ทำยังไงดี?” มีคนถามขึ้นเสียงสั่น ในบรรดาพวกเขา คนที่ต่อยเก่งที่สุดคือหวางควน
แต่ตอนนี้หวางควนกลับถูกคนจัดการทิ้งเพียงทีเดียว
เห็นได้ชัดมากว่าถึงแม้พวกเขาที่เหลือจะเข้าไปด้วยกันหมด ล้วนไม่เพียงพอกับเฉินเฟิงที่ตีมามือเดียว
“โทรศัพท์หาคุณชายซูน” ชายวัยรุ่นผมทองกัดฟัน เหมือนไม่มีทางเลือก เขาไม่อยากรบกวนคุณชายซูน เพราะสองวันก่อนคุณชายซูนพึ่งเจ็บตัวมาที่อ่าวโป๋ไห่ หลายวันนี้อยู่ในช่วงอารมณ์คุกรุ่นพอดี ไปหาตอนนี้คงโดนโชคไม่ดีจากคุณชายซูนแน่ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
แต่เขาจำเป็นต้องหาเอาคืนจากเฉินเฟิงให้ได้
มิฉะนั้นตำแหน่งลูกพี่ในกลุ่มของเขา ตั้งแต่นี้คงรักษาไว้ไม่ได้!
“พี่ต้วน หลายวันนี้คุณชายซูนอารมณ์ไม่ดี ถ้าไม่อย่างนั้น……”
“โทร! ถ้าคุณชายซูนโมโห ฉันจะรับไว้เอง!” ต้วนชาวโมโหตอบ
“ครับ!”
โทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามือถือของซูนแช่
ซูนแช่ในเวลานี้อยู่ในคลับแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากถนนหวงเห้ามากนัก เขาหายใจแรง ด้านล่างยังทับสาวเซ็กซี่คนหนึ่งไว้
หลังได้ยินเสียงกริ่งโทรศัพท์ ซูนแช่ปิดปากของสาวเซ็กซี่ไว้ แล้วรับสายโทรศัพท์ “เรื่องอะไร?”
“คุณชายซูนครับ พี่หวางเขาโดนตีแล้ว พี่ต้วนอยากเชิญท่านเข้ามาสักหน่อยครับ”
“หวางควนโดนคนตีแล้ว?” ซูนแช่ขมวดหัวคิ้วขึ้น การเคลื่อนไหวที่พุ่งสุดอืดลง ฝีมือของหวางควน เขารู้ดี ถึงแม้จะเทียบกับบอดี้การ์ดที่เป็นลูกน้องเขาจะต่างกันไม่มากเท่าไร
“อืม ฝ่ายตรงข้ามโจมตีพี่หวางมาทีเดียวด้วยครับ”
“ทีเดียว?” ลูกตาซูนแช่แข็งเล็กน้อย “สอบถามให้ชัดว่าอีกฝ่ายมีช่องทางรึเปล่า?”
“ไม่มีครับ ถึงตอนนี้แม้แต่ชื่อของเจ้าหมอนั่น พวกเรายังไม่รู้กันเลย”
“ดี ให้เขานิ่งไว้ก่อน เดี๋ยวฉันจะพาคนเข้าไป”
หลับพูดจบ ซูนแช่วางสายโทรศัพท์ลง ออกไปจากบนตัวของสาวเซ็กซี่
“คุณชายซูนคะ จะไปไหนเหรอคะ? ฉันยังสนุกไม่พอ……” สาวเซ็กซี่ที่หน้าตาบริสุทธิ์ตาสะลึมสะลือ เกี่ยวเอวของซูนแช่เอาไว้
ซูนแช่ยิ้มกริ่ม ตีก้นงอนของสาวเซ็กซี่ไปป้าบใหญ่พลางบอกว่า “ยัยแม่สอดรู้ ฉันจะออกไปจัดการคนหน่อย รอจัดการเสร็จกลับมา ฉันจะทำให้เธอสนุกอีก”
“ฉันอยากไปด้วยกันกับคุณนี่ค่ะ”
“ได้ๆๆ ไปด้วยกันๆ รีบลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า” ซูนแช่พูดอย่างเอาใจอยู่บ้าง หลายวันนี้ได้สาวเซ็กซี่คนนี้ เขาถึงระบายไฟโกรธของตนเองลงได้ครึ่งใหญ่
ดังนั้นเรื่องดีในสายตาคนที่ชอบออกหน้าออกตาแบบนี้ เป็นธรรมดาที่ต้องพาไป
หลังจากจัดการหวางควนทีเดียวจบ เฉินเฟิงก็ไม่สนุกอยู่บ้าง มองต้วนชาวทีหนึ่งแล้วถามว่า “ยังมีใครอีกมั้ย? ถ้าไม่มีใคร ฉันจะไปแล้วนะ”
“มี! เดี๋ยวคุณชายซูนจะเข้ามา!”
“หวังว่าตอนที่คุณชายซูนเข้ามา แกยังบ้าแบบตอนนี้ได้อยู่!”
ต้วนชาวหน้ามืดครึ้มพูดขึ้น ไม่พูดไม่ได้ ฝีมือของเฉินเฟิงเกินกว่าคนทั่วไปจริงๆ
แม้แต่หวางควนที่โรคจิตแบบนั้น ยังสามารถจัดการได้ในทีเดียว
แต่ว่าบนโลกใบนี้ มีคำพูดประโยคหนึ่งที่ว่าคนน้อยยากจะสู้คนมากได้!
นายตีได้แค่หวางควนคนเดียว แต่นายตีหวางควนสิบคนไม่ได้หรอก!
คนมากกว่า พี่คุณชายของพวกเขาคนนี้ไม่เคยกลัวอะไรมาก่อน!
“วางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำให้พวกนายผิดหวัง” เฉินเฟิงหาวอย่างเกียจคร้านทีหนึ่ง ตอนแรกเขาคิดว่า หลังจากที่เผยฝีมือนั้นไปครั้งหนึ่ง ต้วนชาวน่าจะรู้ตัว แล้วพาพวกเสเพลของเขาหนีกระเซอะกระเซิงคล้ายหนูไปกัน
แต่ใครจะรู้ว่าต้วนชาวกลับยังคงไม่พอใจ
ทว่าเฉินเฟิงก็ไม่ใช่คนที่กลัวมีเรื่อง ในเมื่อต้วนชาวไม่พอใจ นั้นวันนี้เขาจะตีจนกว่าต้วนชาวจะพอใจ!
หลังจากนั้นไม่กี่นาที รถห้าหกคันก็จอดข้างถนนแล้ว
ประตูรถเปิดออก นักเลงยี่สิบกว่าคนที่ใส่ชุดกระฉับกระเฉงแห่กันลงมา พวกเขารูปร่างแข็งแรงกำยำ สีหน้าเคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่าเป็นมือเก่าที่ผ่านสนามรบมาอย่างยาวนาน
บนแขนเผยกล้ามเนื้อที่ระเบิดออกกำลังนูนสูงขึ้นยิ่งทำให้ผู้คนกลัวจนตัวสั่นระริก
“ปึง”
กล่องอาวุธสีเงินถูกวางลงที่พื้น เปิดกล่องออก เผยอาวุธใช้ต่อสู้สารพัดอย่าง
มีดยาว ขวานไฟ เหล็กขูดชาร์ปสามแฉก……
ฉากนี้ ทำเอาต้วนชาวและพวกลูกคนรวยเหล่านี้ต่างตกใจอึ้งกันไปชั่วขณะนั้น
ปกติถึงแม้พวกเขาจะกล้าหาเรื่องวิวาทกับคนอื่น แต่อย่างมากก็แค่ใช้หมัด เคยเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าแบบนี้ที่ไหน
นี่คือการสั่งสอนเอาคืนที่ไหนกัน นี่เป็นการมาฆ่าคนชัดๆ
ฝูงชนที่มุงดูยกมือถือถ่ายวิดีโอก็ไม่นิ่งเฉยเช่นกัน เดิมคิดว่าถ่ายเหตุการณ์ที่ลูกคนรวยทะเลาะกันข้างถนนก็ตื่นเต้นพอแล้ว นึกไม่ถึงว่ายังมีที่ยิ่งตื่นเต้นมากกว่า
เอี๊ยด!
แลมโบกินีขาวจอดลง ประตูปีกผีเสื้อเปิดออก
ซูนแช่กับสาวเซ็กซี่ทั้งคู่ลงจากรถ จากนั้นสาวเซ็กซี่ก็ควงแขนของซูนแช่ไว้ก่อน หล่อนเชิดคองดงามขึ้น กวาดตามองไปทั่วอย่างกับนกยูงที่หยิ่งยโสที่สุด
ทั้งสองพูดคุยหัวเราะกันเดินมา ฝูงชนค่อยๆ ถอยหลบ เปิดทางเส้นหนึ่งให้ทั้งสองคนโดยอัตโนมัติ
“คุณชายซูน พี่สะใภ้”
ต้วนชาที่รออยู่เข้าไปต้อนรับ ทักทายอย่างเคารพนบน้อมมาก
ช่วงหลายปีก่อน พวกเขากับซูนแช่เป็นกลุ่มเดียวกัน แต่ช่วงสองสามปีนี้ ตระกูลซูนไปเกาะขาของตระกูลเติ้ง ณ เมืองหนานหนิง
ภายใต้การสนับสนุนของตระกูลเติ้ง นับวันธุรกิจของตระกูลซูนยิ่งเจริญรุ่งเรือง เพียงเวลาสั้นๆ ทรัพย์สินตระกูลก็เพิ่มมาเป็นหลายเท่า ไม่เพียงกลายเป็นตระกูลชั้นสอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแวดวงตระกูลชั้นสอง ล้วนเป็นตระกูลสูงสุดด้วย
บุคคลหนึ่งได้เป็นใหญ่เป็นโต พี่น้องและเพื่อนฝูงก็พลอยได้อาศัยบารมีไปด้วย
ความเจริญของตระกูลซูนทำให้ซูนแช่มีโอกาสเบียดตัวไปในวงการชั้นสูงที่สุดของเมืองชางโจว กลายเป็นลูกคนรวยชั้นสูงที่สุด
ซูนแช่ในเวลานี้ ไม่สามารถเปรียบเทียบได้ตั้งนานแล้ว
ดังนั้นพวกต้วนชาวจึงแสดงท่าทีต้องเคารพนอบน้อม
“คนล่ะ?” ซูนแช่เอ่ยปากนิ่งๆ เขาพาคนมายี่สิบกว่าครั้งนี้ ล้วนเป็นกำลังสำคัญของเขา ในนั้นมีไม่น้อย ที่เป็นทหารเก่าซึ่งปลดประจำการมาจากสนามรบ ฝีมือของคนเหล่านี้ อย่าพูดถึงว่าจัดการคนธรรมคนหนึ่งได้เลย แม้แต่เจอจอมยุทธ์ก็ล้วนแล้วแต่ปะทะกันได้
“อยู่ตรงนั้นครับ”
ต้วนชาวชี้ไปทางเฉินเฟิง วัยรุ่นมากมายเปิดทางให้โดยอัตโนมัติ
ซูนแช่กวาดมองไปอย่างสบายๆ
พอมองไปแล้ว ชั่วพริบตาเดียวก็ทำให้เขาแข็งค้างไปทั้งตัว
“คุณชายซูน?”
ต้วนชาวขมวดคิ้ว คุณชายซูนเป็นอะไรไป?
“พวกนาย……คนที่หาเรื่องก็คือเขา?” ซูนแช่กลืนน้ำลายอึกหนึ่ง รู้สึกแค่ว่าหนังศีรษะเริ่มชา
ต้วนชาวพยักหน้า จากนั้นถามอย่างสงสัย “คุณชายซูนรู้จักเขา?”
มากกว่ารู้จัก!
ซูนแช่กัดฟันไว้ เรื่องอับอายที่สุดในชีวิตของเขาก็คือเฉินเฟิงเป็นคนทิ้งไว้ให้เขา!
เขาเคยอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนั้น คุกเข่าให้เฉินเฟิง จากนั้นร้องเลียนแบบเสียงหมาไปสามที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...