ลูกเขยมังกร นิยาย บท 255
บทที่255 เสือสองตัว
แต่ถึงแม้จะโกรธแค้น แต่ซูนแช่กลับไม่ได้โดนความโกรธแค้นครอบงำจนเสียสติ
เขารู้ดีมาก ตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิงอย่างเด็ดขาด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินเฟิงยังมีเบื้องหลังที่เหี้ยมโหดมากด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นแม้แต่เติ้งซื่อชีคงไม่ยอมแพ้ให้
ตอนที่ซูนแช่คิดจะยอมแพ้ให้เฉินเฟิงอย่างไรให้สมศักดิ์ศรี สาวเซ็กซี่ด้านข้างเขา ซูมั่นกลับเอ่ยปากขึ้นก่อน น้ำเสียงถากถาง “พูดอะไรกันล่ะ? คุณชายซูนของพวกเราจะรู้จักพวกขยะแบบนั้นได้ยังไง!”
“ขยะแบบนี้ มาถือรองเท้าให้คุณชายซูนของพวกเรายังไม่คู่ควรเลย” ซูมั่นบ่นอย่างเหยียดหยาม นี่คือครั้งแรกที่หล่อนเปิดเผยหน้าต่อเหล่าลูกน้องของซูนแช่ ย่อมอยากพูดอะไรสองสามประโยคให้ตำแหน่งของหล่อนชัดแจ้งหน่อย
แต่ตอนนี้มีเพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้ตำแหน่งหล่อนชัดแจ้งได้ คือเฉินเฟิงที่ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
ได้ยินคำพูดนี้ของซูมั่น ชั่วขณะนั้นพวกต้วนจึงชาวโล่งอกไปทีหนึ่ง ไม่รู้จักก็ดี
“ยังตะลึงทำอะไรกัน ลงมือสิ!” เห็นอันธพาลมากมายยังยืนไม่ขยับ ซูมั่นเริ่มสั่งการอย่างแสดงอำนาจ
เวลานี้ หล่อนที่เพียงอยากออกหน้าออกตา เดิมทีไม่ได้สังเกต ท่าทางบนหน้าของซูนแช่ว่าบิดเบี้ยวมากแค่ไหน
เห็นว่าอันธพาลมากมายกำลังจะลงมือ ซูนแช่ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาก้าวออกมา ตะโกนออกไป “หยุดก่อน!”
ทั้งหมดตกใจ
ต้วนชาวและหลายๆ คนมองหน้ากัน หยุดก่อน? พวกเขาไม่ได้ฟังผิดหรอกมั้ง
“พี่ซูน ทำไม……”
“ป๊าบ”
ซูมั่นยังอยากถามซูนแช่ว่าทำไมต้องหยุดก่อน แต่ซูนแช่ไม่ได้ให้โอกาสหล่อนสักนิด ตบบนหน้างดงามของหล่อนไปทีหนึ่งทันที
ตบครั้งนี้ ชั่วขณะนั้นทำเอาซูมั่นมึนงง
“ใครให้ความกล้ากับเธอมาสั่งลงมือกับคุณชายเฉิน!”
ซูนแช่ชี้หน้าซูมั่นด่าอย่างโกรธเคือง
ซู่!
คุณชายเฉิน?
คำพูดนี้ของซูนแช่ราวกับฟ้าผ่าลงมากะทันหัน ชั่วพริบตาเดียวทำเอาต้วนชาวและพวกตกใจกันยกใหญ่
คุณชายซูนเรียกเจ้าหมอนั้นว่าคุณชายเฉิน?
นี่เป็นไปได้อย่างไร?
ต้วนชาวและหลายๆ คนนั้นต่างรับไม่ไหวเท่าไร แต่การกระทำของซูนแช่ต่อไปนี้กลับบอกพวกเขาว่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้
ซูนแช่เดินไปตรงหน้าเฉินเฟิงสองสามก้าว โค้งตัวให้อย่างเคารพ ยิ้มออกมา “คุณชายเฉินครับ ขอโทษด้วย ผู้หญิงที่พึ่งหามาไม่รู้ภาษา ไม่เคยเห็นรูปโฉมที่น่ายกย่องของคุณชายเฉิน ดังนั้นถึงล่วงเกินคุณชายเฉินแล้ว”
เฉินเฟิงหัวเราะ ไม่ได้สนใจซูนแช่
ซูนแช่หันหน้า มองซูมั่นแล้วตวาดอย่างโมโห “ยัยโง่ ยังไม่เข้ามาขอโทษอีก?”
“คุณชายเฉิน ขอโทษ”
ซูมั่นเอ่ยปากอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม หล่อนไม่เข้าใจทำไมเจ้าขี้แพ้คนหนึ่งถึงพลิกตัวเปลี่ยนมาเป็นคุณชายอะไรได้กะทันหัน
“เชี้ยเอ๊ย! พูดให้มันจริงจังหน่อย!”
เห็นซูมั่นยังกล้าทำเป็นขอไปที ชั่วขณะนั้นซูนแช่ตวาดอย่างเดือดดาล ลุกขึ้นไปถีบที่ท้องน้อยของซูมั่น ถีบจนซูมั่นล้มลุกคลุกคลาน
ซูมั่นร้องโหยหวนล้มลง
จากนั้นปีนขึ้นมาจากพื้นสีหน้าตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว คลานมาตรงหน้าเฉินเฟิง ตึงๆๆ กระแทกศีรษะไปที่พื้นสามทีอย่างแรง
“คุณชายเฉินคะ ขอโทษค่ะ ขอโทษ……”
ครั้งนี้ ซูมั่นไม่กล้าทำแบบขอไปทีสักนิด
“ขอโทษก็จบแล้วเหรอ?” เฉินเฟิงส่งเสียงเรียบนิ่ง
ซูนแช่งงงวย เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เขายิ้มเข้าสู้ “คุณชายเฉินครับ ถ้าท่านชอบแล้วล่ะก็ คืนนี้สามารถให้นังนี่ไปอยู่กับท่านได้ ฝีมือบนเตียงของนังคนนี้……”
“ไสหัวไป!” ซูนแช่ยังไม่ทันพูดจบก็โดนเฉินเฟิงขัดจังหวะอย่างสะอิดสะเอียน ของสกปรกแบบนี้ ให้เขา เขายังขี้เกียจจะเอา
“ที่ฉันบอกหมายถึงพวกเขา? ชนรถของเพื่อนฉันพังแล้ว เรื่องนี้ควรทำยังไง?” เฉินเฟิงชี้ไปที่พวกต้วนชาวที่แข้งขาอ่อนแรงกัน
ซูนแช่หัวเราะอย่างอึดอัด จากนั้นถึงตอบสนองเข้ามา เมื่อสักครู่เป็นเขาคิดมากไปเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...