ลูกเขยมังกร นิยาย บท 262

บทที่262 สหภาพบูโด

“หมายเลขที่คุณติดต่อปิดเครื่อง~”

“ปิดเครื่องแล้ว” หลินหลันจับมือถือแกว่งตรงหน้าเฉินเฟิง

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรมาก

ความน่าสงสัยของหวังเมิ่งหลงยังคงไม่ได้ชำระล้างไป

ไม่ว่าอย่างไรเขาจะให้กู้ตงเชินกับหานหลงตามหาต่อไป

ในขณะเดียวกัน ในเขตโรงงานย่านชานเมือง

“พี่ใหญ่ ทำไมพี่ต้องให้เมิ่งหลงโกหกกับยัยคนต่ำนั้นด้วย? โกหกแล้วจะได้เงินไถ่ตัวยังไง?” เฉินจื๋อหลี่ถามอย่างสงสัย

หวังเมิ่งหลงที่อยู่ด้านข้างทำหน้าไม่เข้าใจ เมื่อสักครู่เขาคิดจะโลภมากกับหลินหลัน ผลลัพธ์คือเฉินจื๋อเหวินกลับให้เขาปฏิเสธเรื่องลักพาตัว

เฉินจื๋อเหวินไม่ได้สนใจเฉินจื๋อหลี่ แต่ว่าย้ายสายตาไปทางเสี้ยเมิ่งเหยาที่เฉินจื๋อโสงและเฉินจื๋อเจียวพึ่งพากลับมาเมื่อสักครู่

“อาโสง นายบอกว่าตอนที่นายไป อีกฝ่ายกำลังเฝ้าอยู่ใต้ตึก?”

เฉินจื๋อโสงพยักหน้า พูดเสียงต่ำ “อืม พี่ใหญ่ ฝีมือเจ้าหมอนั่นไม่เลวเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบการณ์ต่อสู้ก็มากมายอีกด้วย ถ้าไม่ใช่ระดับการต่อสู้แย่หน่อย ไม่แน่ว่าผมอาจจะเป็นคู่ต่อสู้เขาจริงๆ”

เฉินจื๋อเหวินสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย ความสามารถของเฉินจื๋อโสง เขายังรู้จักดีมาก อยู่ต่างประเทศหลายปีนี้ เฉินจื๋อโสงผ่านการสู้รบเกือบทุกปี ประสบการณ์ต่อสู้เดี่ยวของเฉินจื๋อโสงแย่กว่าเขาไม่มากเท่าไร

แค่คิดก็รู้ว่าอาเหาที่สามารถได้รับคำวิจารณ์เช่นนี้ของเฉินจื๋อโสงไม่ธรรมดามากแค่ไหน

ถึงแม้เพียงแค่หมิงจิ้งขั้นต้น เขาก็ต้องรับมือจริงจัง

เขาต้องพิจารณาแล้วว่าคนเบื้องหลังของอาเหาคือใคร

“อาเจียว ในเหตุการณ์ตอนนั้น นอกจากจอมยุทธ์ที่อาโสงพูดถึงคนนั้น ยังมีจอมยุทธ์คนอื่นอีกรึเปล่า?” เฉินจื๋อเหวินถามขึ้น

“ไม่มี” ท่าทางของเฉินจื๋อเจียวเย็นชาอยู่บ้าง เทียบกับเฉินจื๋อโสง เห็นได้ชัดเธอเงียบสงบพูดน้อยกว่า

“พี่เจียว ทำไมพี่ไม่ให้ผมฆ่าเจ้าหมอนั่น?” เฉินจื๋อโสงอดถามไม่ได้ เดิมทีเขาอยากฆ่าอาเหาไปทีเดียวเลย ผลปรากฏว่าเฉินจื๋อเจียวพูดมาว่าอย่าฆ่าคนประโยคหนึ่ง ทำให้เขาเก็บพลังที่ปล่อยออกไปกลับมาเก้อๆ แล้วไว้ชีวิตอาเหาไป

“คำพูดของพี่ใหญ่นายลืมแล้วเหรอ?” เฉินจื๋อเจียวมองเฉินจื๋อโสงด้วยหน้าตาไร้อารมณ์

“ไม่ได้ลืม ก็แค่คันมือ” เฉินจื๋อโสงหัวเราะแบบอึดอัด ก่อนหน้าที่มาเมืองชางโจว เฉินจื๋อเหวินเคยกำชับพวกเขา ถ้าเหลือทนสุดๆ พยายามอย่าฆ่าจอมยุทธ์

“อาโสง อย่าอะไรนิดอะไรหน่อยก็ฆ่าคน” เฉินจื๋อเหวินมองเฉินจื๋อโสงด้วยความจำใจอยู่บ้าง ก่อนจะบอกไป “ยังมีอาหลี่อีก นายก็เหมือนกัน”

“พวกนายสองพี่น้อง ต้องใช้สมองทำงาน อย่าพึ่งแต่กำลัง”

“รู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงให้เมิ่งหลงโกหก?” เฉินจื๋อเหวินถาม

“ไม่รู้” เฉินจื๋อหลี่กับเฉินจื๋อโสงส่ายหน้าตามๆ กัน

“ฉันให้เมิ่งหลงพูดโกหก เป็นเพราะเสี้ยเมิ่งเหยาคนนั้นหรือจะพูดว่าตระกูลเบื้องหลังของเธอมีปัญหา” เฉินจื๋อเหวินตอบ

“พี่เหวิน มีปัญหาอะไร?” หวังเมิ่งหลงอดถามไม่ได้

เฉินจื๋อเหวินถอนหายใจทีหนึ่ง ตอบว่า “เมิ่งหลง นายเคยได้ยินจอมยุทธ์มั้ย?”

“จอมยุทธ์?” หวังเมิ่งหลงสับสนงงงวย นั้นไม่ใช่บุคคลในนวนิยายกำลังภายในเหรอ? หรือว่าในโลกความเป็นจริงยังมีจอมยุทธ์?

“เมิ่งหลง เอาแบบไม่ปิดบัง ฉันกับอาหลี่อาโสงยังมีอาเจียวด้วย พวกเราสี่คน ตอนนี้ล้วนเป็นจอมยุทธ์……” เฉินจื๋อเหวินเล่ารายละเอียดของวงการจอมยุทธ์

หลังฟังจบ หวังเมิ่งหลงดวงตาเบิกโต บนหน้าเขียนความมหัศจรรย์ใจเต็มไปหมด

เขานึกไม่ถึงว่าบนโลกใบนี้ คาดไม่ถึงจะมีจอมยุทธ์อยู่จริง!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามที่เฉินจื๋อเหวินบอก จอมยุทธ์บำเพ็ญฌานถึงระดับแน่นอน สามารถฟันแทงไม่เข้า น้ำไฟไม่รุกล้ำ แม้กระทั่งลูกกระสุนยังสามารถรับไว้ได้!

บนโลกใบนี้ จอมยุทธ์ระดับลึกล้ำ ความสามารถและตำแหน่งที่ครอบครอง เดิมทีคนทั่วไปไม่มีทางจินตนาการได้!

อารมณ์ของหวังเมิ่งหลงในเวลานี้ซับซ้อนอย่างยิ่ง ในที่สุดเขาเข้าใจแล้วว่าที่สี่พี่น้องตระกูลเฉินเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน ทำไมถึงฆ่าคนเป็นร้อยแล้วยังสามารถหนีออกไปอย่างแคล้วคลาดปลอดภัย

ที่แท้พวกเขาเป็นจอมยุทธ์

“เมิงหลง ในสังคมตอนนี้ จำนวนของจอมยุทธ์มีน้อยมาก เป็นเพราะน้อยมาก ดังนั้นสถานะและตำแหน่งของจอมยุทธ์ ล้วนห่างไกลจากคนทั่วไปมาก”

“เสี้ยเมิ่งเหยาคนนั้น เธอเป็นเพียงคนธรรมดา ว่ากันตามหลักแล้วสถานะของเธอไม่อาจมีบอดี้การ์ดจอมยุทธ์ปรากฏตัวได้ แต่ตอนที่อาโสงกับอาเจียวไป มีจอมยุทธ์เฝ้าอยู่ใต้ตึกเธอ”

“ดังนั้นเธอจะต้องมีปัญหาอะไรแน่”

ฟังคำพูดนี้ของเฉินจื่อเหวินจบ ชั่วขณะนั้นหวังเมิ่งหลงเข้าใจมาแล้วว่าเมื่อสักครู่ทำไมเฉินจื๋อเหวินถึงต้องให้เขาพูดโกหก

“เมิ่งหลง พ่อของเสี้ยเมิ่งเหยาคนนั้นทำงานอะไร? เขาอาจจะรู้จักจอมยุทธ์รึเปล่า?” เฉินจื๋อเหวินถามขึ้น เขาทำอะไรรอบคอบมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ยอมเกิดเหตุเกินคาดใดๆ อย่างเด็ดขาด

“เป็นไปไม่ได้” หวังเมิ่งหลงส่ายหน้า บอกว่า “พี่เหวิน เสี้ยเมิ่งเหยาพ่อเขาเป็นแค่ทหาร ตระกูลเสี้ยที่เธออยู่ ในเมืองชางโจวก็แค่ตระกูลเล็กชั้นรองที่ไม่เข้าขั้น เป็นไปไม่ได้ที่บ้านพวกเขาจะมีคนเกี่ยวข้องกับจอมยุทธ์คนนั้นที่พี่บอกมา”

หวังเมิ่งหลงหนักแน่นอย่างมาก ว่าตามที่เฉินจื๋อเหวินเล่า สามารถเลี้ยงดูจอมยุทธ์ได้ อย่างมากที่สุดก็เป็นตระกูลชั้นหนึ่ง

แต่ตระกูลเสี้ย กระทั่งหลายปีมานี้ตกต่ำลง แม้แต่ตระกูลชั้นสามยังไม่นับ

“เป็นไปไม่ได้?” เฉินจื๋อเหวินยิ่งขมวดคิ้วแน่น

“อืม เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อตระกูลเสี้ยมีจอมยุทธ์จริง นั้นจอมยุทธ์อาจจะไม่ได้ส่งออกมาปกป้องเสี้ยเมิ่งเหยา เพราะสามปีก่อนสาเหตุที่เสี้ยเมิ่งเหยาหาลูกเขยแต่งงานบ้านสวะคนหนึ่งมา ดังนั้นเธออยู่ภายในตระกูลเสี้ย จึงไม่รับความสำคัญมากนัก แม้กระทั่งถึงขั้นถูกคนตระกูลเสี้ยผลักไส” หวังเมิ่งหลงเข้าใจสถานการณ์ภายในตระกูลเสี้ยอย่างถ่องแท้

“นั้นสรุปมันเรื่องอะไรกันแน่?” เฉินจื๋อเหวินแอบไม่สงบเท่าไร เขามักรู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ปกติ

“พี่ใหญ่ คิดมากขนาดนั้นทำไม? อาโสงไม่ใช่บอกแล้วเหรอ อีกฝ่ายก็แค่หมิงจิ้งขั้นต้น หมิงจิ้งขั้นต้น มีอะไรน่ากลัว ผมบีบมืดเดียวก็ตายได้” เฉินจิ๋อหลี่พูดอย่างไม่สนใจไยดี เขาเป็นหมิงจิ้งขั้นสูง หมิงจิ้งขั้นต้นอย่างอาเหานั้น เขาสามารถสู้ได้เป็นสิบ

เฉินจื๋อเหวินส่ายหน้า “ฉันไม่ได้กังวลหมิงจิ้งขั้นต้นเรื่องนี้ สิ่งที่ฉันกังวลคือคนที่อยู่เบื้องหลังหมิงจิ้งขั้นต้นคนนี้”

“เมืองชางโจวสถานที่นี้ ถึงแม้จอมยุทธ์จะมีไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่ไม่มี ถ้าพวกเราสะเพร่าฆ่าหมิงจิ้งขั้นต้นคนนั้นเข้า ลากคนเบื้องหลังเขาออกมา นั้นภารกิจครั้งนี้ของพวกเรา เกรงว่าผลกระทบจะแย่มาก”

พอพูดถึงภารกิจ ชั่วขณะนั้นท่าทางของเฉินจื๋อหลี่ก็เคร่งขรึมอยู่มาก

“ฉันถึงให้นายกับอาโสงพยายามอย่าฆ่าจอมยุทธ์ เพราะคำนึงถึงจุดนี้ ก่อนหน้านี้ฉันน่าจะเคยบอกพวกนายไปแล้ว วงการบูโดหวาเซี่ยกับวงการบูโดของประเทศอื่นไม่เหมือนกัน ที่นี่ การกระทำแต่ละอย่างของจอมยุทธ์ทั้งหมด ล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของสหพันธ์บูโด”

“ถ้ามีจอมยุทธ์ตายอย่างไม่ปกติ คนของสหพันธ์บูโดจำเป็นต้องออกมาตรวจสอบ ตรวจมาไม่ถึงหัวพวกเราก็ดีไป ถ้าตรวจสอบเจอ อย่าว่าแต่พวกเราเลย เหล่าอาจารย์ที่ต่างประเทศของพวกเรา เกรงว่าจะเจอหายนะไปด้วย” ในน้ำเสียงเฉินจื๋อเหวินเผยความกังวลที่ไม่เคยมีมาก่อน

สหพันธ์บูโดที่เขาพูดถึง ก็คือสมาคมบูโดที่เฉินเฟิงเคยพูดถึง

สมาคมบูโด เป็นชื่อเรียกทางการ

คนในวงการบูโด ยิ่งชอบเรียกสมาคมบูโดว่าสมาพันธ์บูโด